'k Proevn nôojt gebrown likeure

'k Proevn nôojt gebrown likeure (Iengels : I taste a liquor never brewed) is e gedicht geschreevn deur d' Amerikoansche dichtresse Emily Dickinson. Dickinson gaf nôoit e tietle an 't gedicht, doarom wordt 't geweunlik angeduud mê den êeste reegle.

Dat artikel es geschreevn in 't Noordelik West-Vlams.

---

'k Proevn nôojt gebrown likeure gepubliceerd in de "Springfield Daily Republican" van den vierden mei 1861.

De ik-persôon in Emily Dickinson eur "'k Proevn nôojt gebrown likeure" beschryft e mystieke toestand die ze voelt in 't bewustzyn van eur ziele; die toestand is zo oovreweldigend da zy den indruk êt droenke te zyn deur sterke drank. 't Gedicht bestoat uut vier vierlynige stanzn. De twidde en de vierde reegle van iedre stanze rymn mê mekoar (In 't originêel is 't mor 'n oaf-rym in d' êeste stanze : "Pearl" en "Alcohol"). 't Gedicht is nuumroo 214 in d' uutgoave van Thomas H. Johnson : The Complete Poems of Emily Dickinson.

't Gedicht kan ook uutgeleid wordn lik e beschryvienge van e toestand die noch gêestlik noch mystiek is. 't Ku gezien wordn lik 'n uutgesprookn lof ip de schôonte en 't mysteerjeuze van de nateure, of zeifs van lichoamlikke pasje. De spreekre zoe d' eirdsche geneugtn pryzn – en zegt da ze da wil doen toe da ze dôogoat.

't Gedicht

Ôorsproenklyke tekste [1]

West-Vlamsche "êrdichtienge" [2]

I taste a liquor never brewed -- From Tankards scooped in Pearl -- Not all the Vats upon the Rhine Yield such an Alcohol! Inebriate of Air—am I -- And Debauchee of Dew -- Reeling—thro endless summer days -- From inns of Molten Blue -- When "Landlords" turn the drunken Bee Out of the Foxglove's door -- When Butterflies—renounce their "drams" -- I shall but drink the more! Till Seraphs swing their snowy Hats -- And Saints—to windows run -- To see the little Tippler Leaning against the—Sun --

'k Proevn nôojt gebrown likeure, Uut peirln kann geschoenkn; Gin duuznd voatn van de Rijn, Maakn myn zo droenkn ! Aa zat van lucht - zo zyn ik, Bedwelmd aa van de dow. 'k Wankle deur zoomredoagn, Uut kaffees van smêltnd blow. Ot êrbergiers de droenkn bie, Uut de blomme-deure zendn, O vlienders undr borrls loatn, Goa 'k 't drienkn nog nie endn ! Toe da noa 't vèèstre loopn, Illign die in den eemle weunn, Vo te zienn die klêene zatlap, die ip de zunne stoa te leunn !