Silwerchloried

Silwerchloried is 'n gedeeltelik ionogene verbinding van silwer en chloor. Dit kan as 'n sout van die basis silwerhidroksied en van soutsuur beskou word. Die stof kom in die natuur as die mineraal horingsilwer (chlorargiriet) voor.^[4]

Eienskappe

Algemeen
Naam	Silwerchloried
Sistematiese naam	Silwerchloried
Struktuurformule van
Chemiese formule	AgCl
Molêre massa	143,32 [g/mol][1]
CAS-nommer	7783-90-6[1]
Voorkoms	Wit vastestof; verkleur in lig
Fasegedrag
Selkonstantes	a=555 pm[2]
Ruimtegroep	Fm3m; F4/m 3 2/m
Nommer	225
Schönfliess-simbool	O5h
Strukturbericht	B1
Smeltpunt	455 °C[1]
Kookpunt	1554 °C[1]
Digtheid	1,98 (rel) @ 25 °C[1]
Oplosbaarheid	sleg oplosbaar in water: 188 mg/L water @298K[1]
Ksp	1,8 10-10[3]
Suur-basis eienskappe
pKa
Veiligheid
Flitspunt	onbrandbaar
LD50	>5000 [mg/kg][1]
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.
Portaal Chemie

Oplosbaarheid

Silwerchloried is swak oplosbaar in water. Sy oplosbaarheidsproduk K_sp is 1,6 x 10^-10 by 25 °C^[5] 'n Versadigde oplossing bevat by hierdie temperatuur slegs 2,0 mg in 'n liter water. Die oplosbaarheid word egter groter teen hoër temperature:^[6]

Temperatuur °C	14	20	25	42	100
[mg/L]	1,4	1,6	2,0	4,0	21,8

In oplossings van ammoniak, natriumtiosulfaat, ammoniumchloried of natriumchloried is die oplosbaarheid baie groter. Die baie beter oplosbaarheid in tiosulfaat is lank reeds in die fotografie gebruik om beelde te fikseer deur die silwerhalogeniede wat nie aan die lig blootgestel is nie met tiosulfaat te verwyder.^[4]

Oplossing	Stof	Temperatuur °C	AgCl [g/L]
	Water	20	0,0016
5%	Ammoniak	12	2,33
10%	Ammoniak	18	78,40
15%	Ammoniak	25	75,80
1%	Tiosulfaat	20	3,8-4,0
5%	Tiosulfaat	20	18,3-20
20%	Tiosulfaat	20	61-64,1
20%	Tiosulfaat	35	90,8
26,31%	Ammoniumchloried	15	2,76
26,31%	Ammoniumchloried	40	3,29
26,31%	Ammoniumchloried	100	8,56
14%	Natriumchloried	15	0,07
14%	Natriumchloried	30	0,11

Elektrochemie

Silwerchloried word in die elektrochemie in Ag/AgCl-elektrodes aangewend. Hulle kan as verwysingslektrodes gebruik word, maar ook as werkelektrodes vir die meting van chloriedkonsentrasies, bv. vir die meting van soutkonsentrasies in oseaanwater.^[7]

In pH-meters word hulle gebruik as 'n interne verwysingselektrode in 'n KCl/HCl-buffer. Hierdie oplossing word van die analiet geskei deur 'n dun glaswand wat ione (veral hidroniumione) kan uitwissel.^[7]

Fotografie

Silwerchloried se liggevoeligheid het 'n belangrike rol in die ontwikkeling van die fotografie gespeel. Seebeck het reeds in 1810 probeer om kleurfotografie te ontwikkel en het silwerchloried as die liggevoelige materiaal aangewend. Ander navorsers soos Becquerel en Niepce het dit in die tydvak 1851-1866 verder ontwikkel.^[8]