Eurofighter Typhoon
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
L'Eurofighter Typhoon ye un caza polivalente, bimotor y de gran maniobrabilidad, diseñáu y construyíu pol consorciu d'empreses europees Eurofighter GmbH, creáu en 1983 y compuestu poles compañíes Airbus, BAE Systems y Alenia Aeronautica.[1] Realizó'l so primer vuelu'l 27 de marzu de 1994,[2] entrando en serviciu'l 8 d'abril de 2003 n'Alemaña.[3] El so diseñu con configuración ala en delta-cantilever paecer al d'otros aviones de combate modernos tales como'l Dassault Rafale, de Francia, y el Saab 39 Gripen, de Suecia. Diseñóse pensando en que la so combinación d'axilidá, capacidaes furtives y sistemes d'aviación avanzaos lo categorizaran como unu de los meyores caces en serviciu anguaño.
La producción en serie del Eurofighter Typhoon foi estremada en tres fases (o tranches), con un aumentu gradual de les capacidaes del avión en caúna d'elles. Ta en serviciu cola Royal Air Force británica, la Luftwaffe alemana, la Fuercia Aérea Italiana, l'Exércitu del Aire d'España y la Fuercia Aérea Austriaca. Arabia Saudita robló un contratu por valor de 4 430 millones de llibres (aproximao 6 400 millones d'euros de 2007) por 72 aviones.[4]
Remove ads
Desarrollu
_JP6628660.jpg)
El proyeutu empecipiar por un requerimientu téunicu de dellos países pa sustituyir a los SEPECAT Xaguar ( RAF), Panavia Tornado (RAF), McDonnell Douglas F-4 Phantom II (RAF y Luftwaffe), Lockheed F-104 Starfighter (Italia) y Dassault Mirage F1 (España) de diverses fuercies aérees europees. El detonante pa l'apaición d'esti nuevu caza foi, ente otros, la información que se taba recibiendo alrodiu de los nuevos prototipos soviéticos RAM-K y RAM-L, que darréu se conoceríen como Su-27 Flanker y MiG-29 Fulcrum. L'avión diseñóse teniendo en cuenta los requerimientos téunicos de les fuercies aérees de dellos miembros de la OTAN como Alemaña, Francia y el Reinu Xuníu; orixinalmente la espresión "Eurofighter" nun obedecía a una nave en particular sinón a la necesidá de cuntar con esti caza d'usu común, sicasí, col abandonu del proyeutu per parte de la fuercia aérea francesa y el emponer a construyir la so propia versión d'un "Eurofighter" con un avión a la so midida onde Dassault liderara'l diseñu y los otros socios llindar a financiar conxuntamente el proyeutu, amás, la Armée del Air nun taba conforme con diseños como'l TFK-90 o'l P110.B, nos que se basa'l Eurofighter Typhoon, prefiriendo un avión daqué más pequeñu y embarcable, polo que Francia abandonó'l proyeutu d'avión européu, pa crear el so propiu caza, el ACX (sigles de Avion de Combat Expérimental), que darréu pasaría a ser conocíu como Rafale A.
D'esa manera, en 1982 presentóse'l programa ACA (Agile Combat Aircraft) nel que Italia, Alemaña y el Reinu Xuníu apaecíen como socios. Intentóse iguar un programa pa un demostrador teunolóxicu llamáu EAP (Esperimental Aircraft Programme), pero'l gobiernu británicu nun lu financió y a la fin tuvo que ser la mesma BAe (British Aerospace) la que financiara'l proyeutu, aprovechando partes como la seición de cola del Tornado y los sos motores RB199. El EAP realizó'l so primer vuelu en 1986 y tuvo un ésitu inmediatu. Hubo delles voces que quixeron qu'esi mesmu avión entrara en serviciu na Royal Air Force (RAF), pero'l desenvolvimientu del más conservador Tornado F.Mk3 paró'l financiamientu del proyeutu. Sicasí, Alemaña tamién desenvolvía entós daquella el X-31 xunto cola compañía d'Estaos Xuníos Rockwell pa disponer de teunoloxíes aplicables al futuru ACA, anque la más novedosa, la tobera orientable 3D del mesmu nun fornió al Eurofigther, siquier nun primer momentu. El Eurofighter parte en gran midida de teunoloxíes probaes nel EAP.
España xunir al proyeutu'l 2 de setiembre de 1985, anque yá siguiera con interés la evolución de los acontecimientos. A partir d'entós al proyeutu conocióse como EFA (European Fighter Aircraft) y constituyéronse dellos consorcios pa realizar les diverses partes del avión Eurofighter: pa la célula ya integración de sistemes, pa los motores Eurojet, pal sistema de seguridá EuroDASS, etc. A partir d'entós, el proyeutu sufrió un parón debíu a la fin de la Guerra Fría y a los altos costos de la reunificación alemana, lo que supunxo que'l proyeutu retrasárase unos cinco años. Mentanto, los socios aldericaben la forma d'amenorgar el preciu del avión, según el costu xeneral del programa, esaniciando sistemes del avión (por casu: la percara proteición contra pulsos de radiación electromagnético), o amenorgando'l númberu de prototipos. Finalmente, el 27 de marzu de 1994, el primer prototipu DA01 voló dende la factoría de MBB en Manching pilotáu pol pilotu de pruebes Peter Weger. Mientres 8 años los siete prototipos del programa realizaron numberoses hores de vuelu pa llegar a la fase de fabricación a principios del añu 2001.
Cuando se robló'l contratu de producción final, les ventes revisaes fueron: Reinu Xuníu 232 aparatos, Alemaña 180, Italia 121 y España 87 (por un importe total de 10 795 millones d'euros). La producción se redistribuyó según los siguientes porcentaxes: British Aerospace (37 %), DASA (29 %), Aeritalia (19,5 %) y CASA (14 %).
