From Wikipedia, the free encyclopedia
Radio qabul qilgich (qisqartirilgan nomi - qabul qilgich, ogʻz. - radio) - antennaga ulangan[1] ulangan va radio qabul qilish, ya’ni signallarni radio to’lqindan ajratish uchun ishlatiladigan qurilma[2].
Radio qabul qiluvchi uskuna deganda antenna bilan jihozlangan radio qabul qilgich, shuningdek, qabul qilingan ma’lumotlarni qayta ishlash va kerakli shaklda (vizual, ovozli, bosma matn shaklida va boshqalar) takrorlash vositalari tushuniladi[3][4]. Koʻp hollarda antenna va takrorlash vositalari tizimli ravishda radio qabul qiluvchining bir qismidir. Radio qabul qilish moslamasi antenna yordamida radio toʻlqinlarini fazoviy va qutblantiruvchi tanlashni va ularni elektr radio signallariga (kuchlanish, oqim) aylantirishni, chastotani oʻzgartirish, qabul qiluvchi antennaning chiqishida harakat qiladigan va foydali signal bilan chastotaga toʻgʻri kelmaydigan boshqa (xalaqit beradigan) signallar va shovqinlar toʻplamidan foydali radio signalni ajratish, kuchaytirish, foydali radio signalni undagi ma’lumotlardan foydalanishga imkon beradigan shaklga oʻtkazishni amalga oshiradi[4][5][6].Rasmiy ravishda, radio qabul qiluvchilar radiostantsiyalarga kiradi[2], garchi bunday tasnif amalda kamdan-kam uchraydi.
Radio qabul qiluvchi uskunalar quyidagi xususiyatlariga koʻra boʻlinadi:
Eng umumiy shaklda radio qabul qilgichning ishlash printsipi quyidagicha koʻrinadi:
Qabul qiluvchining konstruksiyasiga qarab, uning yoʻlidagi signalni aniqlashdan tashqari, koʻp bosqichli ishlov berishdan oʻtishi mumkin: chastota va amplituda boʻyicha filtrlash, kuchaytirish, chastotani qayta shakllantirish (spektrni siljitish), keyingi dasturiy qayta ishlash bilan raqamlashtirish va oʻxshash koʻrinishga keltirish.
1887-yilda nemis fizigi Geynrix Gerts Rumkorf katushkasi va yarim toʻlqinli dipol uzatuvchi antenna (dunyodagi birinchi radio toʻlqin uzatuvchi) va uchqunli radio toʻlqin qabul qiluvchisi (dunyodagi birinchi radio qabul qilgich) bilan radio toʻlqinlarining uchqun uzatgichini (radio uzatuvchi) qurdi, dunyoda birinchi marta radio toʻlqinli radio uzatishni va radio qabul qilishni amalga oshirdi, Maksvell va Faraday bashorat qilgan radio toʻlqinlarining mavjudligini isbotladi va bir qator radio toʻlqinlarining asosiy xususiyatlarini (oʻtishi, yutishi, aks ettirishi, sinishi, interferentsiyasi, turgan toʻlqin va boshqalar) oʻrgandi.
1894-yil 14-avgustda Lodj va Aleksandr Mirxed Oksford universitetida Britaniya fanni rivojlantirish assotsiatsiyasining yigʻilishida radiotelegrafiyaning birinchi muvaffaqiyatli namoyishini oʻtkazdilar. Namoyish paytida Morze kodidagi radio signali yaqin atrofdagi Klarendon binosidagi laboratoriyadan yuborildi va 40 m masofada – ma’ruza oʻtkazilgan Tabiiy tarix muzeyi teatrida apparat tomonidan qabul qilindi. Lodj tomonidan ixtiro qilingan radio qabul qilgich - „Elektromagnit toʻlqinlarni qabul qilishni qayd qiluvchi qurilma“ – oʻz ichiga oʻtkazgich - (kogerer), energiya manbai, rele va galvanometrni olgan . Kogerer „Gertz toʻlqinlari“ ga sezgirlikni tiklash uchun vaqti-vaqti bilan silkitib turishi kerak boʻlgan metal qatlamlar („Branly trubkasi“) bilan toʻldirilgan shisha naycha edi; ushbu maqsadga erishish uchun elektr qoʻngʻirogʻi yoki ilgakli-bolgʻachali mexanizm ishlatilgan (aslida Lodj „uzuvchi“ - tarqatuvchi xususiyatiga ega trubkaning ushbu kombinatsiyasiga „kogerer“ nomini bergan).
SSSRda radioning tugʻilgan sanasi 1895-yil 7-may - A.S.Popov Rossiya fizika-kimyo jamiyati yigʻilishida radio qabul qiluvchi (chaqmoq detektori) ni namoyish qilganda hisoblanadi. „Popov razryad oʻlchagichi“ haqidagi ma’ruzasi birinchi marta D.A.Lachinov tomonidan „Meteorologiya va iqlimshunoslik“ darsligining ikkinchi nashrida (1895-yil iyul) chop etilgan.
1899-yilda Gogland oroli va Kotka shahrini bogʻlagan 45 km uzunlikdagi birinchi aloqa liniyasi qurildi. Birinchi jahon urushi davrida elektron lampalar ishlatila boshlandi va toʻgʻridan-toʻgʻri kuchaytiruvchi qabul qilgich ishlab chiqildi.
1917—1918-yillarda Fransiyada (L.Levy), Germaniyada (V.Shottky) va AQShda (E.Armstrong) supergeterodinli qabul qilgich tamoyili taklif qilingan. Oʻsha paytdagi elektron lampalarning nomukammalligi tufayli supergeterodinli qabul qilgichni sifatli amalga oshirish mumkin emas edi.
1929-30-yillarda ekranli toʻrli radiolampalarning (tetrodlar va pentodlar) paydo boʻlishi bilan supergeterodinli qabul qilgich asosiy turga aylanadi.
1950—1960-yillarda tranzistorli radiostantsiyalar keng tarqaldi. 1952—1953-yillarda nemis fizigi Gerbert Matare Germaniyada sanoatchi Yakob Maykl koʻmagida „tranzistorlar“ (nuqtali tranzistor) eksperimental partiyasini ishlab chiqardi va birinchi toʻrt tranzistorli radio qabul qilgichni ommaga taqdim etdi. Dunyodagi birinchi tijorat toʻliq tranzistorli qabul qilgich „Regency TR-1“ AQShda bir yil oʻtib, 1954-yil noyabr oyida sotuvga chiqdi.
1970-yillarning oʻrtalaridan boshlab integral mikrosxemalar qabul qilgichilarda keng qoʻllanila boshlandi.
Hozirgi vaqtda blok-sxema tugunlarini katta integratsiyalash va toʻsiqlar fonida qabul qilingan signallarni raqamli qayta ishlashni keng qoʻllash usuli bilan radio qabul qilgichilar ishlab chiqilmoqda.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.