kuran

Ayrıca bakınız: Kur'an, Kuran

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /ku.ˈɾan/
• Heceleme: ku‧ran

Zıt anlamlılar

• kurmayan

Ad

kuran (belirtme hâli kuranı, çoğulu kuranlar)

1. bir şeyi kurma işini yapan kimse

Çekimleme

kuran adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		kuran	kuranlar
belirtme		kuranı	kuranları
yönelme		kurana	kuranlara
bulunma		kuranda	kuranlarda
ayrılma		kurandan	kuranlardan
tamlayan		kuranın	kuranların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	kuranım	kuranlarım
	belirtme	kuranımı	kuranlarımı
	yönelme	kuranıma	kuranlarıma
	bulunma	kuranımda	kuranlarımda
	ayrılma	kuranımdan	kuranlarımdan
	tamlayan	kuranımın	kuranlarımın
2. tekil	yalın	kuranın	kuranların
	belirtme	kuranını	kuranlarını
	yönelme	kuranına	kuranlarına
	bulunma	kuranında	kuranlarında
	ayrılma	kuranından	kuranlarından
	tamlayan	kuranının	kuranlarının
3. tekil	yalın	kuranı	kuranları
	belirtme	kuranını	kuranlarını
	yönelme	kuranına	kuranlarına
	bulunma	kuranında	kuranlarında
	ayrılma	kuranından	kuranlarından
	tamlayan	kuranının	kuranlarının
1. çoğul	yalın	kuranımız	kuranlarımız
	belirtme	kuranımızı	kuranlarımızı
	yönelme	kuranımıza	kuranlarımıza
	bulunma	kuranımızda	kuranlarımızda
	ayrılma	kuranımızdan	kuranlarımızdan
	tamlayan	kuranımızın	kuranlarımızın
2. çoğul	yalın	kuranınız	kuranlarınız
	belirtme	kuranınızı	kuranlarınızı
	yönelme	kuranınıza	kuranlarınıza
	bulunma	kuranınızda	kuranlarınızda
	ayrılma	kuranınızdan	kuranlarınızdan
	tamlayan	kuranınızın	kuranlarınızın
3. çoğul	yalın	kuranı kuranları
	belirtme	kuranını kuranlarını
	yönelme	kuranına kuranlarına
	bulunma	kuranında kuranlarında
	ayrılma	kuranından kuranlarından
	tamlayan	kuranının kuranlarının

Çağatayca

Ad

1. cephane
2. silah
3. (kaba) yarak

Kaynakça

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.