El desenvolvimientu ye responsabilidá d'Eurofighter Jagdflugzeug GmbH, con base en Múnich, una compañía que pertenez dafechu a BAE Systems (parte de British Aerospace) nel Reinu Xuníu, Alenia Aerospazio n'Italia, EADS Deutschland Aerospace Group (perteneciente a DaimlerChrysler en conxunción con DASA) y EADS España (antes CASA).
El 2 de xunetu de 2002, el gobiernu austriaco anunció la decisión de mercar el Typhoon como'l so nuevu avión de defensa aérea. La compra de 18 Typhoon rematóse'l 1 de xunetu de 2003. El costu foi de 1 959 millones d'euros ya incluyía 18 aeronaves, entrenamientu pa pilotos y tripulación de tierra, loxística, caltenimientu y un simulador. El costu d'un avión Typhoon llistu pa volar ye de 62,9 millones d'euros. Dichu pidíu viose menguáu darréu a 15 aparatos.
El proyeutu foi nomáu y renombráu delles vegaes dende la so nacencia, siendo conocíu como EFA (European Fighter Aircarft), Eurofighter, EF2000 (Eurofighter 2000) y Typhoon («tifón»).
Producción
El Eurofighter Typhoon ye l'únicu avión de combate modernu que tien llinies de montaxe distintos (el F-16 solo produzse internacionalmente so llicencies llindaes). Cada sociu ensambla los sos propios aviones, anque constrúi les mesmes partes de toles aeronaves que se producen.
- Italia
- Alenia
- Ala izquierda
- Cantos d'ataque esternos
- Seiciones de fuselaje traseres
- Reinu Xuníu
- BAE Systems
- Fuselaje fronteru (incluyendo canards)
- Pabellón
- Espina dorsal
- Aletes de cola
- Borde d'ataque internos
- Seiciones de fuselaje traseres
- Alemaña
- EADS Deutschland
- Fuselaje central
- España
- EADS CASA[5]
- Ala derecha
- Superficies de cantos
La producción estremar en trés modelos o fases (o tranche na denominación oficial), con un aumentu gradual de la capacidá en caúna d'elles (ver tabla inferior).
.png){kind=small}
Reinu Xuníu trespasó 16 aparatos de los que tenía contrataos al pidíu d'Arabia Saudita[7] y en xunu de 2011 anunció la retirada en 2018 de 55 Eurofighters[8] de les primeres fases, por cuenta de la carestía de la so actualización a la Fase 3, colo que'l so actual inventariu ye de 144 aviones, pudiéndose ver amenorgáu a 89 nel futuru. En payares de 2011 EADS propunxo a los países socios de programa, atayar los pidíos de la Tranche 3B en cuenta de que consigan nuevos contratos en campañes d'esportación[9] ya invertir esi dineru na reactivación del programa Talarion. Ante la tensión con Rusia la RAF replantégase activar dos escuadrones de los aviones retiraos, dedicándose puramente a defensa aérea al corresponder a la versión más antigua. La RAF y BaE Systems tán investigando cómo ameyorar les capacidaes del avión, en misiones d'ataque.
Según la propuesta del consorciu, si la filial alemana de Cassidian llogra'l contratu del Concursu MRCA que ta liderando n'India, el país nun tendría obligación d'adquirir los 37 aviones de la Trancha 3B que tien axustaos. A cambéu, EADS pide que s'invierta esi dineru na compra del UAV européu. Lo mesmo asocedería cola campaña de la que ye responsable España y qu'abandera en Corea o al Reinu Xuníu cola de Xapón.
Costos
El programa Eurofighter tuvo un costu de 60 000 millones d'euros,[10] de los cualos cuasi 12.300 coresponden al so desenvolvimientu,[11][12] teniendo un costu de despegue envaloráu en 2008[13] de 63 millones d'euros, con un costu de compra de 88,4 millones d'euros.[14]El costu d'adquisición varia en función de la configuración que cada país escoyera pal so avión, yá qu'en cada unu ye distintu, el costu total de llogru del Typhoon británicu en 2011 foi de 126 millones de llibres.[15][16]
Como referencia, el costu per hora de vuelu ye de 43 000 € en 2010,[17][18] y el costu añal de caltenimientu nel periodu 2009-2019 sería de 15 millones d'euros.[19][18] Proyeutándose les siguientes cifres:
- Defectos rectificaos en 45 minutos: el 50 % d'ellos.
- Cambéu de motor por 4 persones: 45 minutos.
- Defectos rectificaos en 3 hores: el 90 % d'ellos.
- Inspeición prevuelo: menos de 15 minutos por dos persones.
- Inspeición postvuelo: menos de 45 minutos por dos persones.
- Cambéu o instalación de configuración aire-aire: menos de 23 minutos por 6 persones.
- Cambéu o instalación de configuración aire-tierra: menos de 30 minutos por 6 persones.
