halka

Ayrıca bakınız: Halka, Halką, halką, hálka

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /hal.ˈca/
• Heceleme: hal‧ka

Köken 1

halk + -a

Ad

halka

1. halk (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi

Köken 2

Osmanlı Türkçesi حلقه‎, Arapça حَلْقَة‎ (ḥalḳa).

Ad

halka (belirtme hâli halkayı, çoğulu halkalar), sahiplik şekli halka -sı

1. çember şekliinde çeşitli cisimlerden yapılmış tutturma aracı

   Perde halkası.

2. çember şekliinde dizilmiş topluluk

   İmâmeyn de İmâm-ı Âzam'ın halkasında yetişmiştir.

3. çeşitli metallerden veya tahtadan yapılmış çember

   Belinde uzun gümüş halkalarla asılı gümüş anahtarları vardı. — F. R. Atay

4. değerli metallerden yapılan çember şekliindeki süs eşyası

   Kulağındaki altın halka 18 ayardır.

   Nişan halkası.

5. su gibi sıvıların içine katı bir cismin düşmesiyle oluşan, gittikçe büyüyerek açılan çembere benzeyen şekli

   Suda halkalar oluştu.

6. uykusuzluk, yorgunluk, üzüntü v.s. sebeplerle göz altında beliren koyuluk

   Benim mi Allah'ım bu çizgili yüz / Ya gözler altındaki mor halkalar — C. S. Tarancı

7. (cebir) Boş olmayan bir küme üzerinde iki ayrı ikili işlem tanımlıyken işlemlerden biri ile küme bir değişmeli grup, ikinci işlemle bir yarı grup meydana getiriyor ve işlemlerden birinin diğeri üzerinde sağdan ve soldan dağılma özelliği varsa bu kümeyle iki işlemin meydana getirdiği cebirsel yapı.
8. (gastronomi) bir tür ufak, yağlı ve tuzlu simit

   İstanbul fırınları çocuk bileği gibi ince halkalar yaparlardı. — R. N. Güntekin

9. (spor) yerden yüksekliği ayarlanabilen aralıklara asılı iki halatın uçlarına takılan 18 santimetre çapında, 28 milimetre kalınlığında tahta veya deri kaplı iki demir halkadan oluşan asılma araçlarından her biri

Çekimleme

halka adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		halka	halkalar
belirtme		halkayı	halkaları
yönelme		halkaya	halkalara
bulunma		halkada	halkalarda
ayrılma		halkadan	halkalardan
tamlayan		halkanın	halkaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	halkam	halkalarım
	belirtme	halkamı	halkalarımı
	yönelme	halkama	halkalarıma
	bulunma	halkamda	halkalarımda
	ayrılma	halkamdan	halkalarımdan
	tamlayan	halkamın	halkalarımın
2. tekil	yalın	halkan	halkaların
	belirtme	halkanı	halkalarını
	yönelme	halkana	halkalarına
	bulunma	halkanda	halkalarında
	ayrılma	halkandan	halkalarından
	tamlayan	halkanın	halkalarının
3. tekil	yalın	halkası	halkaları
	belirtme	halkasını	halkalarını
	yönelme	halkasına	halkalarına
	bulunma	halkasında	halkalarında
	ayrılma	halkasından	halkalarından
	tamlayan	halkasının	halkalarının
1. çoğul	yalın	halkamız	halkalarımız
	belirtme	halkamızı	halkalarımızı
	yönelme	halkamıza	halkalarımıza
	bulunma	halkamızda	halkalarımızda
	ayrılma	halkamızdan	halkalarımızdan
	tamlayan	halkamızın	halkalarımızın
2. çoğul	yalın	halkanız	halkalarınız
	belirtme	halkanızı	halkalarınızı
	yönelme	halkanıza	halkalarınıza
	bulunma	halkanızda	halkalarınızda
	ayrılma	halkanızdan	halkalarınızdan
	tamlayan	halkanızın	halkalarınızın
3. çoğul	yalın	halkası halkaları
	belirtme	halkasını halkalarını
	yönelme	halkasına halkalarına
	bulunma	halkasında halkalarında
	ayrılma	halkasından halkalarından
	tamlayan	halkasının halkalarının

Üst kavramlar

• (cebir): cisim

Alt kavramlar

• (cebir): değişmeli grup

Kelime birliktelikleri

• Jüpiter'in halkaları, Neptün'ün halkaları, Satürn'ün halkaları

Türetilmiş kavramlar

• halka dizilişli,
• halka teorisi,
• nişan halkası,
• perde halkası,
• halkace,
• halkacı,
• halkacık,
• halkalı,
• halkasız,
• halkayken,
• halkayla,
• halkaysa

Çeviriler

halka

Almanca: Ring (de) e Arapça: حَلْقَة‎ (ar) e (ḥalḳa) Azerice: xalqa (az) Fince: rengas (fi) Fransızca: anneau (fr) Gagavuzca: halka (gag) İngilizce: ring (en) Tatarca: alqa (tt) Türkçe: Eski Türkçe: bakan‎ (otk) (bakan), kesgük‎ (otk) (kesgük) Osmanlı Türkçesi: حلقه‎ (ota) Türkmence: halka (tk)

Ek okumalar

• Vikipedi'de halka

Ön ad

halka (karşılaştırma daha halka, üstünlük en halka)

1. çember şeklinde olan

Çeviriler

halka

Fince: rengasmainen (fi) Türkçe: Osmanlı Türkçesi: حلقه‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "halka" maddesi

Gagavuzca

Köken

Arapça, حَلْقَة‎ (ḥalḳa).

Söyleniş

• Heceleme: hal‧ka

Ad

halka

1. halka

Türkmence

Söyleniş

• Heceleme: hal‧ka

Ad

halka

1. çember, halka

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.