Nava de Francia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Nava de Francia ye un conceyu y llocalidá española de la provincia de Salamanca, na comunidá autónoma de Castiella y Llión. Intégrase dientro de la contorna de la Sierra de Francia. Pertenez al partíu xudicial de Ciudad Rodrigo y a la Mancomunidá Les Deveses.[3]
 Nava de Francia | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Alministración | |||
| País |  España | ||
| Autonomía |  Castiella y Lleón | ||
| Provincia |  provincia de Salamanca | ||
| Partíu xudicial | Ciudad Rodrigo | ||
| Tipu d'entidá | conceyu d'España | ||
Alcalde de Nava de Francia (es)  | Julián González García | ||
| Nome oficial | Nava de Francia (es)[1] | ||
| Códigu postal |
37659 | ||
| Xeografía | |||
| Coordenaes | 40°32′08″N 6°07′01″W | ||
  Nava de Francia Nava de Francia (España)  | |||
| Superficie | 16.51 km² | ||
| Altitú | 1038 m[2] | ||
| Llenda con | Cereceda de la Sierra | ||
| Demografía | |||
| Población |
122 hab. (2023) - 68 homes (2019) - 58 muyeres (2019) | ||
| Porcentaxe | 0% de provincia de Salamanca | ||
| Densidá | 7,39 hab/km² | ||
| Más información | |||
| Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
 | |||
El so términu municipal ta formáu poles llocalidaes de Nava de Francia y El Casarito, ocupa una superficie total de 16,51 km² y según los datos demográficos recoyíos nel padrón municipal ellaboráu pol INE nel añu 2017, cuenta con una población de 140 habitantes.
Les fiestes patronales son n'honor al Santu Cristu y celébrense del 18 al 20 d'agostu. Nava ("tierra ensin árboles y llana, dacuando pantanosa, asitiada xeneralmente ente montes"), a la que'l topónimu alude, na parte nororiental del monte sagráu de los serranos; la Peña de Francia, que s'acolumbra dende tolos rincones de la llocalidá. Pero a pesar de enclavarse na contorna de la Sierra de Francia, nun comparte les carauterístiques que define esta zona, nin na so arquiteutura, nin nes sos tradiciones, nin nel so llinguaxe.
Nunca foi un pueblu de gran índiz poblacional, pero agora escaeció casi la so propia identidá pa esperar la vuelta de tantos fíos del pueblu que, sobremanera dende la década de los 60 del sieglu pasáu, fixeron les sos maletes en busca de meyores condiciones de vida. Precisamente, les cases nueves d'estos emigraos, que tornen al pueblu en fines de selmana o mientres periodos vacacionales, oldeen coles vieyes construcciones, munches d'elles abandonaes y n'estáu de ruina, lo qu'intensifica una estructura del cascu urbanu bien esvalixada, metanes un términu municipal que casi ocupa les 1.700 hectárees, onde tamién ta enclaváu "El Casarito", anexu de Nava de Francia dende hai dos centuries.
| Gráfica d'evolución demográfica de Nava de Francia ente 1900 y 2017 |
 |
| Fonte Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia. |
Nucleos de población
El conceyu estremar en dos nucleos de población, que teníen la siguiente población en 2015 según l'INE.[4]
| Nucleu de población | Población |
|---|---|
| Nava de Francia | 108 |
| El Casarito | 30 |
El pueblu tien los sos oríxenes n'asentamientos prehistóricos. Asina, apocayá afayóse el dolmen de La Morisca. Na parte más alta del cuetu alcontróse un túmulu circular de diez metros de diámetru y cincuenta centímetros d'altor, que bien pudiera ser un sepulcru megalíticu. Pela so parte, Santoja alude al llugar denomináu Casa del tíu Nava apuntáu por César Morán Bardón como un megalitu.
L'orixe de la Nava de Francia hai que buscalo mientres la campaña repobladora d'Alfonsu VI de Llión y el so xenru'l conde Raimundo de Borgoña, nacíu socialmente na primer década del sieglu XII. Poco dempués, el conceyu foi puestu so la xurisdicción de la Villa de Miranda del Castañar pola autoridá del rei Alfonsu IX de Llión, y este mesmu rei, siguiendo la tradición de los sos antecesores nel reinu como benefactores de los monxos al monesteriu cisterciense de San Pedro del Escayu, en tierres de Valladolid. El documentu robláu pol rei en Ciudad Rodrigo el 19 de payares de 1213, ta redactáu nel baxu llatín vulgar que se falaba nos reinos españoles por aquella dómina. Bien porque hubiera problemes ente Miranda y l'abadía de San Pedro, bien porque a Miranda interesára-y tener dominiu plenu sobremanera'l términu de Nava, como lo tenía dende 1215 sobre El Cabaco y El Casarito, o bien porque al monesteriu vallisoletano nun-y interesara caltener esta alloñada facienda, el casu ye que 43 años dempués esiste un documentu pol cual deduzse'l cambéu de propiedá. Trátase del actu d'una xunta celebrada en Tordesillas el 13 d'ochobre de 1296, a la qu'asistieron, d'una parte, don Abril, Abá del Escayu, y dellos monxos, y de la otra dos vecinos de Miranda, pa buscar una solución a un contenciosu que sobre la Nava plantegárase dende diba dalgún tiempu.