Esportaciones
Austria
El 2 de xunetu de 2002 el gobiernu austriaco anunció la decisión d'adquirir el Typhoon como'l so nuevu avión de defensa aérea. L'encargu de 18 Typhoon rematóse'l 1 de xunetu de 2003, incluyendo amás de los aviones, entrenamientu de pilotos y personal de tierra, loxística, caltenimientu y un simulador. El futuru d'esti pidíu foi cuestionáu pol Parllamentu austriacu.[20]
El 26 de xunu de 2007 el ministru de Defensa austriacu Norbert Darabos anunció un amenorgamientu del pidíu inicial, que pasó de 18 a 15 unidaes.[21] El primeru de los Eurofighter pidíos per Austria foi apurríu'l 12 de xunetu de 2007, entrando a formar parte de la Fuercia Aérea Austriaca.[22]
Arabia Saudita
El 18 d'agostu de 2006 anuncióse que Arabia Saudita adquiriría 72 Typhoon pa fornir a la Real Fuercia Aérea Saudina. En payares y avientu informar de qu'Arabia Saudita amenaciara con mercar Rafale franceses pola investigación del casu Al Yamamah qu'empezó nos años 1980.[23] Sicasí, el 17 de setiembre de 2007, Arabia Saudita confirmó'l pidíu de 72 Eurofighter Typhoon por 4.430 millones de llibres esterlines.[4]
El 11 d'agostu de 2008 Arabia Saudita empezó les negociaciones con BAE Systems pa l'adquisición d'un segundu llote de 72 o más aparatos.[24]
Los aviones saudites vieron combate real en Yemen, realizando misiones d'ataque al suelu.
Omán
El 21 d'avientu de 2012 anuncióse que Omán roblara un alcuerdu de compra nel que s'incluyíen 12 caces Typhoon y 8 entrenadores Hawk pa fornir a la Real Fuercia Aérea d'Omán, valoráu en 2.500 millones de llibres.[25][26][27]
Ventes atayaes
- Grecia
En 1999 el gobiernu griegu alcordó la compra de 60 Typhoon pa reemplazar los sos aviones de combate de segunda xeneración.[28][29] A pesar de qu'en xunu de 2006 el gobiernu anunció un plan d'adquisición multianual por 2.200 millones d'euros col enfotu de consiguir l'adquisición d'un caza de siguiente xeneración (siendo candidatos el Typhoon, el Dassault Rafale y el Lockheed Martin F-35 Lightning II,[30] la compra retardóse indefinidamente por cuenta de los problemes económicos agudos presentaos nel tercer llustru del sieglu XXI.
- India
El Typhoon participó n'India nel programa pa escoyer un nuevu avión de combate denomináu Indian MRCA Competition (n'español: Competición pa l'adquisición d'un nuevu avión de combate polivalente), al traviés del cual podríen vendese 126 aviones.[31][32][33] Hubo informes qu'indicaben que'l Typhoon podría ser el ganador del concursu,[34] sicasí finalmente foi axudicáu al Dassault Rafale.[35]
- Xapón
El Eurofighter Typhoon yera candidatu en Xapón nel concursu p'aprovir a la so fuercia aérea d'un caza de nueva xeneración, compitiendo colos estauxunidenses F/A-18Y/F Super Hornet y F-15E Strike Eagle, pero'l gobiernu nipón decidióse finalmente pol Lockheed Martin F-35 Lightning II.[36]
- Suiza
Evaluó la compra del Eurofighter Typhoon pa sustituyir a los sos Northrop F-5Y Tiger II, nun concursu nel que compitió col Dassault Rafale y el Saab Gripen NG, finalmente nun se realizó nengún pidíu de nengún aparatu. [37]
Remove ads
Diseñu
Les carauterístiques del Typhoon son una bona muestra del so desenvolvimientu. La célula del Typhoon foi diseñada de manera que fuera inestable en vuelu (con canards y ala delta truncada), lo que-y apurre una gran maniobrabilidad. P'arreglar el problema de la inestabilidá recurrir a un sistema de control de vuelu cuádruple redundante Fly-by-wire.
Nos virajes caltién la enerxía perfectamente al disponer d'una rellación emburrie a pesu de 1,15,[38] amás de que los motores EJ200 déxen-y volar en réxime de supercrucero (capacidá de volar a velocidaes supersóniques ensin utilizar postquemadores). La empresa española ITP, (Industria de Turbopropulsores, S.A.) ta desenvolviendo un sistema de tobera orientable que dexaría al Typhoon tener emburrie vectorial. Les pruebes de diches toberas realizaes colos motores EJ200 fueron esitoses y solo depende de les voluntaes de los gobiernos pa fornir a los aparatos con éstes, una y bones el sistema de control de vuelu (FCS poles sos sigles n'inglés) del Eurofighter yá ta preparáu pa recibiles.
L'avión ta fabricáu en gran parte por compuestos como la fibra de vidriu o la fibra de carbonu, qu'apurren mayor rixidez estructural a la célula, lo que-y dexa realizar maniobres con valores de fuercia G bien altos. L'asitio eyectable ye del tipu Cero-Cero, construyíu pol fabricante Martin Baker, y ye capaz de eyecciones a más de 600 nuedos de velocidá (aproximao 1100 km/h). Nun se refuga tampoco l'adopción de tanques de combustible conformables (CFT poles sos sigles n'inglés) na fase 3 de producción, lo que-y apurriría una mayor autonomía de vuelu, anque esto obligaría al Eurofighter a portar menos armamentu. Nes primeres fases de diseñu consideróse la posibilidá d'usar doble deriva, anque darréu refugóse pola mayor fuercia estructural que presenta derivar única. A pesar de nun buscar carauterístiques de baxa detectabilidad como requerimientu, como sí lo fixo'l F-22 Raptor, el Typhoon tien la so forma bien curiada pa tratar de ser lo menos detectable posible al llume del radar.
Eurofighter Typhoon alemán. Vista derecha.
Eurofighter Typhoon alemán. Preparar pal aterrizaxe.
Eurofighter Typhoon alemán. Vista esquierda.
