Vulgata

Vulgata, Kitâb-ı Mukaddes'in Latince çevirisini ifade etmek için Geç Antik Çağ'dan bu yana halk arasında kullanılan bir terimdir. Çevirinin büyük bölümü 382'de Papa I. Damasus tarafından görevlendirilen Aziz Jerome'a aittir.

Vulgata Sixtina

Vulgata, Batı Kilisesi içinde İncil metni olarak aşamalı olarak benimsendi. Sonraki yüzyıllar boyunca, sonunda Vetus Latina'yı gölgede bıraktı. 13. yüzyılda eski sürümden sonra versio vulgata ("yaygın olarak kullanılan sürüm") veya kısaca vulgata adını almıştır.^[1] Vulgate ayrıca Jerome'un üzerinde çalışmadığı bazı Vetus Latina çevirilerini de içerir.

Vulgata, Katolik Kilisesi'nin Sixtine Vulgate (1590), ardından Clementine Vulgate (1592) ve ardından Nova Vulgata (1979) olarak devam eden Katolik Kilisesi'nin resmi olarak ilan ettiği Latince versiyonlardan biri oldu. Vulgata şu anda Latin Kilisesi'nde hala kullanılmaktadır. Katolik Kilisesi, Trento Konsili'nde (1545-1563) Vulgata'nın resmi Latince İncil'i olduğunu onayladı, ancak o sırada yetkili bir baskı yoktu.^[2] Vulgata'nın Clementine baskısı, Katolik Kilisesi'nin Roma Ayini'nin standart İncil metni haline geldi ve Nova Vulgata'nın ilan edildiği 1979 yılına kadar öyle kaldı.

Terminoloji

"Vulgate" terimi, yalnızca 16. yüzyıldan beri Latince İncil'i belirtmek için kullanılmaktadır. Bu kelimenin o dönemde bu anlamda kullanımına bir örnek, Latince İncil'in Erasmus tarafından 1538 baskısının başlığıdır: Biblia utriusque testamenti juxta vulgatam translateem.^[3]