Stanza

In de dichtkunste is e stanza e gegroepeerd antal lynn in e gedicht, geweunlik van andre stanzas geschêen deur e witte lyne of deur 'n insproenk^[1]. Stanzas kunn reeglmoatige rym- en metrieke scheemas ên, mo 't is nie nôodzoaklik da ze die ên. Dr zyn veele byzoendre stanza-vormn. Sommigte stanza-vormn zyn simple, lik as vierlynige kwatrynn. Andre vormn zyn ingewikkldr, lik de Spencerioansche stanzas. Gedichtn mê e vaste vorm, lik sestinas, kun bepoald zyn deur 't antal en de vorm van undre stanzas. De term "stanza" is oengevêer 't zeifste lik "stroofe", mo stroofe is somtyds gebruukt vo te verwyzn nor oenreeglmoatige groepn lynn, in teegnstellienge mê reeglmoatige, rymnde stanzas ^[2]. 't Italjoans "stanza" wil lettrelik zeggn "kaamre".

Dat artikel es geschreevn in 't Noordelik West-Vlams.

---

De stanza in de dichtkunste is te verglykn mê e paragroaf in proza; gedachtn die êen gehêel vormn zyn gegroepeerd in êeneedn.^[3] . In de muziek wordn groepn lynn typiesch "verzn" genoamd. In 't Iengels zyn stanzas ook gekend lik batch, fit, en stave ^[4].

Vôorbeeld

Da kort gedicht van Emily Dickinson ^[5][6] ê twêe stanzas van êk vier lynn.

I had no time to hate, because The grave would hinder me, And life was not so ample It Could finish enmity. Nor had I time to love; but since Some industry must be, The little toil of love, I thought, Was large enough for me.	'k An gin tyd vo ruuz of hoat omda 't graf dichte is by myn, en 't leevn was nie wyd genoeg vo 't endn vyandschap en pyn. Ook vo liefde voen 'k ik gin tyd Mor omdaj bizzig toch moe zyn, 't Bitje last mê liefde, peisde 'k ik, Was brêed genoeg vo myn.