Sistemes
Pa la versión española:[39][18][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49]
Estructura y aviónica
Na construcción del Typhoon faise usu intensivu de materiales compuestos, que son resistentes y llixeros y llogren que l'avión tenga un pesu amenorgáu. La so superficie estructural ta fecha nun 82 % d'estos materiales, que consisten nun 70 % de compuestos de fibra de carbonu y un 12 % de compuestos de fibra de vidriu. N'otra pallabres, el metal solamente representa un 15 % de los materiales usaos na construcción del avión, siendo nesti casu aleaciones llixeres y titaniu.[51] Estos materiales ufierten una vida útil envalorada de 6000 hores de vuelu.[52]
Esti caza carauterizar pola so gran axilidá tantu en vuelu supersónicu como a baxes velocidaes gracies al so diseñu ala en delta delta/canard. Esti diseñu ye inestable en vuelu por naturaleza y foi diseñáu asina pa garantizar la so alta maniobrabilidad. Por ello dispón d'un sistema de control de vuelu fly-by-wire dafechu dixital de cuádruple redundancia encargáu d'apurri-y la estabilidá artificial, esti sistema corrixe automáticamente les maniobres del pilotu de forma que nun pueda llevar l'avión fora de les llendes de seguridá yá que el control manual por sigo solo nun podría compensar la inestabilidá inherente. De la mesma, en casos de desorientación, el sistema recupera automáticamente una posición estable del avión.[53][54]
Nel Eurofighter el control de cabecio ye apurríu pola operación simétrica de los planos delanteros y de los alerones-aleta (flaperons) de les ales. El control d'alabeo ye consiguíu principalmente por aciu l'usu diferencial de los alerones-aleta de les ales. Y el control de chisgada ye apurríu pol timón del estabilizador vertical.[55] Les superficies de control son movíes per mediu de dos sistemes hidráulicos independientes, que tamién remanen otros componentes del avión, como la cúpula de la cabina, los frenos y el tren d'aterrizaxe.[56]
La navegación ye llevada a cabu coles mesmes por sistema d'allugamientu global (GPS) y un sistema de navegación inercial (INS), y puede utilizar un sistema d'aterrizaxe por preseos (ILS) para aterrizar con mal tiempu.
Cabina
El Eurofighter Typhoon cuenta con una cabina de “cristal” ensin nengún preséu convencional, esto ye, tola información amosar en pantalles planes. Nella inclúi trés pantalles multifunción (MHDDs; Multi-function Head Down Displays) a color que pueden ser manipoliaes por aciu les tecles qu'arrodien cada pantalla, con un cursor XY, o bien por aciu órdenes de voz (DVI, Direct Voice Input).[57] Dispón d'una pantalla de visualización frontera (HUD) con infrarroxu de barríu fronteru (FLIR), manera de control tipu «voz + manes en mandu de gases y palanca de control» (Voice+HOTAS), sistema de simboloxía montáu en cascu (HMSS) (conocíu polos pilotos de prueba como 'el sombreru llétricu'), sistema de distribución d'información multiplicación (MIDS), un serviciu d'entrada d'información manual (MDEF, Manual Data Entry Facility) allugáu na parte izquierda del panel y un sistema d'alertes de l'aeronave dafechu integráu con un panel d'alertes dedicáu (DWP, Dedicated Warnings Panel). Los preseos de vuelu de reserva, allumaos por LEDs, tán asitiaos na parte derecha del panel.[58]
El tripulante pilota l'avión per mediu d'una palanca de control central y una palanca de gas del motor nel llau esquierdu. Pa escapar de la cabina en casu d'emerxencia utiliza'l asientu eyectable Martin-Baker Mk.16A, propulsado por dos motores cohete.[59]
Fusión de sensores
Como tou armamentu modernu, el Eurofigther tien ensame de sistemes, de los que cabo destacar el FCS del tipu "Carefree Handling" desenvueltu por BAES y GEC Marconi, que controla les maniobres del avión según otros subsistemas menores, como l'almisión del aire per mediu del sistema varicrowl.
El Radar ECR 90 CAPTOR-M ta basáu nel Radar Ferranti Blue Vixen del Harrier FSR.Mk2, una y bones la frecuencia de pulsos del radar FoxHunter del Tornado F.Mk3 nun cumplía los requerimientos del avión. El radar ye del tipu multimodo de cuarta xeneración, con pulsu Doppler en banda X, que dexa identificar oxetivos a más de 150 km (BVR) y con capacidá de busca y bloquéu escontra riba y escontra baxo. Ta prevista como ameyora del radar la sustitución de l'antena de barríu mecánicu por una antena de barríu electrónicu AESA (Active Electronically Scanned Array) d'aproximao 1400 módulos TR. D'esa manera'l radar va pasar a denominase CAESAR (acrónimu de Captor AESA Radar). Según el consorciu Euroradar (fabricante del Euroradar CAPTOR) les capacidaes del radar Captor vense amontaes de manera significativa cola adopción de l'antena de barríu electrónicu. Amás, según eses informaciones, puede convertise de manera senciella un radar Captor en CAESAR a cencielles camudando l'antena y actualizando el software acomuñáu al radar.
El Sistema PIRATE dexa la detección y fixación de blancos per mediu d'infrarroxos, con un algame de 30 km y foi desenvueltu pol consorciu Eurofirst. Presenta delles maneres de funcionamientu como: Aire-Aire y Aire-Tierra y amás dexa l'intercambiu de datos col radar ECR 90, anque ye probable que s'use solo en maneres de detección Aire-Aire yá que la RAF, por casu, mercó barquillas Litening II pa llabores d'ataque.
El DASS ye un sistema de detección y respuesta ante amenacies. El sistema avisa de la presencia d'actividá contraria y activa automáticamente les contramedidas más fayadices pa cada tipu d'amenaza. El cascu tien visor integráu na visera que-y apurre información relativa a blancos, velocidaes y distancies.
El subsistema HST del cascu déxa-y apuntar a un blancu al que se tea mirando, anque esti tea fuera del rangu de visión del HUD. Inclusive pudiendo llanzar misiles a blancos asitiaos "sobre'l costazu".
