Cuma

Ayrıca bakınız: cuma

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi جمعه‎, Arapça جُمُعَة‎ (cümuʿa).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /d͡ʒu.ˈmaː/
• Heceleme: Cu‧ma

Özel ad

Cuma (belirtme hâli Cuma'yı), çoğulu Cumalar, sahiplik şekli Cuma -'sı

1. Bir erkek ismi.
2. (köyler) Bolu ili Mudurnu ilçesine bağlı bir köy
3. (zaman) Tarihi belli bir cuma

Çeviriler

Cuma adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Cuma	—
belirtme		Cuma'yı	—
yönelme		Cuma'ya	—
bulunma		Cuma'da	—
ayrılma		Cuma'dan	—
tamlayan		Cuma'nın	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Cuma'm	—
	belirtme	Cuma'mı	—
	yönelme	Cuma'ma	—
	bulunma	Cuma'mda	—
	ayrılma	Cuma'mdan	—
	tamlayan	Cuma'mın	—
2. tekil	yalın	Cuma'n	—
	belirtme	Cuma'nı	—
	yönelme	Cuma'na	—
	bulunma	Cuma'nda	—
	ayrılma	Cuma'ndan	—
	tamlayan	Cuma'nın	—
3. tekil	yalın	Cuma'sı	—
	belirtme	Cuma'sını	—
	yönelme	Cuma'sına	—
	bulunma	Cuma'sında	—
	ayrılma	Cuma'sından	—
	tamlayan	Cuma'sının	—
1. çoğul	yalın	Cuma'mız	—
	belirtme	Cuma'mızı	—
	yönelme	Cuma'mıza	—
	bulunma	Cuma'mızda	—
	ayrılma	Cuma'mızdan	—
	tamlayan	Cuma'mızın	—
2. çoğul	yalın	Cuma'nız	—
	belirtme	Cuma'nızı	—
	yönelme	Cuma'nıza	—
	bulunma	Cuma'nızda	—
	ayrılma	Cuma'nızdan	—
	tamlayan	Cuma'nızın	—
3. çoğul	yalın	Cuma'sı —
	belirtme	Cuma'sını —
	yönelme	Cuma'sına —
	bulunma	Cuma'sında —
	ayrılma	Cuma'sından —
	tamlayan	Cuma'sının —

Üst kavramlar

• (zaman): gün

Türetilmiş kavramlar

• Cuma'ca,
• Cuma'yken,
• Cuma'yla,
• Cuma'ysa,
• Cumacı,
• Cumalı,
• Cumasız

Kaynakça

Ek okumalar

• Vikipedi'de Cuma, Mudurnu