Futuristik arxitektura
From Wikipedia, the free encyclopedia
Futuristik arxitektura — bu Italiyada paydo boʻlgan 20-asr boshidagi arxitektura shakli boʻlib, u tezlik, harakat, shoshilinch va lirizmni anglatuvchi uzun dinamik chiziqlar bilan ajralib turadi: u shoir Filippo Tommaso Marinetti tomonidan asos solingan futurizm badiiy harakatining bir qismi edi. Keyinchalik uning birinchi manifesti, 1909-yilda Futurizm manifesti boʻldi. Harakat nafaqat shoirlar, musiqachilar va rassomlarni (Umberto Boccioni, Jakomo Balla, Fortunato Depero va Enriko Prampolini kabi), balki bir qator meʼmorlarni ham oʻziga jalb qildi. Mashina davriga sigʻinish va hatto urush va zoʻravonlikni ulugʻlash futuristlarning mavzularidan edi (birinchi jahon urushida koʻngilli ravishda jang qilish uchun bir nechta taniqli futuristlar oʻldirilgan). Oxirgi guruhga arxitektor Antonio SantʼElia kirdi, u ozgina boʻlsada, futuristik tasavvurni shahar shakliga aylantirdi[1].