Rosja
państwo w Azji i Europie Wschodniej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Rosja?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Rosja, Federacja Rosyjska (ros. Россия, Rossija, wymowaⓘ; ros. Российская Федерация, Rossijskaja Fiedieracija, wymowaⓘ) – państwo federacyjne[1] rozciągające się od Europy Wschodniej (z eksklawą w Europie Środkowej) przez północną część Azji do Oceanu Spokojnego[9], składające się według swojej konstytucji z 85 podmiotów federalnych[10][11].
Federacja Rosyjska jest największym państwem na świecie pod względem powierzchni oraz szóstym pod względem wielkości w historii świata. Pod względem liczby ludności zajmuje 9. miejsce[12]. Rosja należy do największych gospodarek świata, pod względem PKB zajmuje 11. miejsce na świecie[13]. Dysponuje największymi na świecie zasobami naturalnymi i źródłami energii[14]. Jest członkiem wielu międzynarodowych organizacji, m.in. jednym z pięciu stałych członków Rady Bezpieczeństwa ONZ[15], G20, Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej, Wspólnoty Niepodległych Państw[16], Szanghajskiej Organizacji Współpracy[17] i odgrywa znaczącą rolę w polityce światowej. Według serwisu Numbeo, Rosja ma najgorszy w Europie wskaźnik jakości życia[18].
Według historiografii rosyjskiej początki rosyjskiej państwowości sięgają IX wieku i Rusi Kijowskiej. Kultura ruska kształtowała się pod silnym wpływem Słowian południowych i Bizancjum, za których pośrednictwem przyjęto prawosławie. W XII wieku Ruś uległa rozbiciu na księstwa udzielne. Wydzielone w XIII wieku Księstwo Moskiewskie doprowadziło do scalenia północno-wschodnich ziem ruskich i wyzwolenia ich spod panowania tatarskiego (XIII–XV w.). Najazdy tatarskie wywarły silny wpływ na historię Rusi, a sami Tatarzy są obecnie największą mniejszością etniczną Rosji. W 1547 Iwan IV Groźny został koronowany na cara, a nazwa państwa została zmieniona na Carstwo Rosyjskie. W latach 862–1598 dynastią panującą byli Rurykowicze, w latach 1613–1917 na tronie zasiadali Romanowowie. Za panowania Piotra Wielkiego doszło do umocnienia pozycji Rosji na arenie międzynarodowej i ustanowienia Imperium Rosyjskiego. W XVI–XIX w. Rosja zyskała ogromne obszary w Europie Wschodniej, Azji Północnej, Środkowej, na Kaukazie oraz przejściowo w Ameryce Północnej (obecność rosyjską na tym kontynencie zakończyła sprzedaż Alaski USA w 1867). Rewolucja lutowa w marcu 1917 (w czasie I wojny światowej) obaliła carat, wprowadzając na kilka miesięcy rządy wielopartyjne i swobody obywatelskie.
We wrześniu 1917 Rząd Tymczasowy ogłosił Rosję republiką. W nocy z 6/7 listopada 1917, tuż przed rozpisanymi przez Rząd Tymczasowy pierwszymi w historii Rosji demokratycznymi wyborami do Wszechrosyjskiego Zgromadzenia Ustawodawczego (konstytuanty Rosji), bolszewicy dokonali zbrojnego przewrotu, przejmując władzę w kraju. W styczniu 1918 rozpędzili wybraną Konstytuantę, a następnie – po krwawej wojnie domowej – utrwalili w Rosji dyktatorski, monopartyjny system totalitarnej władzy partii komunistycznej, trwający do lat 90. XX wieku. W 1922 roku bolszewicy utworzyli państwo federacyjne (Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich), w którym Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka (RFSRR) odgrywała rolę dominującą. Rządy sekretarza generalnego RKP(b)/WKP(b)/KPZR Józefa Stalina doprowadziły do industrializacji ZSRR, w którego gospodarce główną rolę odgrywał przemysł ciężki – zbrojeniowy[19][20][21]. Zmiany te kosztowały jednak życie wielu milionów ludzi – ofiar głodu w konsekwencji przymusowej kolektywizacji rolnictwa i polityki terroru. Od końca lat siedemdziesiątych XX wieku ZSRR przeżywał okres stagnacji.
