eren

Ayrıca bakınız: Eren

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /e.ˈɾen/
• Heceleme: e‧ren

Köken 1

Ad

eren (belirtme hâli ereni, çoğulu erenler)

1. fevkalâde ferasetiyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse
2. (İslâm) veli

   Bu adam vaktinin en büyük erenlerindendi. — Ö. Seyfettin

Çekimleme

eren adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		eren	erenler
belirtme		ereni	erenleri
yönelme		erene	erenlere
bulunma		erende	erenlerde
ayrılma		erenden	erenlerden
tamlayan		erenin	erenlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	erenim	erenlerim
	belirtme	erenimi	erenlerimi
	yönelme	erenime	erenlerime
	bulunma	erenimde	erenlerimde
	ayrılma	erenimden	erenlerimden
	tamlayan	erenimin	erenlerimin
2. tekil	yalın	erenin	erenlerin
	belirtme	erenini	erenlerini
	yönelme	erenine	erenlerine
	bulunma	ereninde	erenlerinde
	ayrılma	ereninden	erenlerinden
	tamlayan	ereninin	erenlerinin
3. tekil	yalın	ereni	erenleri
	belirtme	erenini	erenlerini
	yönelme	erenine	erenlerine
	bulunma	ereninde	erenlerinde
	ayrılma	ereninden	erenlerinden
	tamlayan	ereninin	erenlerinin
1. çoğul	yalın	erenimiz	erenlerimiz
	belirtme	erenimizi	erenlerimizi
	yönelme	erenimize	erenlerimize
	bulunma	erenimizde	erenlerimizde
	ayrılma	erenimizden	erenlerimizden
	tamlayan	erenimizin	erenlerimizin
2. çoğul	yalın	ereniniz	erenleriniz
	belirtme	ereninizi	erenlerinizi
	yönelme	ereninize	erenlerinize
	bulunma	ereninizde	erenlerinizde
	ayrılma	ereninizden	erenlerinizden
	tamlayan	ereninizin	erenlerinizin
3. çoğul	yalın	ereni erenleri
	belirtme	erenini erenlerini
	yönelme	erenine erenlerine
	bulunma	ereninde erenlerinde
	ayrılma	ereninden erenlerinden
	tamlayan	ereninin erenlerinin

Türetilmiş kavramlar

• erence,
• erenci,
• erencik,
• erenken,
• erenle,
• erenli,
• erense,
• erensiz

Köken 2

Eylem

eren

1. er (eylem) sözcüğünün belirtilmemiş çekimi

   zıt anlamlısı: ermeyen

Tatarca

Söyleniş

• Heceleme: e‧ren

Ad

eren

1. irin