Daniele Manin

Daniele Manin (Venèsia, 13 de majo 1804 – Parize, 22 de setenbre 1857) el xe sta un patriota e pułìtego italian de orìzane vèneta. Primo e ùltemo presidente de ła Repùblega de San Marco (1848-1849).

Daniele Manin

(1852)
Biografia
Nasimènto	13 de majo del 1804 Venèsia (Itàlia)
Morte	22 de setenbre del 1857 (53 ani) ex II arrondissement di Parigi (Fransa) (it)
Liogo de sepełimento	cimitero di Montmartre (it) Bazéłega de San Marco piazzetta San Marco (it)
Deputà del Regno de Sardegna
30 de lujo del 1849 – 20 de novenbre del 1849 Lejislatura: III legislatura del Regno di Sardegna (it)
Dati personałi
Formasion	Università de Pàdova
Atività
Ocupasion	pułìtego, avocato, miłitare
Partio	indipendente
Menbro de	Società nazionale italiana (it)
Fameja
Fiołi	Giorgio Manin (it)

Biografia

Caza nadałe de Manin

Manin el vegnea da na fameja ebrea e a ła nàsita i ło ga rezistrà cofà Daniele Fonseca^[1]. De sevente ła fameja ła se ga convertìo al catołèzemo e, come che i zera costumai far i ebrei de l'època, i ghe ga cavà el cognome del sàntoło de batézemo, che el zera so fradel de Ludovico Manin, l'ùltemo doze. Par na coincidensa, donca, el cognome patrìsio fin in chel momento asocià a ła fin de l'independensa del Vèneto e de Itàlia el vegnarà da deso asocià a ła de novo catada łibartà.

Dopo aver ciapà ła łàurea in zurisprudensa a Pàdoa inte el 1821, Manin el se ga dedicà a l'atività forense inte ła so sità.

Metesto in prezon dai austrìaghi par ła so atività patriòtega, el ze sta łibarà a furor de pòpoło el 17 de marso 1848 insieme a l'altro patriota Nicolò Tommaseo. A ła sevente proclamasion de ła Repùblega de San Marco i ło ga ełezesto Presidente, e durante l'asèdio de ła sità inte el 1848-49 el ga dazesto prova de intełijensa, corajo e fermesa. Costrinzesto al bando par via del ritorno dei austrìaghi, el ga vivesto a Parize dazendo łesion de łéngua italiana e conservando l'amor par ła so pàtria italiana. El ga anca contribuìo a fondar ła Società nasionałe itałiana. El morarà el 22 de setenbre 1857 a Parize.

El corpo el ze tornà Venèsia el 22 de marso del 1868, sirca do ani dopo l'anesion a l'Itàlia de ła Venèsia inte el finir de ła Tersa guera de indipendensa italiana, vegnendo acolzesta co na festa funerària in Piasa San Marco, presedesta da una procesion funerària avegnesta drio de ła Riva dei Schiavoni.