dilimi

Türkçe

Köken

(dil): dil + -imi

(dilim): dilim + -i

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /di.ɫi.ˈmi/
• Heceleme: di‧li‧mi

Ad

dilimi

1. dil (ad) sözcüğünün birinci tekil şahıs belirtme tekil çekimi
2. dilim (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. belirtme tekil
   2. üçüncü tekil şahıs iyelik tekil
   3. üçüncü çoğul şahıs iyelik tekil