W 1991, pod rządami Michaiła Gorbaczowa, po puczu Janajewa ZSRR został rozwiązany na mocy umowy białowieskiej (8 grudnia 1991) i od tej pory Rosja i 14 dotychczasowych republik związkowych ZSRR tworzą samodzielne państwa.
W latach 1991–1992 wprowadzono 2 równorzędne nazwy Rosja i Federacja Rosyjska[22][23]. Nazwami oficjalnymi używanymi wcześniej były: Rosyjska FSRR, Republika Rosyjska, Imperium Rosyjskie, Carstwo Rosyjskie i inne. Nazwa Rosja pochodzi od greckiej nazwy Rusi Ῥωσσία (Rhōssía)[24], użytej po raz pierwszy przez Konstantyna VII Porfirogenetę w dziele „O ceremoniach” z X wieku[25]. W ruskich źródłach pisanych pojawia się od 1387 roku[26] i oznacza tyle co „Ruś”[27][28][29]. Etymologia tego słowa zawsze wzbudzała kontrowersje. Dawniej wywodzono je od nazwy starożytnego plemienia Roksolanów[30][31], od słowa rossieje, co oznacza rozsiane (po ziemi, daleko)[32], nazw topograficznych i innych. Współcześni językoznawcy wywodzą najczęściej nazwę „Ruś” od nazwy Waregów „Rus-” / „Ros-” (wzmiankowanej od 839 roku[33]) i łączą ją z ugrofińskim „ruotsi”, które oznacza „mieszkańców wybrzeża”. Finowie do dzisiaj nazywają tak Szwedów, od których słowo to mogli przejąć, gdyż roslag oznacza w staronordyjskim „wybrzeże”[34].
- Osobny artykuł: Geografia Rosji.
Położenie
Rosja położona jest na kontynencie euroazjatyckim. Rozciąga się od Europy Wschodniej, obejmuje całą Azję Północną aż do Oceanu Spokojnego. Rosja graniczy na lądzie z Norwegią (196 km), Finlandią (1313 km), Estonią (290 km), Łotwą (292 km), Białorusią (959 km), Ukrainą (1576 km), Gruzją (723 km), Azerbejdżanem (284 km), Kazachstanem (6846 km), Chinami (3645 km), Mongolią (3441 km), Koreą Północną (17,5 km) oraz Litwą (227 km) i Polską (210 km) – z dwiema ostatnimi poprzez obwód królewiecki – jak również Abchazją i Osetią Południową (państwami nieuznawanymi przez większość krajów świata, ale uznanymi przez samą Rosję). Graniczy także z kilkoma państwami poprzez Morze Bałtyckie, Morze Czarne, Morze Kaspijskie, Morze Ochockie z Japonią (dzieli tylko 4 km) oraz poprzez Morze Beringa (Cieśnina Beringa) ze Stanami Zjednoczonymi (dzieli 4 km). Długość granic lądowych wynosi 20 241,5 km, morskich – 37 653 km. Rozciągłość południkowa Rosji wynosi do 4000 km, natomiast rozciągłość równoleżnikowa – do 9000 km[35]. Większa część Rosji należy do półkuli wschodniej, ale półwysep Czukocki oraz część wschodnia wyspy Wrangla należy do półkuli zachodniej (Rosja jest jedynym krajem azjatyckim zachodzącym do półkuli zachodniej).
Podział administracyjny
- Osobny artykuł: Podział administracyjny Rosji.
