beylik

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi بكلك‎, o da Eski Türkçe beglig‎ (beglig) kelimesinden gelmektedir (bey + -lik).

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /bejˈlic/
• Heceleme: bey‧lik

Ad

beylik (belirtme hâli beyliği, çoğulu beylikler)

1. Bey olma durumu.
2. (askeriye) Bir tür küçük ve ince asker battaniyesi.
3. (mecaz) Rahat yaşama.
4. (politika, tarih) Merkeze tam bağlı olmayarak bir beyin yönetimi altındaki ülke; emîrlik, emaret, mirlik.
   • 2025:Tanju ÖZORAL, 2025 Antalya Müzesi, sayfa 162 , Sanat dünyamız , 206. sayı,

     "Son vitrinde bulunan İslamî sikkeler içinde, Emevî, Abbasî, Artuklu, Anadolu Selçuklu, İlhani ve İsfendiyaroğulları gibi beyliklere ait madeni paralar ile Osmanlı padişahlarına ait sikkeler kronolojik bir sıraya göre sergilenmiştir."

5. (politika) hükûmet.
   • Beylikten alacaklı olmak.

Atasözleri

bey oğlu kulluk, kul oğlu beylik, bir günlük beylik, beyliktir, çingeneye beylik vermişler, önce babasını asmış

Deyimler

beylik çeşmesinden su içme

beylik fırın has çıkarır

Kelime birliktelikleri

• beylik söz, beylik tabanca

Ön ad

beylik (karşılaştırma daha beylik, üstünlük en beylik)

1. Herkesin kullandığı, herkesin bildiği
   • Çaresiz yine güneyde beylik bir tatil köyüne gideceğiz. - Haldun Taner
2. basmakalıp
   • 'Aramızdaki konuşmalar, beylik konuşmalar sınırını aşmamıştı. - Yakup Kadri Karaosmanoğlu
3. (politika, tarih) Devletle ilgili, devlete özgü olan, devlet malı olan, mirî.
   • "Beylik mal olduğundan askeriye şoförünün de katiyen insafı, acıması yok." - Kemal Tahir

Atasözleri

Beylik çeşmeden su içme

Çeviriler

ad

Almanca: Beylik (de) n Arapça: إمَارَة‎ (ar) e (ʾimāra) Eski Türkçe: beglig‎ (otk) (beglig) İngilizce: beylik (en) Osmanlı Türkçesi: بكلك‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "beylik" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de beylik