Alala

Alala, (Grekçe: Ἀλαλά; (alala) "savaş çığlığı" veya "savaş narası" anlamlarına gelir.), Yunan mitolojisinde, "savaş narasının" kişileştirilmesiydi . Adı yansıma ile oluşturulmuş olan ve savaş narası anlamına gelen Grekçe: ἀλαλή(alalḗ), kelimesinden türemiştir.^[1] Yunan askerleri düşman saflarında paniğe neden olmak için düşmana bu çığlıkla saldırırlardı. Atinalıların koruyucu tanrıçaları Athena'nın sembol kuşu olan baykuşun çığlığını taklit etmek için bunu benimsedikleri ileri sürüldü.^[2]

İtalyan havacılar Ekim 1917'de savaş naraları atıyorlar

Pindaros'a göre Alala, savaşın kişileştirilmesi olan Polemos'un kızıydı ve şair tarafından " mızrakların başlangıcı, insanların şehirleri adına kutsal bir kurban sunduğu..." olarak nitelendirildi.^[3] Savaş tanrısı Ares'in şiirsel bir sıfatı da Alaláxios'tur (Grekçe: Ἀλαλάξιος ). Alala, savaş zamanlarında Ares'in maiyetindekilerden biriydi. Ares'in maiyetinin geri kalanında ise şu ilahi varlıklar vardı: Phobos ve Deimos (oğulları); Androktasiai, Makhai, Hysminai ve Phonoi (Eris'in çocukları) ile Eris; Spartoi ve Keres .

Ayrıca bakınız

• Savaş narası
• Uğultu