kuru

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /kuˈɾu/
• Heceleme: ku‧ru

Ad

kuru (belirtme hâli kuruyu, çoğulu kurular)

1. kuru fasulye

Ön ad

kuru (karşılaştırma daha kuru, üstünlük en kuru)

1. suyu, nemi olmayan, yaş ve nemli karşıtı
   • Yanakları kuruydu fakat gözleri tamamıyla siyah yaştı. - H. E. Adıvar
2. yağış almayan veya üzerinde bitki olmayan
   • Kuru çöl. Kuru tepeler.
3. daha sonra kullanılmak için kurutulmuş, taze ve yeşil karşıtı
   • Evlerin önlerine kuru meşe dallarıyla örtülü çardaklar yapmışlar. - R. H. Karay
4. canlılığını yitirmiş
   • Çiçek açmaz kuru bir ağaç, ötmeyi unutmuş bir kuş mu oldum?" - H. E. Adıvar
5. salgısı olmayan
   • Kuru öksürük. Kuru egzama.
6. döşenmemiş, çıplak
   • Salih Reis, dört kuru duvardan ibaret fukara kapısından gördüğü mavi denize baka baka ölmek istiyordu. - Halikarnas Balıkçısı
7. katıksız, yanında başka şey olmayan
   • Kuru çayla karın doyar mı?
8. etkisi ve sonucu olmayan
   • Şahsına topluluğun isteğini emanet edenler boş bir riya, kuru bir şeref olsun diye laf etmediler. - R. E. Ünaydın
9. arık, çelimsiz, kaknem, sıska, zayıf
10. heyecanı, tadı olmayan, tekdüze
    • Mehmet EROĞLU, 2020 Yarım Kalan Yürüyüş, sayfa 19 , İletişim Yayınları

      "Sesi alacağı yanıta inanmayacağını belirtmek ister gibi kuru ve alaycı."

11. akıcı olmayan, duygudan yoksun
    • Kuru bir anlatım.

Deyimler

• kuru fasulye
• kuru soğuk

Atasözleri

• aça kuru ekmek bal helvası gibi gelir
• kuru bok göte yapışmaz
• kuru gayret, çarık eskitir
• kuru laf karın doyurmaz
• oğlan olsun deli olsun, ekmek olsun kuru olsun
• pek yaş olma, sıkılırsın; pek de kuru olma, kırılırsın

Çeviriler

kuru fasulye

Fince: kuiva papu (fi)

Çeviriler

suyu, nemi olmayan

Azerice: quru (az) Çekçe: suchý (cs) Eski Türkçe: arut‎ (otk) (arut) Fince: kuiva (fi), pelkkä (fi), kuihtunut (fi) İngilizce: dry (en), mere (en) Kürtçe: hişk (ku) Sırp-Hırvatça: suh (sh) Tatarca: qorı (tt) Türkmence: guury (tk)

Köken 2

kur + -u

Ad

kuru

1. kur (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. belirtme tekil
   2. üçüncü tekil şahıs iyelik tekil
   3. üçüncü çoğul şahıs iyelik tekil

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "kuru" maddesi

Gagavuzca

Ön ad

kuru

1. kuru

Köken

Eski Türkçe qur

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Keçuva dili

Ad

kuru

1. kurt