Od 2014 roku według rosyjskiej konstytucji w skład Federacji Rosyjskiej wchodzi 85 podmiotów federalnych (w tym dwa do roku 2015 wchodzące w skład Ukrainy):
- 46 obwodów: amurski, archangielski, astrachański, biełgorodzki, briański, czelabiński, irkucki, iwanowski, jarosławski, królewiecki, kałuski, kemerowski, kirowski, kostromski, kurgański, kurski, leningradzki, lipiecki, magadański, moskiewski, murmański, niżegorodzki, nowogrodzki, nowosybirski, omski, orenburski, orłowski, penzeński, pskowski, riazański, rostowski, sachaliński, samarski, saratowski, smoleński, swierdłowski, tambowski, tiumeński, tomski, tulski, twerski, uljanowski, włodzimierski, wołgogradzki, wołogodzki, woroneski
- 22 republiki: Adygeja, Ałtaj, Baszkortostan, Buriacja, Chakasja, Czeczenia, Czuwaszja, Dagestan, Inguszetia, Jakucja, Kabardo-Bałkaria, Kałmucja, Karaczajo-Czerkiesja, Karelia, Komi, Krym (od roku 2015 w składzie Rosji, co nie jest uznawane m.in. przez Ukrainę), Mari El, Mordwa, Osetia Północna, Tatarstan, Tuwa, Udmurcja
- 9 krajów: Ałtajski, Chabarowski, Kamczacki, Krasnodarski, Krasnojarski, Nadmorski, Permski, Stawropolski, Zabajkalski
- 3 miasta wydzielone: Moskwa, Petersburg, Sewastopol (jako część Krymu od roku 2015 w składzie Rosji, co nie jest uznawane m.in. przez Ukrainę)
- 1 obwód autonomiczny: Żydowski
- 4 okręgi autonomiczne: Chanty-Mansyjski – Jugra, Czukocki, Jamalsko-Nieniecki, Nieniecki
18 marca 2014 podpisano umowę między Rosją a Republiką Krymu i miastem wydzielonym Sewastopol o włączeniu Krymu do Rosji jako nowe podmioty federacji[36]. Umowa ta weszła w życie z dniem ratyfikacji[37], co nastąpiło 21 marca 2014 roku[38]. Tego samego dnia dokonano odpowiednich zmian w Konstytucji Rosji, dopisując do niej dwa nowe podmioty federacji – Republikę Krymu i miasto federalnego znaczenia Sewastopol[39] – które włączono do nowo utworzonego Krymskiego Okręgu Federalnego (istniał od 21 marca 2014 do 28 lipca 2016)[40].
Przyłączony przez Rosję Krym stanowi przedmiot sporu terytorialnego Rosji z Ukrainą. Według Zgromadzenia Ogólnego ONZ i przeważającej części społeczności międzynarodowej siłowe przyłączenie Krymu przez Rosję to aneksja łamiąca prawo międzynarodowe[41][42][43][44][45].
Strefy czasowe
MSK-1 | Czas Królewca (UTC+2:00) |
MSK | Czas moskiewski (UTC+3:00) |
MSK+1 | Czas Samary (UTC+4:00) |
MSK+2 | Czas Jekaterynburga (UTC+5:00) |
MSK+3 | Czas Omska (UTC+6:00) |
MSK+4 | Czas Krasnojarska (UTC+7:00) |
MSK+5 | Czas Irkucka (UTC+8:00) |
MSK+6 | Czas Jakucka (UTC+9:00) |
MSK+7 | Czas Władywostoku (UTC+10:00) |
MSK+8 | Czas Sriedniekołymska (UTC+11:00) |
MSK+9 | Czas kamczacki (UTC+12:00) |
Nr strefy |
Nazwa | Czas moskiewski |
UTC (czas standardowy) |
Główne miasto |
---|---|---|---|---|
1 | czas Królewca | –1 | +2:00 | Królewiec |
2 | czas moskiewski | – | +3:00 | Moskwa |
3 | czas Samary | +1 | +4:00 | Samara |
4 | czas Jekaterynburga | +2 | +5:00 | Jekaterynburg |
5 | czas Omska | +3 | +6:00 | Omsk |
6 | czas Krasnojarska | +4 | +7:00 | Krasnojarsk |
7 | czas Irkucka | +5 | +8:00 | Irkuck |
8 | czas Jakucka | +6 | +9:00 | Jakuck |
9 | czas Władywostoku | +7 | +10:00 | Władywostok |
10 | czas Sriedniekołymska | +8 | +11:00 | Magadan |
11 | czas kamczacki | +9 | +12:00 | Pietropawłowsk Kamczacki |
Tylko dwa regiony Rosji są podzielone przez strefy czasowe: obwód sachaliński (zachodnia część ma czas Władywostoku, wschodnia zaś czas Sriedniekołymska) oraz Jakucja (zachodnia część ma czas Jakucka, środkowa czas Władywostoku, wschodnia czas Sriedniekołymska).
Istniejący podział na strefy czasowe tworzy trzy linie, przy przekraczaniu których czas lokalny zmienia się nie o jedną godzinę, a o dwie:
- granica między strefą czasu moskiewskiego a strefą czasu Jekaterynburga
- granica między strefą czasu Jekaterynburga a strefą czasu Krasnojarska
- granica między strefą czasu Krasnojarska a strefą czasu Jakucka
- granica między strefą czasu Władywostoku a strefą czasu kamczackiego.
