Nereid (uydu)

Nereid veya Neptune II, Neptün'ün üçüncü en büyük ve Triton'dan sonra keşfedilen ikinci uydusudur. 1949 yılında Gerard Kuiper tarafından keşfedilen uydu, adını Yunan mitolojisi'ndeki su perileri Nereid'lerden almıştır.^[1]

Nereid

Voyager 2 tarafından 1989 yılında elde edilen Nereid'in görüntüsü.
Keşif[1]
Keşfeden	Gerard P. Kuiper
Keşif tarihi	1 Mayıs 1949
Adlandırmalar
MPC belirtmesi	Neptune II
Adın kaynağı	Νηρηΐδες Nērēḯdes
Sıfatlar	Nereidian veya Nereidean
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 1 Ocak 2020 (JD 2458849.5)
Yarı büyük eksen	5.504.000 km (0,03679 AU)
Dış merkezlik	0,749
Yörünge periyodu	360,14 g (0,9860 y)
Ortalama ayrıklık	318,0°
Ortalama devinim	0° 59d 58.597s / gün
Eğiklik	5,8° (tutuluma) 7,090° (yerel Laplace düzlemine)[2]
Çıkış düğümü boylamı	326,0°
Periapsis açısı	290,3°
Doğal uydusu	Neptün
Fiziksel özellikler
Mutlak parlaklık (H)	4,4[3]
Ortalama çap	357±13 km[4]
Basıklık	≤0,23[a]
Kütle	3,57×1019 kg (5,98×10-6 M⊕)
Ortalama yoğunluk	1,5 g/cm3 (varsayılan)[5]
Yüzey kütle çekimi	≈0.075 m/s2 (0,0076 g)
Sinodal dönme süresi	11,594±0,017 h[4]
Albedo	0,24[4]
Sıcaklık	≈50 K (ortalama tahmin)
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Güneş Sistemi'ndeki bilinen tüm uydular arasında en dış merkezli yörüngeye sahip olan uydudur.^[2] Olağandışı yörüngesi, cismin ya yakalanmış bir asteroit veya Kuiper kuşağı nesnesi olabileceğini ya da geçmişte bir iç uydu olup Neptün'ün en büyük uydusu Triton'un yakalanması sırasında yörüngesinin bozulmuş olabileceğini düşündürmektedir.^[6] Eğer ikincisi doğruysa, Neptün'ün başlangıçtaki (Triton yakalanmadan önceki) düzenli uydularından belki de geriye kalan tek uydu olabilir.^[7]

Ayrıca bakınız

• Neptün'ün uyduları

Notlar

1. Maksimum en/boy oranından (a/c) türetilen yassılaşma: ${\displaystyle f\leq 1-{\frac {c}{a}}}$, burada (a/c) ≤ 1,3.^[4]