Giulio Mongeri

Giulio Mongeri (d. 1873, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu – ö. 30 Kasım 1951, Venedik, İtalya), Levanten kökenli Türk vatandaşı mimar.

Pratik Bilgiler Kişisel bilgiler, Doğum ...

Giulio Mongeri

Kişisel bilgiler
Doğum	1873 İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm	30 Kasım 1951 (78 yaşında) Venedik, İtalya
Çalışma ve başarıları
Etkin yılları	1897 - 1930
Çalıştığı şehir	İstanbul, Ankara, Bursa
Mimarlık tarzı	Osmanlı, Bizans, Cumhuriyet
Ünlü yapıtları	Aziz Antuan Katolik Kilisesi, Ziraat Bankası Genel Müdürlük Binası

Birinci Ulusal Mimarlık Akımı'nın önemli temsilcilerindendir. Başta İstanbul olmak üzere Ankara ve Bursa'da 1900 ile 1930'lu yıllar arası inşa edilmiş projeleri vardır. Osmanlı mimarisi, Selçuklu mimarisi, İslam mimarisi ve Bizans Mimarisi ile özellikle ilgilenen mimar, bu yöndeki yönelimini Birinci Ulusal Mimarlık Akımı ile özdeşleştirilen birçok yapı ile göstermiştir.^[1] Sanayi-i Nefise Mektebi'nde ders vererekTürkiye'nin Cumhuriyetin ilk kuşak mimarlarının yetişmesinde rol oynamıştır.

1 Ağustos 1873 tarihinde İstanbul'da doğdu. Babası İtalyan tıp doktoru Luigi Mongeri; annesi, İngiliz kökenli Tecla Taylor'dur.

Ailesi 1848 yılında Avusturya'nın İtalya'yı işgali üzerine Milano'dan İstanbul'a gelmiş ve İstanbul'daki Levanten topluluğa katılmıştır. Eğitimini felsefe ve tıp üzerine yapan babası Luigi Mongeri, Osmanlı Devleti'ne sığındıktan sonra karantina teşkilatında çalışmış, Sinop ve Girit karantinası'nda görev yapmıştı. 1850'de İstanbul'a geldikten sonra bimarhaneleri ıslah etmek üzere bir göreve atanmak için dilekçe verdi. O devirde Osmanlı Devleti'nin en büyük akıl hastanesi olan Süleymaniye Bimarhanesi'nde 1856-1876 arasında başhekimlik yaptı. Hastanede zincir uygulamasını kaldırmak, hastalara kötü muamele ve şiddeti yasaklaması, 1873'te Süleymaniye Bimarhanesi'ni Toptaşı'na taşıması; 1876 yılında yürürlüğe giren Bimarhaneler Nizamnamesi'ni kaleme alması ile Türk psikiyatri tarihinde önemli bir yer edindi.^[2] Luigi Mongeri, oğlu Giulio Mongeri 9 yaşındayken öldü.

Guilip Mongeri, babasının ölümü üzerine annesiyle ve kızkardeşi Mary ile birlikte Milano'ya, şehrin kültür ve sanat hayatında etkin olan kişiler olan amcalarının yanına döndü ve orada büyüdü.^[3] Brera Güzel Sanatlar Akademisi'nde devam etti. 1892'de Akademi'nin Mimarlık Yüksekokulu'na kayıt oldu. Çağdaş onarım kurallarının öncüsü kabul edilen Camillo Boito'nun en iyi öğrencilerinden birisi oldu. Öğrencilik yıllarında fotoğrafçılıkla da ilgilendi. 28 Ekim 1896'da mezun oldu.

Eğitimini tamamladıktan sonra İstanbul'da yaşayan annesini ziyaret etmek üzere 1897'de Türkiye'ye döndü.^[4] Ankara'yı ziyaret ederek dönem için belge niteliği taşıyan fotoğraflar çekti; Illustrazione Italian adlı bir İtalyan dergisinde Ankara gezisi hakkında bir yazı dizisi yayımladı.^[4] İstanbul'da ağabeyi Federico'nun Büyükada'daki evine konuk olan Giulio Mongeri, bu sırada tanıştığı, Caterina Capodaini ile evlendi. Çocukları Guido'nun doğumu sırasında eşi Caterina hayatını kaybetti. Eşinin ölümü üzerine Giulio, onun kız kardeşi Christina ile evlendi, beş çocukları oldu. Christiana'nın bir tifo salgınıdna ölümü üzerine, Giulio üçüncü evliliğini ablasının kızı ile yaptı, bu evlilikten de bir kızı oldu.^[5]

Türkiye'ye geldikten sonra bir süre serbest mimar olarak çalıştı. İtalyan mimar Eduardo de Nari ile ortak bir büro açtı, Guglielmo Semprini'nin müteahhitlik şirketinin de ortağı oldu. İstanbul İtalyan İşçi Yardımlaşma Derneği'nin aktif bir üyesi oldu; derneğin yayın organı oln Rassegna Italiana adlı dergide mimarlık üzerine yazılar yazdı.

1903 yılında düzenlenen İstanbul Sergisi'ne antik Yunan üslubunda anıt mezar, İtalyan Rönesans üslubunda bir konut, Lombardia üslubunda bir kilise; modern üslupta han ve bir konut projesi tasarlayarak katıldı.

1907'de İtalyan Büyükelçiliği mimarı olarak görevlendirilen mimar, Milano Güzel Sanatlar Akademisi'nin muhabir üyesi seçildi. 1911 yılında Osmanlı Bankası'nın resmî mimarı oldu.^[3]

Osman Hamdi Bey'in referansıyla 1909 yılından itibaren İstanbul Sanayi-i Nefise Mektebi Mimarlık şubesinde ders verdi. 1911-1912'de Trablusgarp Savaşı nedeniyle akademideki görevine ara vermek zorunda kalan, 1913'te akademiye geri dönen Mongeri, I. Dünya Savaşı sırasında Türkiye'den ayrıldı.

1922'de Sanayi-i Nefise Mektebi'ndeki görevine döndü ve 1930'a değin Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk kuşak mimarlarının yetişmesine katkıda bulundu. Bu arada Kemalettin Bey, Vedat Tek, Sedad Hakkı Eldem, Arif Hikmet Koyunoğlu, Şevki Balmumcu ile birlikte Ankara'da Birinci Ulusal Mimarlık Akımına uygun yapılar gerçekleştirdi. İstanbul'da Maçka Palas, Karaköy Palas,St. Antuan Katolik Kilisesi başta olmak üzere iz bırakan işler çıkardı. Bursa'da Çelik Palas Oteli ve Kaplıcası'nı tasarladı.

1933 yılından sonra mimari etkinlikte bulunmadı. 1941'de Venedik'e göç etti. On yıl sonra İstanbul'da yaşayan kızını ziyaret için İstanbul'a gelip iki ay kaldı. İtalya'ya döndükten kısa süre sonra 30 Kasım 1951'de Venedik'te öldü. Milano'daki aile anıt mezarlığına defnedildi.

Hayatı

Eserlerinden seçmeler

Resim galerisi

Kaynakça

Wikiwand - on