To powoduje, że w Rosji na północ od równoleżnika 65° istnieje 7 stref czasowych, lecz w części południowej kraju jest ich 11.
Wschodnia część Czukotki leży na półkuli zachodniej – linię zmiany daty przesunięto na wschód, do granicy ze Stanami Zjednoczonymi.
Najbardziej zachodni punkt Rosji (długość geograficzna 19°38′E na granicy polsko-rosyjskiej na Mierzei Wiślanej) od najbardziej wschodniego (169°00′W, przy granicy Rosja-USA na wyspie Ratmanowa) dzielą 171°22′ długości geograficznej, co oznacza, że faktyczna różnica czasu astronomicznego w Rosji sięga 11 godzin 25 minut.
Klimat
Klimat przeważnie kontynentalny strefy umiarkowanej i podbiegunowej, na niewielkim obszarze wschodniego wybrzeża klimat monsunowy, a nad Morzem Czarnym klimat podzwrotnikowy typu śródziemnomorskiego. Średnia temperatura lipca od +2 °C na północnym wybrzeżu i +15 °C na wschodzie do +25 °C na południu Niziny Wschodnioeuropejskiej. Średnia temperatura stycznia od +1 °C nad Morzem Czarnym i –6 °C na zachodzie do –20 °C na wschodnim wybrzeżu i poniżej –30 °C w Syberii Wschodniej (w rejonie Ojmiakonu ok. –50 °C). Roczna suma opadów od ponad 600 mm na krańcu zachodnim i wschodnim do około 200 mm na Syberii Środkowej i Wschodniej oraz poniżej 200 mm na Nizinie Nadkaspijskiej. W wysokich górach do 1000 mm. Pokrywa śnieżna utrzymuje się od 1 miesiąca nad Morzem Czarnym do 9 miesięcy na wybrzeżach Morza Arktycznego.
Wraz ze zmniejszeniem się wpływu Oceanu Atlantyckiego maleje ilość opadów atmosferycznych i rośnie roczna amplituda temperatury powietrza. W okolicach Wierchojańska odnotowano największe na Ziemi, wynoszące powyżej 60 °C, roczne amplitudy temperatury powietrza oraz najniższą temperaturę na półkuli północnej –67,8 °C. Nieustannie trwa spór o wyznaczenie tak zwanego bieguna zimna półkuli północnej (w punkcie zamieszkanym stale przez ludzi); Wierchojańsk jest tylko jednym z takich miejsc, do innych należą Ojmiakon (ekspedycję zwaną „Wyprawą na biegun zimna” zorganizował tam polski podróżnik Jacek Pałkiewicz) i wieś Tomtor. W wielu z tych miejscowości organizuje się festiwale związane ze sławą „bieguna zimna”[46].
Biegun zimna, Ojmiakon | Kungurska Jaskinia Lodowa | Jesień w Rosji | Klimat stepowy w obwodzie orenburskim | Klimat podzwrotnikowy w Soczi |
---|
Ukształtowanie powierzchni
Europejską część Rosji zajmuje Nizina Wschodnioeuropejska. W jej części północnej dominuje krajobraz polodowcowy. Najwyższymi wzniesieniami niziny są wzgórza Wałdaj, gdzie znajdują się źródła Wołgi – najdłuższej rzeki Europy oraz Dniepru i Dźwiny. Europejską część Rosji od azjatyckiej oddzielają góry Ural. Na wschód od Uralu rozciąga się Nizina Zachodniosyberyjska o powierzchni około 3 mln km², która rzeką Jenisiej przechodzi w Wyżynę Środkowosyberyjską (wraz z górami Putorana) o powierzchni około 3,5 mln km². Na północ od Wyżyny Środkowosyberyjskiej rozciąga się Nizina Północnosyberyjska, natomiast na wschód rozpoczyna się Nizina Środkowojakucka. Na wschód od tej niziny rozpoczynają się wschodniosyberyjskie pasma górskie na które składają się: Góry Wierchojańskie, Góry Czerskiego, Góry Czukockie, Góry Koriackie oraz Góry Środkowe na półwyspie Kamczatka. Na południu Niziny Zachodniosyberyjskiej ku wschodowi rozciągają się południowo-syberyjskie pasma górskie na które składają się: Ałtaj, Sajany, Góry Jabłonowe, Góry Borszczowoczne, Góry Stanowe, Pasmo Stanowe, Góry Ałdańskie, Dżugdżur oraz Sichote-Aliń. Najwyższym szczytem Rosji jest Elbrus o wysokości 5642 m n.p.m. znajdujący się w górach Kaukaz.
