hurda

Türkçe

Köken

Farsça

Ad

hurda (belirtme hâli hurdayı, çoğulu hurdalar)

1. eski maden parçası

   Sonra birdenbire duruluvermiş. Oturmuş demir hurdaların üstüne. - N. Hikmet

Çekimleme

hurda adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		hurda	hurdalar
belirtme		hurdayı	hurdaları
yönelme		hurdaya	hurdalara
bulunma		hurdada	hurdalarda
ayrılma		hurdadan	hurdalardan
tamlayan		hurdanın	hurdaların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	hurdam	hurdalarım
	belirtme	hurdamı	hurdalarımı
	yönelme	hurdama	hurdalarıma
	bulunma	hurdamda	hurdalarımda
	ayrılma	hurdamdan	hurdalarımdan
	tamlayan	hurdamın	hurdalarımın
2. tekil	yalın	hurdan	hurdaların
	belirtme	hurdanı	hurdalarını
	yönelme	hurdana	hurdalarına
	bulunma	hurdanda	hurdalarında
	ayrılma	hurdandan	hurdalarından
	tamlayan	hurdanın	hurdalarının
3. tekil	yalın	hurdası	hurdaları
	belirtme	hurdasını	hurdalarını
	yönelme	hurdasına	hurdalarına
	bulunma	hurdasında	hurdalarında
	ayrılma	hurdasından	hurdalarından
	tamlayan	hurdasının	hurdalarının
1. çoğul	yalın	hurdamız	hurdalarımız
	belirtme	hurdamızı	hurdalarımızı
	yönelme	hurdamıza	hurdalarımıza
	bulunma	hurdamızda	hurdalarımızda
	ayrılma	hurdamızdan	hurdalarımızdan
	tamlayan	hurdamızın	hurdalarımızın
2. çoğul	yalın	hurdanız	hurdalarınız
	belirtme	hurdanızı	hurdalarınızı
	yönelme	hurdanıza	hurdalarınıza
	bulunma	hurdanızda	hurdalarınızda
	ayrılma	hurdanızdan	hurdalarınızdan
	tamlayan	hurdanızın	hurdalarınızın
3. çoğul	yalın	hurdası hurdaları
	belirtme	hurdasını hurdalarını
	yönelme	hurdasına hurdalarına
	bulunma	hurdasında hurdalarında
	ayrılma	hurdasından hurdalarından
	tamlayan	hurdasının hurdalarının

Deyimler

hurdası çıkmak, hurdaya çevirmek

Çeviriler

çeviriler

Fince: romu (fi), roju (fi)

Ön ad

hurda (karşılaştırma daha hurda, üstünlük en hurda)

1. parçalanmış, döküntü durumuna gelmiş
2. işe yarayamayacak derecede bozulmuş, zarar görmüş

Çeviriler

çeviriler

Sözcük birliktelikleri

hurdahaş

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "hurda" maddesi