Bèlgida
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Bèlgida[3] ye un conceyu de la Comunidá Valenciana, España. Perteneciente a la provincia de Valencia, na comarca del Valle de Albaida.
Remove ads
Xeografía
La villa ta asitiada na parte llana del términu, xunto a la carretera Albaida-Gandía, y se emplaza na aguada septentrional de la sierra de Benicadell, onde la superficie del términu ye llana nel sector norte y montascosa na cuña que forma poles aguaes de Benicadell, algamando la cresta de la sierra, formando llende cola provincia d'Alicante. Los altores principales son: Alt de la Font Freda (754 m), Alt Cremat (894 m) y Alt Redó (994 m). Crucia'l términu de sur a norte'l ríu del Matu, al qu'aflúin los ribayos de Bèlgida o del Molí y el de Redaguanya, tributando les sos agües al ríu Micena. Dientro del términu tán les fontes del Grapat, Baix y Freda.
El clima ye templáu y les agües provocar los vientos de llevante, mientres los meses de payares a xineru.
Dende Valencia, aportar a esta llocalidá al traviés de l'A-7 pa enllazar cola N-340.
Llocalidaes estremeres
El términu municipal de Bèlgida parte coles siguientes llocalidaes: Bufali, Carrícola, Montaberner, Otos, El Palomar, La Pobla del Duc, toes de la provincia de Valencia y Muro d'Aloi de la provincia d'Alicante.[3]
Remove ads
Historia
Nel so términu atopáronse abondosos xacimientos prehistóricos (eneolíticos) qu'apurrieron afayos de les cultura ibérica y romana. El so orixe resulta, inda, de dudosa determinación, magar paez probable que la so fundación fuera ibérica.
En 1250, el rei Xaime I incorporar al espaciu apoderáu polos cristianos, dexando la pervivencia de los árabes que la habitaben. Dende'l sieglu XIV formó parte de la baronía, que col mesmu nome perteneció a la casa nobiliaria de los Bellvís, sobre la qu'exercieron la xurisdicción civil y criminal, según el dominiu territorial que foi notablemente aumentáu tres la espulsión, en 1609, de la población morisca. El so llugar foi ocupáu polos 65 nuevos pobladores cristianos qu'aceptaron la carta puebla de 1611.
Remove ads
Demografía
| 1842 | 1877 | 1887 | 1900 | 1910 | 1920 | 1930 | 1940 | 1950 | 1960 | 1970 | 1981 | 1991 | 1996 | 2001 | 2006 | 2010 | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Población | 1.042 | 1.119 | 1.073 | 1.052 | 984 | 995 | 914 | 810 | 854 | 786 | 736 | 697 | 679 | 677 | 709 | 708 | 728 |
Alministración
Remove ads
Economía
D'antiguo predominaben los cultivos de secanu: uva de mesa, olivares y algarrobos. Na actualidá predominen los cultivos de la naranxal y del caqui, cultivos de regadío. L'actividá industrial derivar de l'agricultura: molinos d'aceite, bodegues vinícoles y fabricación d'insecticides.
Monumentos
- Ilesia Parroquial. Dedicada a San Llorienzo, tópase decorada con llenzos de Jerónimo Jacinto Espinosa y Pedro de Orrente. Con frescos de los sieglos XVI y XVII.
- Dientro del términu municipal hai dos ermites: la de San Antonio Abá y la del Calvariu.
- Torre del Castiellu Palaciu de los Bellvís
Fiestes llocales
- Fiestes patronales. El 8 d'agostu comen la tradicional Paella; el día 9 ye "la Vesprada de Festes"; el 10 d'agostu celebren fiesta n'honor de San Llorienzo, patrón de Bèlgida, a otru día 11 d'agostu la festividá ye dedicada a la Santísima Trinidá y el tercer día de fiesta ye'l dedicáu al Santísimu Ecce Homo de Bèlgida.
- Fiesta a San Ramón "nonato". Dos selmanes antes del miércoles de Ceniza realiza la fiesta a San Ramón "nonato", siguiendo la tradición de finales del sieglu XIX de faer fiesta a san Ramón por salvar al pueblu de la epidemia de cólera.
- Antroxu. Na selmana precedente a la Cuaresma celébrase'l Antroxu, entamáu polos "Quintos" del pueblu. Amarutes de neños del colexu, la tradicional "Gran Dançá", "l'enfarinà" del sábadu dempués de la paella y los difraces de la nueche del sábadu alredor de la fonte na plaza del Conceyu, son los actos más populares nestes fiestes.
Remove ads
Ver tamién
- Marquesáu de Bèlgida
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads