John Duns Scotus

Johannes Duns Scotus, 1266-1308 yılları arasında yaşamış olan İskoç asıllı Fransisken skolastik felsefeci^[9] ve tanrıbilimcidir. 1993'te Papa II. Yuhanna Pavlus tarafından kutsanmıştır.

John Duns Scotus
Justus van Gent tarafından yapılan portresi, y. 1476-1478
Doğum	y. 1265/66 Duns, Berwickshire, İskoçya
Ölüm	8 Kasım 1308 (42 yaşında) Köln, Kutsal Roma İmparatorluğu
Kutsayanlar	Katolik Kilisesi
Kutsanma	20 Mart 1993, Vatican City Pope John Paul II tarafından
Türbe	Fransisken Kilisesi, Köln, Almanya
Yortu	8 Kasım
Simge	Kitaplar, Kutsal Bakire Meryem'in bir görüntüsü, Fransisken bir rahibin göğsündeki ay
Koruyucu aziz	Akademisyenler, Köln, Almanya, özürler, akademisyenler, öğrenci, ilahiyatçılar ve filozoflar

John Duns Scotus
Alma mater	Oxford Üniversitesi[1][2] Paris Üniversitesi
Çağı	Orta Çağ felsefesi
Bölgesi	Batı felsefesi
Okulu	Skolastisizm Skotizm Aristotelesçilik[3] Teolojik gönüllülük[4] Felsefi gerçekçilik Orta Çağ gerçekçiliği (Skotistik gerçekçilik) Skolastik felsefe
Doktora danışmanı	Wareli William
İlgi alanları	Metafizik, teoloji, mantık, epistemoloji, etik
Önemli fikirleri	Varlığın tekliği Resmi ayrım Teolojik gönüllülük Bir bireyselleşme ilkesi olarak Haecceity Skotistik gerçekçilik Meryem Ana'nın Günahsız Gebeliği
Etkilendikleri Aristoteles, İbn-i Sina,[5] Augustine of Hippo, Canterburyli Anselm,[6] Peter Lombard, Thomas Aquinas, Ghentli Henry, Bonaventura, Boethius
Etkiledikleri Antonius Andreas, Henry Harclay,[7] Thomas Wilton,[8] Ockhamlı William, Descartes, Edmund Burke, Joseph de Maistre, Alvin Plantinga, Mário Ferreira dos Santos, Heidegger, Arendt, Deleuze, Charles Sanders Peirce, Gerard Manley Hopkins, VI. Alexander, IV. Sixtus, Martin Luther, Leibniz, Carvalho

Asıl fikri[10]

Aristoteles'in mantık ve metafiziğini benimsemekle birlikte, daha çok Augustinusçu gelenek içinde yer alan filozof, İbn Rüşd'e de, Thomasçılığa da karşı çıkmıştır.^[11] O, metafizikle teoloji arasında bir ayrım yapmış ve tüm varolanlar arasında bir ayrım yapmış ve tüm varolanlar için ortak olan ilkeleri araştıran metafiziğin Tanrı'yı kavrayamayacağını öne sürmüştür. Ona göre, Tanrı, teolojinin konusuna girer. Scotus'a göre, evrendeki hareket ve değişmenin bir başlatıcısı, evrendeki varlıkların bir ilk hareket ettiricisi olmalıdır ki bu da Tanrı'dır. Tanrı zorunlu varlıktır, birdir, özü itibarıyla basittir, özgür bir iradeye sahiptir. Tümeller konusunda, onların öncelikle Tanrı'nın zihnindeki formlar olarak varolduğunu söyleyen Scotus, onların ikinci olarak nenelerde nesnelerin özleri ya da genel doğaları olarak ortaya çıktığını iddia etmiştir. Tümeller, ona göre, nihayet, zihnimizdeki soyut kavramlar olarak varolur ve gerçek dünyadaki nesnelerin özelliklerini tanımlamak üzere kullanılan sıfatlardır.^[12] İradeciliği benimseyen Scottus'a göre, Tanrı'yla birleşme hedefine ulaşmada en önemli rolü akıl veya zeka değil irade oynamaktadır.

Geliştirdiği "eşzamanlı olumsallık" kavramı Hristiyan anlayışını etkilemiştir.^[11]