Kut

Ayrıca bakınız: kut

Türkçe

Köken

Eski Türkçe 𐰸𐰆𐱃‎ (q̊¹ut¹)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ˈcut/
• Heceleme: kut

Özel ad

Kut (belirtme hâli Kut'u)

1. Hem erkek ismi hem de kız ismi.

Çekimleme

Kut adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Kut	—
belirtme		Kut'u	—
yönelme		Kut'a	—
bulunma		Kut'ta	—
ayrılma		Kut'tan	—
tamlayan		Kut'un	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Kut'um	—
	belirtme	Kut'umu	—
	yönelme	Kut'uma	—
	bulunma	Kut'umda	—
	ayrılma	Kut'umdan	—
	tamlayan	Kut'umun	—
2. tekil	yalın	Kut'un	—
	belirtme	Kut'unu	—
	yönelme	Kut'una	—
	bulunma	Kut'unda	—
	ayrılma	Kut'undan	—
	tamlayan	Kut'unun	—
3. tekil	yalın	Kut'u	—
	belirtme	Kut'uyu	—
	yönelme	Kut'uya	—
	bulunma	Kut'uda	—
	ayrılma	Kut'udan	—
	tamlayan	Kut'unun	—
1. çoğul	yalın	Kut'umuz	—
	belirtme	Kut'umuzu	—
	yönelme	Kut'umuza	—
	bulunma	Kut'umuzda	—
	ayrılma	Kut'umuzdan	—
	tamlayan	Kut'umuzun	—
2. çoğul	yalın	Kut'unuz	—
	belirtme	Kut'unuzu	—
	yönelme	Kut'unuza	—
	bulunma	Kut'unuzda	—
	ayrılma	Kut'unuzdan	—
	tamlayan	Kut'unuzun	—
3. çoğul	yalın	Kut'u —
	belirtme	Kut'uyu —
	yönelme	Kut'uya —
	bulunma	Kut'uda —
	ayrılma	Kut'udan —
	tamlayan	Kut'unun —

Türetilmiş kavramlar

• Aykut, Erkut, Tankut

Kaynakça

• Yurtsever, Erk (1997). Türkçe Adlar Derlemesi. İstanbul: Türk Dünyası Araştırma Vakfı. ISBN 975-498-112-4.