cins

Türkçe

Söyleniş

Heceleme: cins

Köken

Arapça جِنْس‎ (ar) (cins)

Ad

cins (belirtme hâli cinsi, çoğulu cinsler)

1. Başlıca nitelikleri aynı olan ve aralarında çok yakın benzerlikler bulunan varlık veya nesneler topluluğu; tür, nevi
   • Lâlelerin cinsleri günden güne çoğalıyor, soğanları akıl almayacak fiyatlarla satılıyordu. - A. H. Çelebi
2. (biyoloji) Soy
   • Ben bir Türk'üm, dinim, cinsim uludur. - M. E. Yurdakul
3. (biyoloji) Pek çok ortak özelliği bulunan türler topluluğu.

Atasözleri

• cins horoz yumurtada öter
• cins kedi ölüsünü göstermez

Ön ad

cins (karşılaştırma daha cins, üstünlük en cins)

1. Diğerlerine göre üstün nitelikleri olan:
   • "Ak, kırmızı ibikli cins tavuklar vardı gözünün önünde." - Oktay Rifat
2. (argo) Garip, tuhaf olan:
   • "Yaşar haklıydı, ‘Ne cins adamsın be!’ demişti. ‘Ne yapacağın hiç belli değil." - Cemil Kavukçu

Deyimler

cins cins, cins isim, cins ismi

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Geschlecht (de) n Arapça: جِنْس‎ (ar) e (cins) Arnavutça: gjini (sq) Bulgarca: рід (bg) (rіd) Eski Türkçe: جنس Farsça: جنس‎ (fa) Fransızca: genre (fr) e Fince: laji (fi), suku (fi), sukupuoli (fi) İngilizce: gender (en), genus (en), kind (en), sort (en), sex (en) İtalyanca: genere (it) Kırgızca: jınıs (ky), sort (ky), tür (ky) Osmanlı Türkçesi: جنس‎ (ota) Portekizce: gênero (pt)

Çeviriler

ön ad

Azerice: cins (az) Fince: epätavallinen (fi), hyväsukuinen (fi) İngilizce: rare (en)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "cins" maddesi
• Kubbealtı Lugatı: "cins"

Azerice

Ad

cins (cins)

1. cins

Gagavuzca

Ad

cins (cins)

1. cins

Köken

Arapça djins

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki