uslu

Ayrıca bakınız: Uslu

Türkçe

Ön ad

uslu (karşılaştırma daha uslu, üstünlük en uslu)

1. söz dinleyen, yaramazlık yapmayan, çevresindekileri rahatsız etmeyen. (genellikle çocuk)
2. akıllı, zeki

Örnekler

1. Herkes tarafından sevilen, uslu ve çalışkan bir öğrenciydi.

Köken

1. Eski Türkçe us

Karşıt anlamlılar

1. yaramaz

Sözcük birliktelikleri

1. uslu bir şekilde , uslu uslu , uslu kişi , uslu durmak , uslu akıllı

Türetilmiş kavramlar

usluca , upuslu , usluluk

Atasözleri

Deliden al uslu haberi

İki deliye bir uslu koymuşlar

Çeviriler

çeviriler

Azerice: dinc (az), kamallı (az) Fransızca: sage (fr) İngilizce: peaceful (en) İspanyolca: obediente (es) Macarca: szófogadó (hu)

Gagavuzca

Ön ad

uslu

1. uslu

Köken

1. Eski Türkçe us

Kaynakça

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki