erdem

Ayrıca bakınız: Erdem

Türkçe

Köken

Er "yiğit" + dem "+lik" anlamında gündem, birdem, vb. sözcüklerde bulunan Eski Türkçe ek.

Söyleniş

IPA^(anahtar): eɾˈdem, çoğulu IPA^(anahtar): eɾdemˈleɾ

Heceleme

Heceleme: er‧dem

Ad

erdem (belirtme hâli erdemi, çoğulu erdemler)

1. ahlakın övdüğü iyi olma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk vb. niteliklerin genel adı, fazilet, meziyet

   Spor, alçak gönüllülük gibi bir erdem aşılar sporcuya. - N. Cumalı

2. (felsefe) insanın ruhsal olgunluğu

Sözcük birliktelikleri

• erdemle, erdemli, erdemse, erdemsiz

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Tugend (de) d Arapça: فَضِيلَةٌ‎ (ar) d (faḍīletün) [fadˤi:la] Azerice: fəzilət (az), ləyaqət (az) Estonca: voorus (et) Fince: hyve (fi), kypsyys (fi) Fransızca: vertu (fr) d İdo: virtuo (io), vertuo (io) İngilizce: virtue (en), maturity (en) İspanyolca: virtud (es) İsveççe: dygd (sv) İtalyanca: virtù (it) d Lehçe: cnota (pl) d Özbekçe: fazilat (uz) Rumence: virtute (ro) d Rusça: добродетель (ru) (dobrodetelʹ) Tatarca: irdäm (tt)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "erdem" maddesi