El DVI (Direct Voice Input) ye un sistema que dexa la interaición col avión per mediu de la voz. El pilotu puede realizar aiciones como asignaciones de blancos, cambeos de rutes de navegación, cambéu de la información nes pantalles de presentación de datos, etc.
El sistema ESM mide les emisiones electromagnétiques y dexa identificales, según les sos direiciones. Na cabina disponer d'un Head-up display (HUD) d'ampliu campu de visión na que se recibe información de les carauterístiques de vuelu y de les maneres de combate, amás puede presentar imáxenes del sistema FLIR del PIRATE.
El Typhoon tien tres pantalles multifunción MHDD con tou tipu d'información. Los mandos siguen la doctrina HOTAS conteniendo más de 50 funciones. Pa terminar colos sistemes cabo destacar les pruebes col traxe de vuelu denomináu Libelle diseñáu por que'l pilotu soporte maniobres con altos valores de G. Este inclúi un sistema que ta formáu por un treme de tubos de líquidu que provoca presión sobre ciertes zones del cuerpu, dependiendo de les circunstancies. Con esti nuevu traxe los pilotos manifestáronse cómodos en maniobres a 12 G, con capacidá pa mover los brazos y falar per radio.
DASS
.png){kind=small}
El caza emplega un sofisticáu y altamente integráu subsistema d'ayudes defensives o DASS poles sos sigles n'inglés (Defensive Aids Sub-System) llamáu Praetorian, antes EuroDASS.[62] El DASS inclúi como detectores d'amenaces un receptor d'alerta radar (RWR), una alerta d'aproximamientu de misiles (MAW) y un receptor d'alerta láser (LWR, solo pa los Typhoon británicos). Tamién inclúi como elementos de proteición contramedidas electróniques (ECM), chaff, bengalas y un señuelo de radar arremolcáu (TRD; Towed Radar Decoy).[63] El Praetorian puede controlar y responder automáticamente el mundu esterior apurriéndo-y al pilotu una completa evaluación de prioridad ante amenacies aire-aire y aire-superficie. Puede responder a amenaces úniques o múltiples.[60]
L'avión tamién cunta con un avanzáu sistema d'avisu de proximidá a tierra (GPWS poles sos sigles n'inglés) basáu nel sistema de navegación per referencia al terrén TERPROM usáu pol Panavia Tornado pero entá más ameyoráu y dafechu integráu coles pantalles y los controles de la cabina.[64]
MIDS
El sistema de tresmisión de datos dixital MIDS (Multifunctional Information Distribution System) apúrre-y l'enllaz de datos a la rede d'información estandarizada Link 16 de la OTAN que sirve pa intercambiar informaciones táctiques (como por casu trayectories de vuelu, oxetivos, posición, estatus y órdenes) ente distintes unidaes o plataformes militares en misiones conxuntes o combinaes.[65][66]
IRST PIRATE
.jpg)
El sistema PIRATE (Passive Infra-Red Airborne Track Equipment) ye un sistema de busca y siguimientu por infrarroxos (IRST) que va montáu nel llau esquierdu del fuselaje del Typhoon, per delantre del parabrís. La compañía italo-británica SELEX Galileo ye la contratista principal que, xunto cola francesa Thales Optronics y Tecnobit d'España, conformen el consorciu EUROFIRST responsable del diseñu y desenvolvimientu del sistema.[67]
El PIRATE funciona en dos bandes de radiación infrarroxo, de 3-5 y 8-11 micrómetros. Cuando s'usa xunto col radar nuna misión aire-aire, funciona como un sistema de busca y siguimientu por infrarroxos (IRST), apurriendo detección y siguimientu d'oxetivu pasivu. Nuna misión aire-superficie, realiza identificación y llocalización d'oxetivos. Tamién apurre ayuda de navegación y d'aterrizaxe. Ta enllazáu col visor montáu en cascu del pilotu.[67]
Los Eurofighter empezaron a incorporar el PIRATE nel Bloque 5 de la Tranche 1, siendo'l primeru un exemplar apurríu a l'Aeronautica Militara italiana n'agostu de 2007.[68] Pueden consiguise capacidaes de busca d'oxetivos más avanzaes cola adición d'un contenedor de busca de blancos como'l LITENING.[69]
Sistemes d'armes
L'armamentu internu del Typhoon consiste nun cañón automáticu Mauser BK-27, de calibre 27 mm, que tien una cadencia de tiru de 1700 disparu per minutu. Ta allugáu nel encastre alar derechu del avión y dispón d'una munición de 150 proyeutiles.[70]
Nel esterior dispón d'hasta 13 puntos de anclaje, de los que 5 tán nel fuselaje y 8 so les ales. Nestos soportes puede cargar una gran variedá d'armamentu lanzable aire-aire y aire-superficie, amás d'un máximu de 3 depósitos de combustible esternos (de 1000 o 2000 llitros) y contenedores (pods) como'l designador d'oxetivos LITENING.[71]
Esa amplia gama d'armamentu puede combinase nel caza de numberoses formes. De siguío amuésense unos exemplos de configuraciones según el tipu de misión (toes inclúin el cañón internu).[71]
Rendimientu en combate
El rendimientu en combate del Typhoon, comparándolo en particular colos F-22 Raptor y F-35 Lightning II estauxunidenses y el Dassault Rafale francés, foi oxetu de muncho discutiniu. Anque realizar comparances totalmente veraces ya imparciales ye imposible cola información pública disponible, hai un estudiu de l'Axencia d'Evaluación ya Investigación en Defensa del Reinu Xuníu comparando al Typhoon con otros caces contemporáneos; nesti estudiu'l Typhoon yera'l segundu solo dempués del F-22.[72]
