Venetisch
taal / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het Venetisch is een dode, Indo-Europese taal, die in oude tijden in de Noord-Italiaanse provincie Veneto en in het moderne Slovenië werd gesproken in een gebied tussen de rivier de Po en de zuidelijke uitlopers van de Alpen.[1][2]
Het Venetisch was duidelijk een Indo-Europese taal. Verwantschap met zowel het Latijn als het Illyrisch wordt verondersteld. Bekend zijn een driehonderdtal korte inscripties vanaf de 6e tot 1e eeuw v.Chr., geschreven in een variant van het Oud-Italische alfabet.
Men heeft de sprekers geïdentificeerd als de oude stam die Veneti werden genoemd door de Romeinen en Enetoi door de Grieken. De taal werd verdrongen door het Latijn en stierf in de 1e eeuw n.Chr. uit, toen de lokale bewoners in de Romeinse invloedssfeer werden geassimileerd.
Het Venetisch mag niet verward worden met het Venetiaans, een Romaanse taal die eeuwen later ontstond en die tegenwoordig nog steeds in globaal dezelfde regio wordt gesproken.