kemer

Ayrıca bakınız: kemerli, kemerlik, tonoz

Türkçe

Köken

Farsça

Ad

kemer (belirtme hâli kemeri, çoğulu kemerler)

kemer hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. (mimarlık) iki sütun veya ayağı birbirine üstten yarım çember, basık eğri, yonca yaprağı vb. biçimlerde bağlayan ve üzerine gelen duvar ağırlıklarını, iki yanındaki ayaklara bindiren tonoz bağlantı, kubbe

   Büyük bir camiydi bu. Minareleri, kubbeleri, kemerleri ve parmaklıklı pencereleri filan hepsi tamamdı. - Oğuz Atay

2. (giyim) dairesel, örgülü ara taşıyıcı ve bezeme ögesi
3. bele dolayarak toka ile tutturulan, kumaş, deri veya metalden yapılan bel bağı

   Nihat elinde tuttuğu kemeri denize fırlatıp attı. - Peyami Safa

Deyimler

alçak kemer, basık kemer, emniyet kemeri, kemer burun, su kemeri, taş kemer, yassı kemer

Çeviriler

çeviriler

Azerice: kəmər (az) Danca: bælte (da) Eski Türkçe: egme‎ (otk) (egme) Estonca: vöö (et) Fince: kaari (fi), vyö (fi) Fransızca: ceinture (fr) Gagavuzca: kemer (gag) İngilizce: belt (en), girdle (en) İsveççe: bälte (sv), skärp (sv) Karaçay Balkarca: belibav (krc) Kürtçe: kemer (ku) Macarca: öv (hu) Rusça: арка (ru) (arka) Türkmence: kemer (tk)

Ön ad

kemer (karşılaştırma daha kemer, üstünlük en kemer) kemer

1. tümsekli

   Kemer burun.

Çeviriler

çeviriler

Fince: kyömy (fi)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kemer" maddesi

Atasözleri

• Av avlayanın, kemer bağlayanın

Gagavuzca

Köken

Farsça

Ad

kemer

1. (giyim) kemer

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Türkmence

Ad

kemer

1. kemer
2. (doğa bilimi) çevre

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.