karar

Türkçe

Köken

Osmanlı Türkçesi قرار‎, Arapça قَرَار‎ (ḳarār)

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ka.ˈɾaɾ/
• Heceleme: ka‧rar

Ad

karar (belirtme hâli kararı, çoğulu kararlar)

1. Bir iş veya sorun hakkında düşünülerek verilen kesin yargı:
   • Bu kararı söyleyen sesin tesiri gözlerimizi yaşla doldurdu. — H. S. Tanrıöver
2. (hukuk) Herhangi bir durum için tartışılarak verilen kesin yargı; hüküm, mahkeme kararı]].
   • Mahkeme, katilin idamına karar verdi.
3. (hukuk) Bu yargıyı bildiren belge.
   • Mahkeme kararını aldı.
4. Değişmeyen, düzenli durum
5. Değişmez olma.
   • Havanın hiç kararı yok.
6. Tam ölçüsünde, ne az ne çok.
   • Yemeğin tuzu karar.
7. (müzik) Türk müziğinde, taksim yaparken ana makama dönüş.

Çekimleme

karar adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		karar	kararlar
belirtme		kararı	kararları
yönelme		karara	kararlara
bulunma		kararda	kararlarda
ayrılma		karardan	kararlardan
tamlayan		kararın	kararların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	kararım	kararlarım
	belirtme	kararımı	kararlarımı
	yönelme	kararıma	kararlarıma
	bulunma	kararımda	kararlarımda
	ayrılma	kararımdan	kararlarımdan
	tamlayan	kararımın	kararlarımın
2. tekil	yalın	kararın	kararların
	belirtme	kararını	kararlarını
	yönelme	kararına	kararlarına
	bulunma	kararında	kararlarında
	ayrılma	kararından	kararlarından
	tamlayan	kararının	kararlarının
3. tekil	yalın	kararı	kararları
	belirtme	kararıyı	kararlarını
	yönelme	kararıya	kararlarına
	bulunma	kararıda	kararlarında
	ayrılma	kararıdan	kararlarından
	tamlayan	kararının	kararlarının
1. çoğul	yalın	kararımız	kararlarımız
	belirtme	kararımızı	kararlarımızı
	yönelme	kararımıza	kararlarımıza
	bulunma	kararımızda	kararlarımızda
	ayrılma	kararımızdan	kararlarımızdan
	tamlayan	kararımızın	kararlarımızın
2. çoğul	yalın	kararınız	kararlarınız
	belirtme	kararınızı	kararlarınızı
	yönelme	kararınıza	kararlarınıza
	bulunma	kararınızda	kararlarınızda
	ayrılma	kararınızdan	kararlarınızdan
	tamlayan	kararınızın	kararlarınızın
3. çoğul	yalın	kararı kararları
	belirtme	kararıyı kararlarını
	yönelme	kararıya kararlarına
	bulunma	kararıda kararlarında
	ayrılma	kararıdan kararlarından
	tamlayan	kararının kararlarının

Deyimler

karara bağlamak, karara kalmak, karar almak, karar altına almak, karara varmak, karar bulmak, kararında bırakmak, karar kılmak, karar vermek

Sözcük birliktelikleri

kararname, karar seti, ara karar, bir karar, gerekçeli karar, kavlükarar, nihai karar, orta karar, tashihikarar, arama kararı, gıyap kararı, görevsizlik kararı, göz kararı, hakem kararı, mahkeme kararı, takipsizlik kararı

Çeviriler

karar

Almanca: Beschluss (de) e, Entscheid (de) e, Entscheidung (de) d Arapça: قَرَار‎ (ar) e (ḳarār) ،فَصِل‎ (ar) e (faṣil) Fince: päätös (fi), ratkaisu (fi) İngilizce: decision (en) İsveççe: avgörande (sv) n, beslut (sv) n Kürtçe: bîryar (ku) Lehçe: decyzja (pl) Norveççe: avgjørelse (no) e, beslutning (no) e d Özbekçe: marom (uz), qaror (uz), toʻxtam (uz) Rusça: решение (ru) (reşeniye), постановление (ru) (postanovleniye) Osmanlı Türkçesi: قرار‎ (ota)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "karar" maddesi

Eylem

karar

1. karmak eyleminin bildirme kipi geniş zaman 3. teklik şahıs olumlu çekimi

Gagavuzca

Köken

Arapça قَرَار‎ (ḳarār)

Ad

karar

1. karar

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki