belli

Ayrıca bakınız: Belli

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): /belˈli/

Köken

Eski Türkçe bel‎ (bel) <-> bellemek

Ön ad

belli (karşılaştırma daha belli, üstünlük en belli)

1. Beli olan
   • Ahmet BÜKE, 2004 İzmir Postası'nın Adamları, sayfa 103 , Kanat Yayınları

     "Evdeki tek kadehi bulamıyorum. İnce belli çay bardağını indiriyorum."

2. Bilinmedik bir yanı olmayan: malum
   • Hâlimiz, vaktimiz sizce belli. - Hüseyin Rahmi Gürpınar
3. Gizli olmayan, ortada olan, anlaşılan; anlaşılan, bedihi, zahir, aşikâr
   • Bu âzâde insanlarda her türlü adîliklerden uzak bir efendilik olduğu ne kadar da bellidir. - A. H. Çelebi
   • Hani sen benim gibi ince belli sarışınları severdin? - N. Araz
4. belirli
   • Bu oyun çok kısa, belli bir temsil süresi doldurmuyor. - A. Ağaoğlu

Atasözleri

• Acar tazı çullu da belli olur, çulsuz da
• adam iş başında belli olur
• adam olacak çocuk bokundan belli olur
• adamın iyisi alışverişte belli olur
• ağzı eğri, gözü şaşı ensesinden belli olur
• ak göt geçit başında belli olur
• ak koyun kara koyun geçit başında belli olur

Deyimler

adı belli, belli başlı, belli belirsiz, belli etmek, belli olmak, karda yürüyüp izini belli etmemek

Çeviriler

çeviriler

Almanca: bestimmt (de), klar (de) Azerice: bəlli (az) Çekçe: jistý (cs), určitý (cs) Eski Türkçe: belgülüg‎ (otk) (belgülüg) Fince: tietty (fi), tunnettu (fi), ilmeinen (fi), selvä (fi) İngilizce: certain (en), clear (en) Türkmence: belli (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "belli" maddesi

Lazca

Ad

belli

1. belli

Türkmence

Ön ad

belli

1. belli
2. bilinen, tanınan, tanınmış