Lew Wajnsztejn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lew Matwiejewicz Wajnsztejn, także Weinstein (ros. Лев Матвеевич Вайнштейн; ur. 12 marca 1916 w Jekaterynburgu, zm. 25 grudnia 2004 w Moskwie[1]) – radziecki strzelec sportowy pochodzenia żydowskiego[2]. Brązowy medalista olimpijski, wielokrotny mistrz świata i Europy, rekordzista świata.
Data i miejsce urodzenia |
12 marca 1916 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 grudnia 2004 | |||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||
Klub |
Dinamo Sankt Petersburg | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||
Brał udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952 w Helsinkach. Zdobył brązowy medal w strzelaniu z karabinu w trzech pozycjach z 300 m (zwyciężył jego rodak Anatolij Bogdanow), ponadto był piąty w pistolecie dowolnym z 50 m. Czterokrotny medalista mistrzostw świata, w tym trzykrotnie złoty[3]. Na mistrzostwach Europy również zdobył cztery medale. Medale indywidualne zdobywał jedynie na mistrzostwach kontynentu (srebro i brąz), pozostałe krążki wywalczył w zawodach drużynowych. Wielokrotny mistrz i rekordzista ZSRR[4]. Po zakończeniu kariery był trenerem kadry radzieckiej m.in. podczas igrzysk w Tokio (1964)[2].
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR i Zasłużony Trener ZSRR[4]. Autor kilku książek poświęconych tematyce strzeleckiej[5].