Οίκος των Αλεράμιτσι
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οίκος των Αλεράμιτσι (Aleramici) είναι ένας ιταλικός Οίκος Φραγκικής καταγωγής που κατείχε περιοχές της ΒΔ Ιταλίας από τον 10ο ως τον 14ο αι. Μέλη του Οίκου έγιναν μαρκήσιοι του Μομφερράτου (ιταλ. Μοnferrato), της Λιγουρίας, του Σαλούτσο (Saluzzo), της Σαβόνα ε Καρέτο (Savona e Caretto), βασιλείς της Θεσσαλονίκης και της Ιερουσαλήμ. Στη μαρκιωνία του Μομφερράτου τους διαδέχθηκε ένας κλάδος των Παλαιολόγων.
Ο πρώτος που αναφέρεται είναι ο Γουλιέλμος Α΄, ένας Φράγκος, που ήλθε το 888 να βοηθήσει τον φίλο του, επίσης Φράγκο, Γουίδων Γ΄ δούκα του Σπολέτο να γίνει το 889 βασιλιάς των Λομβαρδών (βασιλιάς "της Ιταλίας") στη ΒΔ Ιταλία. Ο Γουίδων Γ΄ έπειτα από δύο έτη έγινε και βασιλιάς της Γερμανίας. Ο Γουλιέλμος Α΄ από τότε αναφέρεται ως κόμης. Ο υιός του Αλεράμο έγινε ο πρώτος μαρκήσιος (μάργραβος) του Μομφερράτου και της Λιγουρίας. Τον 12ο αι. είχαν γίνει σημαντικοί και συγγένευσαν με τους Καπετίδες και τους Χοενστάουφεν. Ο Αλεράμο μοίρασε την επικράτειά του στους δύο υιούς του: ο Όθων Α΄ έγινε μαρκήσιος του Μομφερράτου και ο Ανσέλμο Α΄ μαρκήσιος της Λιγουρίας (κλάδος ντελ Βάστο).
Οι Αλεράμιτσι του Μομφερράτου έλαβαν μέρος στις Σταυροφορίες, όπως ο 5ος απόγονος του Όθωνα Α΄, ο Γουλιέλμος Ε΄, που έλαβε μέρος στη Β΄ Σταυροφορία. Η σύζυγός του Βεατρίκη ήταν τρισεγγονή τού Ισαακίου Β΄ Αγγέλου[1] και τρισεγγονή της Ευδοκίας Κομνηνής[2].Περνώντας ο Γουλιέλμος Ε΄ από την Κωνσταντινούπολη, ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός έδωσε την κόρη του Μαρία ως σύζυγο στον 4ο υιό τού μαρκήσιου, τον Ρενιέ (βαπτίστηκε Ιωάννης). Τον έκανε καίσαρα και τού έδωσε την περιοχή της Θεσσαλονίκης. Διάσημοι έγιναν και οι άλλοι τρεις υιοί τού Γουλιέλμου Ε': οι αδελφοί Γουλιέλμος και Κορράδος, νυμφεύτηκαν τις αδελφές Σιβύλλα και Ισαβέλλα των Ανζού, βασίλισσες της Ιερουσαλήμ. Ο πρώτος έκανε τον Βαλδουίνο Ε' και ο δεύτερος τη Μαρία, βασιλείς της Ιερουσαλήμ. Ο 3ος υιός, o Βονιφάτιος Α΄ ήταν μαζί με τον Βαλδουίνο Θ΄ της Φλάνδρας από τους αρχηγούς της Δ΄ Σταυροφορίας και μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204 θα έπρεπε να γίνει ο Λατίνος αυτοκράτορας της πόλης, αλλά για κάποιους λόγους προτιμήθηκε ο Βαλδουίνος Θ'. Τότε εκείνος έγινε βασιλιάς της Θεσσαλονίκης, έλαβε το μερίδιο της ηπειρωτικής Ελλάδας και νυμφεύτηκε τη χήρα τού Ισαακίου Β΄ Αγγέλου. Ο εγγονός του Βονιφάτιος Β΄ διεκδίκησε τον τίτλο του βασιλιά της Θεσσαλονίκης. Η εγγονή του ύτελευταίου, η Γιολάντα (βαπτίστηκε Ειρήνη) έγινε η 2η σύζυγος τού Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου. Όταν το 1305 απεβίωσε ο αδελφός της Ιωάννης Α', τελευταίος μαρκήσιος του Μομφερράτου από τον Οίκο των Αλεράμιτσι, έδωσε τη μαρκιωνία στον υιό της Θεόδωρο Α΄ Παλαιολόγο. Οι απόγονοί του κράτησαν το Μομφερράτο ως το 1533. Με τον γάμο της Μαργαρίτας Παλαιολογίνας με τον Φρειδερίκο Β΄ δούκα της Μάντουα, η κομητεία πέρασε στους Γκοντζάγκα.
Ο κλάδος ντελ Βάστο μοίρασε τη Λιγουρία σε μικρότερες περιοχές: του Σαλούτσο, του Φινάλε (κλάδος ντελ Καρέτο), του Τσέβα, της Μπούσκα (με κλάδο αυτόν των Λάντσια) και της Κλαβέσνα.