Najniższym punktem Rosji jest wybrzeże Morza Kaspijskiego, poziom najwyższy tego morza odnotowano w 1882 (25,2 m p.p.m.), najniższy – w 1977 (29,0 m p.p.m.), w 1995 osiągnął 26,7 m p.p.m., obecnie jest na poziomie około 26,3 m p.p.m..
Złote Góry Ałtaju | Leńskie Słupy (Płaskowyż Nadl.) |
Kamiennyj Łog (Wyżyna Środkoworosyjska) |
Mańpupunior (góry Ural) |
Góry Putorana (Wyżyna Środkowosyberyjska) |
---|
Wody
Około 70% powierzchni Rosji należy do zlewiska Oceanu Arktycznego, 20% do Oceanu Spokojnego, 8% przypada na obszar bezodpływowy Wołgi (zlewisko Morza Kaspijskiego), pozostałe 2% na zlewisko mórz Oceanu Atlantyckiego.
Łącznie w Rosji jest 2 562 489 wielkich i małych rzek o długości łącznej 8 373 606 km[47], w tym 120 tys. rzek o długości ponad 10 km i długości łącznej 2,3 mln km[48]. Najdłuższymi rzekami Rosji są: Lena (4400 km), Ob (4338 km), Irtysz (dopływ rzeki Ob, 4248 km, 2010 km w Rosji), Jenisej (4102 km), Wołga (3690 km), Dolna Tunguzka (dopływ rzeki Jenisej, 2989 km), Amur (2824 km), Wiluj (dopływ rzeki Lena, 2650 km), Oleniok (2292 km), Ałdan (dopływ rzeki Lena, 2273 km), Dniepr (2200 km, 485 km w Rosji), Kołyma (2129 km) i Don (1950 km). Wołga jest najdłuższą rzeką europejskiej części Rosji, a zarazem całej Europy.
W Rosji jest ok. 2 mln jezior[48]. Liczne małe jeziora występują też w strefie tundry (np. w dolinie Indygirki i Kołymy), a na Nizinie Nadkaspijskiej znajdują się jeziora słone, będące pozostałością po Morzu Sarmackim i dawnym zasięgu Morza Kaspijskiego[49][50]. W górach leżą jeziora śródgórskie, do których zalicza się m.in. Bajkał[51].
Największym jeziorem Rosji (i Świata) jest Morze Kaspijskie. W Rosji znajduje się też najgłębsze jezioro na świecie – Bajkał (ok. ⅕ światowych zasobów wody słodkiej). Ma on głębokość 1642 m, natomiast dno jeziora jest 1186,5 m p.p.m., co tworzy największą na świecie kryptodepresję.
Około 60 tys. km² zajmują w Rosji lodowce, głównie w Arktyce i na Kaukazie (1800 km²). Prawie 2 mln km² to bagna (najwięcej na Nizinie Zachodniosyberyjskiej). W Rosji jest dużo sztucznych zbiorników wodnych, tworzących często systemy kaskad, m.in. na Wołdze (Rybiński 4580 km², Niżnonowogrodzki 1590 km², Samarski 6450 km², Wołgogradzki 3117 km²), na Angarze (Bracki 5470 km²), na Donie (Cymlański 2700 km²), na Jeniseju (Krasnojarski 2000 km²) i na Kamie (Kamski 1915 km²).
