laf

Türkçe

Söyleniş

• IPA^(anahtar): ˈɫaf
• Heceleme: laf

Köken

Farsça لف‎ (“fa”)

Ad

laf (belirtme hâli lafı, çoğulu laflar)

1. söz, lakırtı

   Galiba ızdırabın ne olduğunu tecrübe edenler için saadet boş laf. - E. İ. Benice

2. sonuçsuz, yararı olmayan söz

   Onun söyledikleri laftan ibaret.

3. konuşma
4. konu, mevzu, bahis

   Lafı değiştirdi.

5. dedikodu

Sözcük birliktelikleri

boş laf, laf atmak, laf ağzında kalmak, laf aramızda, laf düşmemek, laf ebesi, laf etmek, laf işitmek, laf kaçırmak, laf ola beri gele, laf söyledi bal kabağı, lafı ağzında kalmak, lafın gümrüğü olmaz, lafın lafı açması, lafına tabanca sıkmak, lafını balla kesmek

Kaynakça

Türk Dil Kurumuna göre "laf" maddesi

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Wort (de) n, leeres Gerede (de) n, Rede (de) d, Thema (de) n, Tratsch (de) n İbranice: דיבור‎ (he) (dibur) İngilizce: talk (en), empty talk (en), speech (en), subject (en), gossip (en) Tatarca: laf (tt)

Ünlem

laf

1. "Öyle şey olamaz, bu sözün hiçbir değeri yok" anlamlarında hafifseme yollu kullanılan bir söz

   Şunu yapacakmış, bunu yapacakmış, laf!

Gagavuzca

Ad

laf

1. laf

Köken

Farsça لف‎ (“fa”)

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Somalice

Ad

laf

1. (anatomi) kemik

Tatarca

Ad

laf

1. laf