El 20 de xunetu de 2004, el xeneral John P. Jumper, Xefe d'Estáu Mayor de la Fuercia Aérea d'Estaos Xuníos, probó un Eurofigther del primer escuadrón operacional de la Luftwaffe convirtiéndose asina na primer persona en volar nel Typhoon y nel Raptor. Esi mesmu día declaró:
En marzu de 2005, Jumper fixo unos comentarios alrodiu de esos dos aviones pa la seición de noticies de la Fuercia Aérea de los Estaos Xuníos. El xeneral dixo:
«El Eurofighter ye tanto axilosu como sofisticáu, pero sigue siendo malo de comparar col F/A-22 Raptor. Son distintos tipos d'aviones de mano; ye como si pídennos que comparemos un coche de NASCAR con unu de Fórmula 1. Dambos son emocionantes de forma distinta, pero tán diseñaos pa distintos niveles de rendimientu.»[75]
Amás comentó:
«El Eurofighter ye ensin dulda, tocantes a suavidá de controles y la capacidá de traición (y de caltener fuercies G elevaes), bien impresionante. Foi diseñáu pa eso, especialmente la versión que yo piloté, col so aviónica, les pantalles con mapa móvil a color, etc. —toa era de primer clase-, y la maniobrabilidad del avión en combate zarráu tamién foi bien impresionante.»[75][73]
En xunu de 2005, el selmanal escocés Scotland On Sunday informó de que l'añu anterior un Eurofighter T1 d'entrenamientu tuviera un alcuentru casual con dos cazabombarderos F-15E de la Fuercia Aérea estauxunidense sobre'l Distritu de los Llagos, nel norte d'Inglaterra. L'alcuentru convertir nun combate simuláu nel que'l Eurofighter consiguió evitar a los sos persiguidores y maniobrar hasta asitiase en posición de tiru. L'ésitu d'esta aeronave foi una sorpresa tantu pa los estauxunidenses como pa los británicos.[76]
En xunetu de 2007, la Fuercia Aérea India esplegó les sos Sujói La so-30MKI nel exerciciu Indra-Dhanush colos Eurofighter Typhoon de la Royal Air Force. Ésta foi la primer vegada que los dos aviones tomaben parte nesti exerciciu,[77] y la Fuercia Aérea India nun dexó que los sos pilotos usaren el radar N011M Bars de los MKI mientres l'exerciciu con cuenta de caltenelo en secretu.[78] Mientres l'exerciciu, los pilotos de la RAF almitieron francamente que'l Su-30MKI amosara una maniobrabilidad cimera a la del Typhoon pero que los otros habíen estudiáu, preparáu y antemanáu esto. Los pilotos indios pela so parte tamién quedaron visiblemente impresionaos ante l'axilidá del Typhoon nel aire.[79]
Mientres l'exerciciu "Typhoon Meet" celebráu en Sevilla en marzu de 2008, Eurofighters británicos, alemanes, italianos y españoles enfrentar a aviones de combate F/A-18 Hornet y Mirage F1 del Exércitu del Aire español, F-16 de la Fuercia Aérea Portuguesa y AV-8B Harrier II de l'Armada española nun simulacro de combate aereu. Afírmase que los Eurofighter ganaron tolos combates (inclusive n'inferioridá numbérica de 8 contra 27) ensin sufrir perdes.[80][81]
A finales de 2008 la revista aeroespacial alemana FLUG REVUE informó qu'unos caces Typhoon xermanos enfrentar a Rafales franceses y que los resultaos dizse que fueron «bien gratificantes», siendo la principal estrema'l «enforma mayor emburrie del motor EJ200».[82]
A principios del 2010, la páxina web oficial del Eurofighter fixo públicu que mientres los exercicios d'entrenamientu en combate aereu disimilar (DACT) llevaos a cabu pola OTAN nes islles Canaries en 2009, dos Eurofighter españoles habíen consiguíu "baltar" nun combate aereu a siete de los ocho F-15 estauxunidenses qu'actuaben como agresores nel exerciciu. El primeru de los caces españoles consiguió ablayar a cuatro F-15, ente que'l segundu ablayó a trés más. Oficiales del Exércitu del Aire español señalaron que mientres aquelles maniobres los pilotos españoles llevaron los Eurofighter a la llende de la so capacidá.[83][84]
L'emburrie del EJ200 dexa que'l Typhoon cunte con capacidá de supercrucero, esto ye, ye capaz de volar a velocidá supersónica ensin usar postquemadores. Acordies coles páxines oficiales del les fuercies aérees d'Alemaña y Austria, la so velocidá máxima posible ensin postcombustión ta ente Mach 1,2 y Mach 1,5 según la configuración.[85] Anque'l Eurofighter solo consigue la velocidá máxima de supercrucero nuna configuración ensin misiles nin tanques de combustible esternos.[79]
El consorciu Eurofighter afirma que'l so caza tien una mayor velocidá de xiru tantu a velocidaes subsóniques como supersóniques, y una mayor aceleración a Mach 0,9 a 20,000 feet (6,100 m), que los caces F-14 Tomcat, F-15 Eagle, F-16 Fighting Falcon, F/A-18 Hornet, Dassault Mirage 2000, Dassault Rafale, Sujói Su-27 y Mikoyan MiG-29.[72]
«Lo que la xente nun sabe sobre'l Typhoon ye lo bono que ye a gran altitú. Ente 40.000 y 55.000 pies, nada puede tocalo sacante un F-22. Eso ye lo que fai que seya tan fuerte en defensa aérea.»Air Chief Marshal Sir Glenn Torpy, Xefe d'Estáu Mayor de la Royal Air Force, 12 de febreru de 2009 en Aero India, Bangalore.[86]
El misil de llargu algame aire-aire que portaba'l Eurofighter al empecipiar la so vida operativa yera l'AIM-120 AMRAAM, pero esti va ser sustituyíu pol MBDA Meteor, cuando tea disponible, colo que va llograr un mayor y meyor algame y maniobrabilidad que nengún otru proyeutil disponible. Esto tendría de da-y una mayor ventaya sobre caces con misiles menos avanzaos, particularmente a aquellos ensin los beneficios de les teunoloxíes furtives, y poro, más fácilmente detectables por radares.
