Can

Ayrıca bakınız: CAN, Çan, can, çan

Türkçe

Köken

Farsça جان‎

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈd͡ʒan/
• Heceleme: Can

Özel ad

Can (belirtme hâli Can'ı)

1. Bir erkek ismi. varlığın hayatı, yaşamı anlamında, can, gönül, hayat, ruh, yaşayış

Çekimleme

Can adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Can	—
belirtme		Can'ı	—
yönelme		Can'a	—
bulunma		Can'da	—
ayrılma		Can'dan	—
tamlayan		Can'ın	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Can'ım	—
	belirtme	Can'ımı	—
	yönelme	Can'ıma	—
	bulunma	Can'ımda	—
	ayrılma	Can'ımdan	—
	tamlayan	Can'ımın	—
2. tekil	yalın	Can'ın	—
	belirtme	Can'ını	—
	yönelme	Can'ına	—
	bulunma	Can'ında	—
	ayrılma	Can'ından	—
	tamlayan	Can'ının	—
3. tekil	yalın	Can'ı	—
	belirtme	Can'ıyı	—
	yönelme	Can'ıya	—
	bulunma	Can'ıda	—
	ayrılma	Can'ıdan	—
	tamlayan	Can'ının	—
1. çoğul	yalın	Can'ımız	—
	belirtme	Can'ımızı	—
	yönelme	Can'ımıza	—
	bulunma	Can'ımızda	—
	ayrılma	Can'ımızdan	—
	tamlayan	Can'ımızın	—
2. çoğul	yalın	Can'ınız	—
	belirtme	Can'ınızı	—
	yönelme	Can'ınıza	—
	bulunma	Can'ınızda	—
	ayrılma	Can'ınızdan	—
	tamlayan	Can'ınızın	—
3. çoğul	yalın	Can'ı —
	belirtme	Can'ıyı —
	yönelme	Can'ıya —
	bulunma	Can'ıda —
	ayrılma	Can'ıdan —
	tamlayan	Can'ının —

Türetilmiş kavramlar

• Can'ca, Can'ken, Can'la, Can'sa, Cancı, Cancık, Canlı, Cansız
• Caner, Ercan, Gülcan, Gürcan