efe

Ayrıca bakınız: Efe

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /e.ˈfe/
• Heceleme: e‧fe

Ad

efe (belirtme hâli efeyi, çoğulu efeler), sahiplik şekli efe -si

1. Yiğit, özellikle Batı Anadolu köy yiğidi; zeybek.
   • Halit ÇAPIN, 1996 Babası Fil Olan Fare, sayfa 13 , Öküz , 13. sayı,

     "iş başa düşünce Ulvi seğirtip radyoyoyu açıyor, şoför anında kapıyor, sonra kısaca açıklıyor durumu: "Abi arkadaki gayetle yaman efedir."

2. ağabey
3. kabadayı
4. kaptan

Çekimleme

efe adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		efe	efeler
belirtme		efeyi	efeleri
yönelme		efeye	efelere
bulunma		efede	efelerde
ayrılma		efeden	efelerden
tamlayan		efenin	efelerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	efem	efelerim
	belirtme	efemi	efelerimi
	yönelme	efeme	efelerime
	bulunma	efemde	efelerimde
	ayrılma	efemden	efelerimden
	tamlayan	efemin	efelerimin
2. tekil	yalın	efen	efelerin
	belirtme	efeni	efelerini
	yönelme	efene	efelerine
	bulunma	efende	efelerinde
	ayrılma	efenden	efelerinden
	tamlayan	efenin	efelerinin
3. tekil	yalın	efesi	efeleri
	belirtme	efesini	efelerini
	yönelme	efesine	efelerine
	bulunma	efesinde	efelerinde
	ayrılma	efesinden	efelerinden
	tamlayan	efesinin	efelerinin
1. çoğul	yalın	efemiz	efelerimiz
	belirtme	efemizi	efelerimizi
	yönelme	efemize	efelerimize
	bulunma	efemizde	efelerimizde
	ayrılma	efemizden	efelerimizden
	tamlayan	efemizin	efelerimizin
2. çoğul	yalın	efeniz	efeleriniz
	belirtme	efenizi	efelerinizi
	yönelme	efenize	efelerinize
	bulunma	efenizde	efelerinizde
	ayrılma	efenizden	efelerinizden
	tamlayan	efenizin	efelerinizin
3. çoğul	yalın	efesi efeleri
	belirtme	efesini efelerini
	yönelme	efesine efelerine
	bulunma	efesinde efelerinde
	ayrılma	efesinden efelerinden
	tamlayan	efesinin efelerinin

Çeviriler

efe

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "efe" maddesi