fine

Ayrıca bakınız: finé, fíne

İngilizce

Köken

Orta İngilizce fin → Eski Fransızca fin → Latince) finitus.

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /faɪn/
• (Tasmanya ağzı) IPA^(anahtar): /fæːn/

• dinle (ABD)

  (dosya)

• Heceleme: fine

Ad

fine (çoğulu fines)

1. ceza

   He was found to be guilty and had to pay the whole fine. — Suçlu bulundu ve bütün cezayı ödemek zorunda kaldı.

Ek okumalar

• İngilizce Vikipedi'de fine

Adıl

fine

1. iyi bir şekilde

   He was found to be guilty and had to pay the whole fine. — Her şey iyi çalıştı.

Eylem

fine (üçüncü tekil kişi geniş zaman fines, şimdiki zaman fining, geçmiş zaman ve yakın geçmiş zaman fined)

1. ceza kesmek

Ön ad

fine (karşılaştırma finer, üstünlük finest)

1. az, belli belirsiz
2. ince
3. iyi (kaliteli, sağlam, memnun edici, istenen şekilde v.s.)

   What she said is fine. — Söylediği iyi.

4. iyi (sağlığı yerinde v.s.)

   I am fine. — İyiyim.

5. sivri (uç)
6. ufak taneli (tahıl, tuz v.s.)

Eş anlamlılar

• all right, excellent, good