Remove ads
Variantes
Aviones de desenvolvimientu
- DA (Development aircraft - Aeronave de Desarrollu) - Siete aviones con equipamientu y misiones distintes.
DA1 (Alemaña) - Estructura de vuelu, motores y Software de Control de Vuelu (FCS - Flight Control Software).
DA2 (Reinu Xuníu) - Desarrollu del FCS y meyores estructurales.
DA3 (Italia) - Desarrollu de sistemes armamentísticos.- DA4 (Reinu Xuníu) - Desarrollu de radar y aviónica, siendo actualizáu a la Fase 2.
- DA5 (Alemaña) - Desarrollu de radar y aviónica, siendo actualizáu a la Fase 2.
DA6 (España) - Desarrollu d'estructura de vuelu y pilotaje (estrelláu).[87]- DA7 (Italia) - Navegación, aviónica y carga de misiles.
.svg){kind=link}
Aviones de producción instrumentados
- IPA (Instrumented Production Aircraft - Aeronave instrumentada de producción) - Siete aviones de producción estándar pa futuru desenvolvimientu de sistemes.
- IPA1 (Reinu Xuníu) - Subsistema d'Ayudes Defensives (DASS - Defensive Aids Sub System).
- IPA2 (Italia) - Integración d'armamentu aire-tierra.
- IPA3 (Alemaña) - Integración d'armamentu aire-aire.
- IPA4 (España) - Integración d'armamentu aire-tierra y desenvolvimientu ambiental.
- IPA5 (Reinu Xuníu) - Integración d'armamentu aire-tierra y aire-aire.
- IPA6 (Reinu Xuníu) - Conversión d'aeronaves de Serie (BS031) - Sistemes de aviónica de la Fase 2.
- IPA7 (Alemaña) - Conversión d'aeronaves de Serie (GS029) - Estándar de la Fase 2.
Aviones de producción en serie
Los aviones de producción en serie, tamién conocíos poles sigles n'inglés SPA (Series Production Aircraft), son los aviones operacionales y d'entrenamientu.
Tranche 1
Los aviones de la Tranche 1 fueron producíos dende 2003 d'equí p'arriba y cuntaron coles capacidaes iniciales del Typhoon.
- Bloque 1: Capacidá operacional inicial (IOC poles sos sigles n'inglés) y capacidá de defensa aérea.
- Bloque 2: Capacidaes aire-aire inicial.
- Bloque 2B: Capacidaes aire-aire completu.
- Bloque 5: Capacidá operacional completa (FOC) estándar combinando les capacidaes aire-aire esistente con capacidaes aire-tierra. Tolos aviones de la Tranche 1 tán siendo actualizaos coles capacidaes del Bloque 5 por aciu el programa de reconversión R2.[88]
Tranche 2
- Bloque 8: Nuevos ordenadores de misión (hardware) necesarios pa la integración d'armamentu futuru como los misiles Meteor, Storm Shadow y Taurus. Diferencies na construcción cola Tranche 1 rellacionaos con obsolescencia o cambeos na teunoloxía de producción.
- Bloque 10: Capacidá operacional aumentada (EOC) 1, :Aire-aire:
AIM-120C-5 AMRAAM, IRIS-T dixital
- Aire-tierra: GBU-24, armes empuestes por GPS, ALARM, Paveway III y IV, Rafael LITENING III
- Bloque 15: EOC 2, :Aire-aire:
Meteor, :Aire-tierra: Taurus, Storm Shadow, Brimstone.
Tranche 3A
Los aviones de la Tranche 3 (Bloque 25) tán anguaño en producción.
- Bloque 20: EOC 3.
- Bloque 25:
Por cuenta de problemes presupuestarios derivaos de l'actual crisis económica, la Tranche 3 foi estremada en dos:[89] la Tranche 3A y la Tranche 3B. Los aviones de la Tranche 3A van tener interfaces pa posibles meyores futures, pero van ser apurríos col nivel de capacidaes algamáu na Tranche 2.,[90] dexando la Tranche 3B a la espera de ser aprobada.[91]
Tranche 3B
Va Incluyir les siguientes meyores[89][6] de ser aprobada:[92]
- Radar AESA CAPTOR-Y
- Software de control d'emburrie vectorial pa xestionar el movimientu de futures toberas 3D.
- Toberas 3D.
- Cascu BAE “Striker” HMD
- Tanques de combustible conformables
Eurofighter naval
Orixinalmente propuestu nos años 90 como una posible solución a les necesidaes de la Marina Real del Reinu Xuníu pa un avión embarcáu pal so nuevu portaviones clase Queen Elizabeth (Future Carrier - Borne (FCBA)).[93][94][95] En xineru de 2001, el Ministeriu de defensa del Reinu Xuníu refugó formalmente la opción d'un Eurofighter naval pa los sos nuevos portaviones nacionales, a favor de la variante STOVL, esto ye, el F-35B, que nesi momentu prometió ser un avión capaz, llixeru, monomotor, so costu y de menor marca de radar, más invisible pol so diseñu stealth. Dichu avión suponíase qu'entraría en serviciu en 2012, fecha que coincidiría cola qu'entraríen en serviciu los nuevos portaviones nacionales del Reinu Xuníu. Foi refugáu por "motivos d'eficacia-costu".[96]
El Plan de Revisión de seguridá y defensa estratéxica d'ochobre de 2010 ("SDSR") anunció que por cuenta de problemes de tiempu, costu y desenvolvimientu cola variante STOVL F-35 (F-35B), el Reinu Xuníu va dar# en l'adquisición de la variante CATOBAR F-35C nel so llugar, que son más grandes y pesaos, tamién van ser utilizaes pola US Navy nos nuevos portaviones USS Gerald R. Ford (CVN-78). Esto va riquir que los portaviones clase Queen Elizabeth del Reinu Xuníu (que yá tán en construcción) sían modificaos con catapultes de vapor o les nueves catapultes electromagnétiques pa llanzar a los aviones nel futuru.
