Burakumin

Burakumin (Japonca: 部落民 "mezra insanları", "köylüler"), feodal Japonya'da toplumsal düzenin en altında bulunan bir gruptu. Tarihsel olarak şiddetli ayrımcılığın ve istinatçılığın kurbanı olan burakuminler toplum tarafından dışlanmışlardı. Esas olarak, tehlikeli veya kirli sayılan meslekleri olan (cellatlar, mezbahalarda çalışan işçiler veya kasaplar gibi) kişilerden oluşuyorlardı. Burakuminler, geleneksel olarak kendi topluluklarında, mezralarında veya gettolarında yaşıyordu.

Buraku Kurtuluş Birliği liderlerinden Jiichiro Matsumoto (1887-1966)

Hala daha toplumun belli alanlarında dışlanmaya maruz kalan Burakumin azınlığı, (Aynular) ya da Korelilerden farklı olarak) etnik Japonlardan oluşur ve görünüş ya da dini olarak da farklılıkları da yoktur. Geçmişteki ya da kısmen de olsa günümüzdeki dışlanmaları sonucu oluşan sosyal sorunları buraku mondai (部落問題, "Buraku sorunu") ya da dōwa mondai (同和問題, "Entegrasyon sorunu") olarak adlandırılır.

1922 yılında ayrımcılıkla mücadele için birlik oluşturma çabalarına sahne oldu. Burakuminler tarafından Milli Eşitlik Birliği (the National Levelers Association) kuruldu. II. Dünya Savaşının başlamasıyla birliğin çalışmalarına imkan tanınmadı. Savaşın sona ermesinin ardından Buraku özgürlük hareketleri 1946 yılında Buraku Ulusal Kurtuluş Komitesi (Buraku Liberation League) adı altında birleşti. Daha sonra günümüzde de kullanılan Buraku Kurtuluş Birliği adını aldı.^[1]

Buraku Kurtuluşunun Babası olarak anılan Jiichiro Matsumoto hareketin savaş öncesi ve sonrasında en önde gelen liderlerinden biridir. Milli Eşitlik Birliği'nde ikinci başkanlık görevini üstlendi. Tüm baskılara ve hapse atılmasına rağmen tüm hayatını kurtuluş hareketine adadı. 30 yıl boyunca parlamentonun seçilmiş bir üyesiydi. Burakuminler için birçok önemli yasa ve projenin hayata geçmesinde önemli rol oynadı.^[2]

Kökeni

Tarihsel açıdan Burakuminler, Eta (穢多, "Kirlenmiş") ve Hinin (非人, "İnsan olmayan") olmak üzere iki gruptan oluşur. Gerek dini etkenler, gerekse toplum yapısından ötürü dışlanmalara maruz kalmışlardır.

Burakuminler Edo dönemi'nde (1603–1867) var olan 4 meslek yapılaşması (Asker, Çiftçi, Esnaf ve Tüccar) dışında bir sınıfta kalmışlardır. Eta grubunun bu dönemde dışlanmasının sebebi gerek Şinto, gerekse Budist inançlara göre bu insanların yaptıkları mesleklerin saf olarak geçmemesinden kaynaklanır. Bu tür mesleklere ölülerle uğraşan (örn: ölü temizleyici, mezar kazıcı), hayvan öldüren ya da ölü hayvanın ürünlerini işleyen (örn: kasap, deri işçisi) meslekler örnek verilebilir.