Jezioro Bajkał | Wybrzeże Pacyfiku (Kamczatka) |
Dolina Gejzerów (Kamczatka) |
Bagna Wasiugańskie (międzyrzecze Obu i Irtyszu) |
Mierzeja Kurońska (wybrzeże bałtyckie) |
---|
Flora i fauna
Roślinność i gleby układają się równoleżnikowo, wyróżnia się 4 zasadnicze strefy:
1. Strefa tundrowa – zajmuje ok. 25% powierzchni, pozbawiona drzew, rosną tu głównie mchy, porosty, na południu zarośla karłowate. Typowymi zwierzętami zamieszkującymi tę strefę są: renifer, lis polarny, zając bielak, leming, niedźwiedź polarny, białozór, myszołów włochaty i sowa śnieżna. W XX w. reintrodukowano na Wyspie Wrangla wołu piżmowego. Rozwinięta hodowla reniferów. Strefa ta przechodzi stopniowo w lasotundrę porosłą karłowatymi drzewami (modrzewiem lub brzozą), gdzie hoduje się bydło i w niewielkim stopniu uprawia różne warzywa, m.in. ziemniaki, kapustę czy rzodkiewki.
2. Strefa leśna – zajmuje ok. 60% powierzchni i ok. 80% wszystkich lasów kraju. W jej skład wchodzą głównie drzewa iglaste (85%), z dominacją modrzewia (tzw. tajga modrzewiowa typowa dla wschodniej Syberii, na wschód od Jeniseju), oraz drzewa liściaste, z dominacją brzozy (15% powierzchni), występujące głównie w centralnej części kraju oraz na Syberii Zachodniej, gdzie tworzą kompleks tzw. białej tajgi. W ciągu krótkiego lata w lasach tych pojawiają się duże ilości komarów. Poza wieloma gatunkami owadów żyją tam także liczne płazy i gady, m.in. kumak dalekowschodni, grzechotnik skalny, połoz amurski, żmija zygzakowata czy zaskroniec zwyczajny. Typowymi dla tej strefy ptakami są: sikory, jemiołuszki, głuszce, krogulce i jastrzębie. Do ssaków należą m.in. tygrys syberyjski, pantera śnieżna, ryś euroazjatycki, niedźwiedź brunatny, niedźwiedź himalajski, bóbr, wydra europejska, koziorożec syberyjski, łoś, jeleń wschodni, sarna syberyjska, łasica pospolita, gronostaj europejski, norka, wiewiórka, rosomak tundrowy, borsuk europejski, lis rudy, wilk szary. Na obszarze tajgi spotyka się także wędrujące stada reniferów. Po 1951 r. restaurowano w Rosji populację żubra rasy kaukaskiej[52] oraz odnowiono populację żubra nizinnego w lasach podmoskiewskich[53]. Obszar bardzo dobrych gleb (czarnoziemów), ok. 40% powierzchni stanowią grunty orne. Dominuje tu uprawa pszenicy, buraka cukrowego i kukurydzy.
3. Strefa stepowa – brak roślinności drzewiastej, występują gleby kasztanowe i czarnoziemy. Grunty orne stanowią ponad połowę powierzchni. Uprawia się pszenicę, kukurydzę, słonecznik. Na stepach żyje wiele owadów, np. pasikoniki, mszyce, mrówki, szarańcza, skoczki. Stepowymi ssakami są suhaki oraz małe gryzonie, takie jak: susły, norniki, chomiki. Mała ilość stepowych dużych zwierząt kopytnych ogranicza możliwość zdobywania pokarmu przez drapieżniki. Żyją tu wilki, lisy oraz drapieżne ptaki: orły, sokoły, sowy, myszołowy, a także kuropatwa, przepiórka, cietrzew i drop.
4) Strefa podzwrotnikowa – obejmuje część wybrzeża Morza Czarnego, gdzie występuje roślinność śródziemnomorska. W strefie tej przeważają lasy liściaste i iglaste. Rosną w nich zawsze zielone dęby oraz drzewa szpilkowe: różne gatunki sosen, jałowców i cyprysy. Łagodny klimat śródziemnomorski sprzyja uprawie wielu roślin. Najbardziej typowe dla tej strefy są oliwka, figowiec i winorośl. W strefie śródziemnomorskiej żyje wiele gatunków zwierząt, m.in. jeleń szlachetny, kozica, koziorożec kaukaski, żbik, różne gatunki nietoperzy i sępów, a także żmija kaukaska, gniewosz plamisty i wąż Eskulapa.
Koziorożce kaukaskie (Kaukaski Rezerwat Biosfery) |
Żubry (Rezerwat Przyrody „Kałużskie Zasieki”) |
Zdziczałe konie (Rostowski Rezerwat Biosfery) |
Młode tygrysy syberyjskie | Dziewicze lasy Komi (Park Narodowy „Jugyd Wa”) |
---|