tabiat

Türkçe

Söyleniş

Heceleme: ta‧bi‧at

Köken

Arapça طَبِيعَة‎ (ar) (ṭabīʿa)

Ad

tabiat (belirtme hâli tabiatı, çoğulu tabiatlar)

1. (doğa bilimi) doğa
   • İnsan zekâsı tabiatın içinde değil, tabiatın yanında ayrı bir kuvvettir. - A. Haşim
2. Doğal özellik
   • Arazinin tabiatı.
3. Dış dünyanın dağlar, denizler, kırlar vb. daha çok güzelliğiyle insana hitap eden tarafı.
4. İnsanın sahip olduğu güce karşılık, dış dünyada hüküm sürmekte olan düzenden doğan güç.
5. Huy
   • Mağrur, bazen zalim olacak kadar hiddetli, bazen çok müşfik ve hassas bir tabiattadır. - A. H. Çelebi
6. Güzeli ayırma melekesi; zevk
   • Abdi Bey, tabiat sahibi, altıncı kat terasında böyle bir bahçe tanzimi, doğrusu takdire şayan. - A. İlhan
7. (hijyen) İnsanın büyük abdest bozma kolaylığı veya zorluğu.

Sözcük birliktelikleri

tabiat bilgisi, tabiat harikası, tabiat kanunu

Çeviriler

çeviriler

Afrikanca: natuur (af) Almanca: Natur (de) d Arapça: طَبِيعَة‎ (ar) d (ṭabīʿa) Beyaz Rusça: прырода (be) (pryroda) Çekçe: příroda (cs) d Felemenkçe: natuur (nl) d Fince: luonto (fi) Fransızca: nature (fr) Friuli dili: nature (fur) Gagavuzca: tabiat (gag) İngilizce: nature (en) İspanyolca: medio ambiente (es) İtalyanca: natura (it) d Kırım Tatarcası: tabiat (crh) Kürtçe: sirişt (ku) Mari dili: пӱртӱс (mhr) (pürtüs) Osmanlı Türkçesi: طبعت‎ (ota) Özbekçe: tabiat (uz) Rumence: natură (ro) d Rusça: природа (ru) (priroda), натура (ru) (natura) Türkmence: tebiiğat (tk) Yakutça: айылҕа (sah) (ayılğa)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "tabiat" maddesi

Gagavuzca

Ad

tabiat

1. (doğa bilimi) tabiat

Kırım Tatarcası

Ad

tabiat

1. (doğa bilimi) tabiat

Özbekçe

Ad

tabiat

1. (doğa bilimi) tabiat