D'esti documentu puede deducir que Miranda s'apoderó de la Nava, que l'abá protestara y presentara la credencial de los derechos de propiedá, y pa resolver esti conflictu alcordóse que'l monesteriu arrenunciara definitivamente a la propiedá d'esti llugar, previu pagu, per parte de la villa mirandeña, de 200 maravedinos; pequeña cantidá que puede esplicase si enantes Miranda mercara parcela tres parcela, o que yá mercara'l términu enteru y namái restaren de pagar los 200 maravedinos, siendo la xunta'l trámite formal de la venta yá negociada.
Cola creación de les actuales provincies en 1833, Nava de Francia foi incluyíu na provincia de Salamanca, dientro de la Rexón Lleonesa,[5] adscripción territorial que se caltuvo vixente hasta l'actualidá.
Fiestes
Gran tradición festiva los sos habitantes. Llama l'atención el festexu de San Silvestre o "El perreru". Hasta hai non munchos años, Nava de Francia celebraba tamién los Reis Magos, Les Candeles, San Blas (d'antiguo había una ermita dedicada a esti Santu), Santa Águeda, los Antroxos, Selmana Santa y Pascua de Resurrección, el Sagráu Corazón o la Virxe del Rosario; pero la falta de xente fizo que les fiestes del pueblu concéntrense'l 18 d'agostu, cuando tolos fíos del pueblu esfruten del bon tiempu, de les verbenes, y si hai dineru, de trepar d'una vaquilla y posterior merienda cola carne del animal.
Fiesta del Stu. Cristu
La falta de xente fizo que les fiestes del pueblu concéntrense'l 18 d'agostu, cuando tolos fíos del pueblu esfruten del bon tiempu, de les verbenes, y si hai dineru, de trepar d'una vaquilla y posterior merienda cola carne del animal.
Fiesta de San Montesa
Intervienen dellos personaxes escoyíos pol conceyu ente los vecinos del conceyu: mayordomos, el perreru, los alguaciles, los campaneros y los molacinos. Mientres la nueche de la viéspora, el perreru, los alguaciles y tol acompañamientu que lleven percuerren el pueblu, col tamboril y los cohetes, al empar que voltien les campanes y van cantar l'alborada ante les puertes de les cases de los mayordomos, quien depués conviden a tol grupu qu'intervieno nel cantar a una copina d'aguardiente y a unos dulces. Pela mañana, antes de la misa, el perreru, escoltáu polos dos alguaciles, percuerren tol pueblu, y col soníu de gaita y tamboril, van de casa en casa, onde son convidaos a llicor y duces y cada vecín da-yos dineru. Mientres esti percorríu'l perreru va con un llátigu y cuerre tres les moces, los neños y los rapazos. A les dolce celebra la misa, mientres la que tien llugar el ofertorio del perreru, que lleva una vela encendida y deposita lo recaldao nel peditorio de la mañana por tol pueblu. Del perreru llama l'atención la so indumentaria, con una camisola que llega hasta los pies, un collar con bogayas de carbayu y una cencerra nel so pie. El so significáu puede ser similar al que da Julio Caro Baroja al zangarrón de Montamarta (Zamora) "un personaxe de cierta importancia que tien d'asegurar la fertilidá de los campos, y les azotainas qu'executa son con suma probabilidá fertilizantes coles mesmes".
Fiesta de Santa Águeda
Fiesta, que data del sieglu XIII. Tou deber a la importante ayuda de les muyeres en reconquistar del Alcázar en tiempu de los musulmanes: les moces de la población de Zamarramala salieron a baillar al son de la dulzaina y el tamboril vistíes colos traxes de fiesta; los sarracenos, sorprendíos de tal acontecimientu, salieron del Alcázar pa veles de cerca y desdexaron la defensa de la fortaleza, lo qu'aprovecharon los homes pa entrar y faese col mandu del Alcázar. Y, dende 1227, como premiu a la collaboración, concediéron-yos a les muyeres ostentar el mandu mientres tou un día al añu, el día de Santa Águeda.
- Llista de conceyos de Salamanca
- Parque natural de Las Batuecas - Sierra de Francia
- Sierra de Francia
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
