Orta

Ayrıca bakınız: orta

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi اورتا‎, Eski Türkçe ortu‎ (ortu), otra‎ (otra).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /oɾ.ˈta/
• Heceleme: Or‧ta

Özel ad

Orta (belirtme hâli Orta'yı), sahiplik şekli Orta -'sı

1. (belediyeler) Çankırı iline bağlı bir ilçe belediyesi.
2. (ilçeler) Çankırı'nın bir ilçesi.

Çekimleme

Orta adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		Orta	—
belirtme		Orta'yı	—
yönelme		Orta'ya	—
bulunma		Orta'da	—
ayrılma		Orta'dan	—
tamlayan		Orta'nın	—
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	Orta'm	—
	belirtme	Orta'mı	—
	yönelme	Orta'ma	—
	bulunma	Orta'mda	—
	ayrılma	Orta'mdan	—
	tamlayan	Orta'mın	—
2. tekil	yalın	Orta'n	—
	belirtme	Orta'nı	—
	yönelme	Orta'na	—
	bulunma	Orta'nda	—
	ayrılma	Orta'ndan	—
	tamlayan	Orta'nın	—
3. tekil	yalın	Orta'sı	—
	belirtme	Orta'sını	—
	yönelme	Orta'sına	—
	bulunma	Orta'sında	—
	ayrılma	Orta'sından	—
	tamlayan	Orta'sının	—
1. çoğul	yalın	Orta'mız	—
	belirtme	Orta'mızı	—
	yönelme	Orta'mıza	—
	bulunma	Orta'mızda	—
	ayrılma	Orta'mızdan	—
	tamlayan	Orta'mızın	—
2. çoğul	yalın	Orta'nız	—
	belirtme	Orta'nızı	—
	yönelme	Orta'nıza	—
	bulunma	Orta'nızda	—
	ayrılma	Orta'nızdan	—
	tamlayan	Orta'nızın	—
3. çoğul	yalın	Orta'sı —
	belirtme	Orta'sını —
	yönelme	Orta'sına —
	bulunma	Orta'sında —
	ayrılma	Orta'sından —
	tamlayan	Orta'sının —

Türetilmiş kavramlar

• Orta'ca,
• Orta'yken,
• Orta'yla,
• Orta'ysa,
• Ortacı,
• Ortacık,
• Ortalı,
• Ortasız

Kaynakça

Ek okumalar

• Vikipedi'de Orta