izin

Türkçe

Söyleniş

IPA^(anahtar): /i.ˈzin/

Heceleme: i‧zin

Köken

Osmanlı Türkçesi اذن‎, o da Arapça إِذْن‎ (ʾiẕn)

Ad

izin (belirtme hâli izini, çoğulu izinler)

izin hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. bir şey yapmak için alınan veya verilen hürriyet, müsaade, ruhsat, icazet, mezuniyet

   Ben dahî başka bir diyara gitmek için izin talep ederim. - A. Kabaklı

2. bir kişiye çalıştığı yerce verilen tatil

   Senelik iznini kullanıyor.

Çekimleme

izin adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		izin	izinler
belirtme		izini	izinleri
yönelme		izine	izinlere
bulunma		izinde	izinlerde
ayrılma		izinden	izinlerden
tamlayan		izinin	izinlerin
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	izinim	izinlerim
	belirtme	izinimi	izinlerimi
	yönelme	izinime	izinlerime
	bulunma	izinimde	izinlerimde
	ayrılma	izinimden	izinlerimden
	tamlayan	izinimin	izinlerimin
2. tekil	yalın	izinin	izinlerin
	belirtme	izinini	izinlerini
	yönelme	izinine	izinlerine
	bulunma	izininde	izinlerinde
	ayrılma	izininden	izinlerinden
	tamlayan	izininin	izinlerinin
3. tekil	yalın	izini	izinleri
	belirtme	izinini	izinlerini
	yönelme	izinine	izinlerine
	bulunma	izininde	izinlerinde
	ayrılma	izininden	izinlerinden
	tamlayan	izininin	izinlerinin
1. çoğul	yalın	izinimiz	izinlerimiz
	belirtme	izinimizi	izinlerimizi
	yönelme	izinimize	izinlerimize
	bulunma	izinimizde	izinlerimizde
	ayrılma	izinimizden	izinlerimizden
	tamlayan	izinimizin	izinlerimizin
2. çoğul	yalın	izininiz	izinleriniz
	belirtme	izininizi	izinlerinizi
	yönelme	izininize	izinlerinize
	bulunma	izininizde	izinlerinizde
	ayrılma	izininizden	izinlerinizden
	tamlayan	izininizin	izinlerinizin
3. çoğul	yalın	izini izinleri
	belirtme	izinini izinlerini
	yönelme	izinine izinlerine
	bulunma	izininde izinlerinde
	ayrılma	izininden izinlerinden
	tamlayan	izininin izinlerinin

Deyimler

izin alma, izin almak, izin belgesi, izin vermek

Türetilmiş kavramlar

• izince, izinci, izincik, izinken, izinle, izinse
• (tatil): izinli, izinname, izinsiz

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Urlaub (de) e, Erlaubnis (de) d Arapça: إِذْنٌ‎ (ar) e (ʾiẕnün), مُسَاعَدة‎ (ar) d (müsāʿade), إِذْن‎ (ar) e (ʾiẕn) Azerice: izin (az), icazə (az), ixtiyar (az), müsaidə (az) Fince: loma (fi), lupa (fi) Gagavuzca: izin (gag) İngilizce: holiday (en), vacation (en), permission (en) İsveççe: ledighet (sv), semester (sv), lov (sv), medgivande (sv), tillstånd (sv), tillstädjan (sv), tillstädjelse (sv), tillåtelse (sv) Norveççe: ferie (no), lov (no), tillatelse (no) Osmanlı Türkçesi: اذن‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "izin" maddesi

Ad

izin

1. iz (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil

Azerice

Köken

Arapça إِذْن‎ (ʾiẕn)

Ad

izin

1. izin

Gagavuzca

Köken

Arapça إِذْن‎ (ʾiẕn)

Ad

izin

1. izin

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki