ense

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi اكسه‎ (eñse) sözcüğünden devralındı, Ana Türkçe *eŋse sözcüğünden devralındı, *eŋ-.

Söyleniş

• Heceleme: en‧se

Ad

ense (belirtme hâli enseyi, çoğulu enseler)

1. (anatomi) boynun arkası

   Kendine geldiğinde ensesinde müthiş bir ağrı vardı. - A. Kulin

2. art, arka

   Saydığın üç iskelenin ensesindeki İsmail Ağa'nın dükkânı, en emin emanetçi idi. - S. M. Alus

Deyimler

ense yapmak

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Kiefer (de) e Azerice: boyun ardı (az), ənsə (az) Danca: nakke (da) Fince: niska (fi) Fransızca: nuque (fr) d İspanyolca: nuca (es) d İsveççe: nacke (sv) Rusça: затылок (ru) e (zatılok) Türkmence: ýeňse (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "ense" maddesi