iskele

Ayrıca bakınız: merdiven

Türkçe

Köken

İtalyanca

Ad

iskele (belirtme hâli iskeleyi, çoğulu iskeleler)

1. (denizcilik) deniz taşıtlarının yan aştığı, çoğu tahta ve betondan yapılmış, denize doğru uzanan yer, rıhtım

   Vapurdan indi, iskeleye çıkar çıkmaz etrafına bakındı. - S. F. Abasıyanık

2. kıyıya yanaşan deniz aracına doğru uzatılan eğreti küçük köprü veya gemiye çıkmayı sağlayan merdiven

   Oturduğu yerden kalkıyor, iskele zincirine uzanan eli, iskele tabanına basan ayağı, kendini çekiyor yukarı. - Z. Selimoğlu

3. (denizcilik) vapur uğrağı olan şehir veya kasaba
4. (ulaşım) içerilerde bulunan yerin kendine en yakın olan deniz taşıtı uğrağı veya demir yolu durağı

   Mudanya, Bursa'nın iskelesidir.

5. yapıların dışında sıvama, boyama veya onarım içinkeresteden kat kat kurulan, çalışma sırasında üstüne çıkılan çatkı
6. (denizcilik) geminin sol yanı, deniz taşıtlarının sol tarafını ifade etmek için kullanılan terim
7. (sinema) ışıkların yerleştirilmesi, ışıkçıların dolaşabilmesi için stüdyolarda tavana yakın yerde duvarı çepeçevre saran çıkıntı

Deyimler

baba baba değil iskele babası, binme iskelesi, iskele alabanda, iskele almak, iskele babası, iskele kelepçesi, iskele kuşu

Çeviriler

Denizcilik

Almanca: Kai (de) e Bulgarca: кей (bg) (key) Danca: kaj (da) Estonca: kai (et) Felemenkçe: kade (nl), aanlegplaats (nl) Fince: laituri (fi), kaija (fi), laivaterminaali (fi) Fransızca: quai (fr) İngilizce: quay (en), wharf (en) İspanyolca: muelle (es) e, embarcadero (es) e İsveççe: kaj (sv), brygga (sv) Kürtçe: rixtim (ku) Macarca: rakpart (hu) Norveççe: kai (no) Rusça: причал (ru) e (priçal)

Ulaşım

Fince: pysäkki (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "iskele" maddesi