bela

Türkçe

Köken

Arapça بَلَا‎ (belā)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): beˈlaː
• Heceleme: be‧la

Ad

bela (belirtme hâli belayı, çoğulu belalar) bela -sı

1. Büyük zarar ve sıkıntıya yol açan olay veya kimse

   Hayatta dipdiri yanmak belasından da kurtulmuştum. - Y. K. Beyatlı

2. Hak edilen ceza

   Allah belasını verdi.

3. İçinden çıkılması güç, mahzurlu vaziyet, felaket, musibet

   Kumar, toplum için büyük bir beladır.

4. (istenmedik bir davranışa zorlayan) etki

Atasözleri

• (felaket, musibet): Bela gelmez kul azmayınca, kaza gelmez Hak yazmayınca

Türetilmeş kavramlar

• belaca, belacı, belacık, belalı, belasız, belayken, belayla, belaysa

Çeviriler

felaket

Almanca: Unheil (de) n Azerice: bəla (az) Bulgarca: беля (bg) (belya) Gagavuzca: bela (gag) İngilizce: trouble (en) Tatarca: bäla (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "bela" maddesi

Esperanto dili

Ad

bela

1. güzel

Gagavuzca

Köken

Arapça بَلَا‎ (belā)

Ad

bela

1. bela

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

İdo dili

Ön ad

bela

1. güzel