Alma

Ayrıca bakınız: ALMA, alma, álma

Türkçe

Köken

Eski Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /al.ˈma/
• Heceleme: Al‧ma

Özel ad

Alma (belirtme hâli Alma'yı), çoğulu Almalar, sahiplik şekli Alma -'sı

1. Bir kız ismi.

Çekimleme

Alma adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Alma	—
belirtme		Alma'yı	—
yönelme		Alma'ya	—
bulunma		Alma'da	—
ayrılma		Alma'dan	—
tamlayan		Alma'nın	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Alma'm	—
	belirtme	Alma'mı	—
	yönelme	Alma'ma	—
	bulunma	Alma'mda	—
	ayrılma	Alma'mdan	—
	tamlayan	Alma'mın	—
2. tekil	yalın	Alma'n	—
	belirtme	Alma'nı	—
	yönelme	Alma'na	—
	bulunma	Alma'nda	—
	ayrılma	Alma'ndan	—
	tamlayan	Alma'nın	—
3. tekil	yalın	Alma'sı	—
	belirtme	Alma'sını	—
	yönelme	Alma'sına	—
	bulunma	Alma'sında	—
	ayrılma	Alma'sından	—
	tamlayan	Alma'sının	—
1. çoğul	yalın	Alma'mız	—
	belirtme	Alma'mızı	—
	yönelme	Alma'mıza	—
	bulunma	Alma'mızda	—
	ayrılma	Alma'mızdan	—
	tamlayan	Alma'mızın	—
2. çoğul	yalın	Alma'nız	—
	belirtme	Alma'nızı	—
	yönelme	Alma'nıza	—
	bulunma	Alma'nızda	—
	ayrılma	Alma'nızdan	—
	tamlayan	Alma'nızın	—
3. çoğul	yalın	Alma'sı —
	belirtme	Alma'sını —
	yönelme	Alma'sına —
	bulunma	Alma'sında —
	ayrılma	Alma'sından —
	tamlayan	Alma'sının —

Türetilmiş kavramlar

• Alma'ca,
• Alma'yken,
• Alma'yla,
• Alma'ysa,
• Almacı,
• Almacık,
• Almalı,
• Almasız

Kaynakça

• Yurtsever, Erk (1997). Türkçe Adlar Derlemesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı. ISBN 975-498-112-4.

Sırp-Hırvatça

Özel ad

Alma

1. Bir kız adı. (Boşnak ağzı) mânâsı olmayan kız ismi