polis

Türkçe

Köken

Fransızca

Ad

polis (belirtme hâli polisi, çoğulu polisler)

1. (polis) genellikle kasaba şehir gibi büyük yerleşim birimlerinde kamu düzenini, huzur ve güvenliği sağlayan teşkilt; kolluk, zabıta, zapta
2. bu kuruluşta yer alan görevli, kollukçu:
   • İki gün sonra polisler eve giderek annesini götürdüler. - Halide Edip Adıvar
3. (tarih) Antik Yunan'da şehir devleti

Deyimler

adli polis, askerî polis, polis karakolu, polis köpeği

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Polizei (de) Azerice: polis (az) Danca: politi (da) Endonezce: polisi (id) Estonca: politsei (et) Felemenkçe: polis (nl) Fince: poliisi (fi) Fransızca: police (fr) d Gagavuzca: poliţiya (gag) İngilizce: police (en), policeman (en), policewoman (en) İsveççe: polis (sv) İtalyanca: polizia (it) d, poliziotto (it) e Katalanca: policia (ca) d Kazakça: полиция (kk) (poliţiya) Lao dili: ຕຳຫຼວດ (lo) (tam lūat) Macarca: rendőr (hu) Malgaşça: polisy (mg) Norveççe: politi (no) Rusça: полиция (ru) (politsiya) Yunanca: αστυνομία (el) (astynomía)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "polis" maddesi

Ek okumalar

• Vikipedi'de polis

Azerice

Ad

polis

1. (polis) polis

İsveççe

Ad

polis

1. (polis) polis

Zazaca

Köken

Fransızca police sözcüğünden

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /poˈlis/
• Heceleme: po‧lis

Ad

polis e (çoğulu polisi, dişil karşılığı polise veya polisı)

1. (polis, meslekler) polis