Esto, combináu colos crecientes costos y plazos d'execución del programa F-35[97] llevó a anovaes llamaes por que el Reinu Xuníu ataye o retarde la so participación nel programa F-35 y "navalice" el tramu final de producción del caza européu Eurofighter (que yá ta comprometíu a mercar pa bases en tierra) pa operar dende los nuevos portaviones clase Queen Elizabeth.[98] A pesar d'ello, hasta la fecha, el Eurofighter naval sigue siendo solo una propuesta;[99][100] pero haise se produció ciertu interés por otres naciones, como la India, n'afaer el Eurofighter pa operar en portaviones.[101]
La variante de diseñu propuesta dexaría al Eurofighter operar dende portaviones en despegue curtiu pero repongo por aciu detención (STOBAR), utilizando una rampla “sky jump" pa llanzar aviones y “arresting gear” o cabu de detención p'aterrizaxe convencional, o con catapultes de vapor en forma similar al caza Rafale de Francia.
En febreru de 2011, BAE debutó con un Typhoon naval en respuesta a la solicitú de la India. El modelu ufiertáu ye STOBAR (despegue curtiu pero repongo por aciu detención) capaz d'operar na futura clase de portaviones llixeros INS Vikrant (R11) d'India.
Los cambeos necesarios por que'l Typhoon seya llanzáu pol “sky jump” y pueda ser recuperáu nos aterrizaxes, amiesta unos 500 kg a la estructura del avión. Si l'Armada India escuerre un portaviones con llanzamientu per catapulta dende un portaviones llixeru, el Typhoon dica agora ye pocu competitivu frente a les ufiertes de los otros rivales (por casu, Rafale de Francia, el Super Hornet d'Estaos Xuníos, el nuevu caza de pesu mediu Mikoyan MiG-29K y el caza pesáu Su-33 de Rusia, y el nuevu proyeutu del caza naval llixeru nacional HAL Texas de India y el caza llixeru Saab Gripen NG de Suecia).
Dende la xunta de confirmación de compra, los requisitos pa operar en catapulta, nuevu tren d'aterrizaxe, ales adelantraes y más estendíes, añaden demasiáu pesu a esta aeronave, mengüen el rendimientu y aumenten sustancialmente los costos pol cambéu".[102]
Remove ads
Usuarios
.jpg)
- Alemaña
- Arabia Saudita
- Real Fuercia Aérea Saudina. Recibíos 6 aviones de 72 pidíos, con opción a 72 más.[ensin referencies]
- Austria
- España
- Exércitu del Aire d'España. Recibíos 60 aviones de 73 pidíos.[6]
- Italia
- Aeronautica Militara. Recibíos 62 aviones de 96 pidíos.[ensin referencies]
- Kuwait
- Fuercia Aérea de Kuwait. Encargaos 28 aviones.[106]
- Omán
- Real Fuercia Aérea d'Omán. Encargaos 12 aviones de la Tranche 3, que se van recibir a partir de 2017.[107]
- Reinu Xuníu
- Royal Air Force. Recibíos 83 aviones d'un pidíu confirmáu de 160 exemplares, un pidíu adicional de 72 entá nun foi confirmáu.[ensin referencies]
Remove ads
Inventariu
.jpg)
A pesar de los retrasos y discutinios pol so costu, el Typhoon atópase en producción dende l'añu 2003.
- Nel serviciu británicu, esta aeronave va sustituyir al interceptor Tornado F3 y al avión d'ataque a tierra Xaguar GR3A. Los Tornado van ser reemplazaos gradualmente nel periodu 2006-2010, y los Xaguar nel 2010-2014. Les entregues iniciales de Typhoon a la RAF dieron empiezu en 2003. La primer unidá foi una Unidá d'Evaluación Operacional, 17º escuadrón de la RAF, nel añu 2003, siguida de la Unidá de Conversión Operacional, 29º escuadrón de la RAF, nel añu 2004. La designación inicial de les aeronaves de la RAF son T1, pa los entrenadores de dos asientos, y F1*, pa los caza operativos d'únicu asientu.
- N'España, el Eurofighter Typhoon ye denomináu C.16 Typhoon y entró en serviciu n'ochobre de 2004.[108] Ta destináu na unidá Ala 11 del Exércitu del Aire, asitiáu na Base Aérea de Morón (Sevilla).[108] Dempués d'estes entregues a l'Ala 11, l'Ala 14 va recibir Eurofighters na siguiente década, sustituyendo a los Mirage F1 na Base Aérea de Los Llanos (Albacete).[2] A lo último, si se confirma la compra de les 16 opciones de nuevos aparatos, estos van sustituyir a la ventena de F/A-18 ex-U.S. Navy qu'opera l'Ala 46 na Base Aérea de Gando (Telde).
- Un trabayu de marketing y comercialización consiguió un pidíu d'Austria de 15 unidaes y d'Arabia Saudita por un númberu de 48 unidaes, más 24 opcionales (con probabilidá de nueves alquisiciones).
- El gobiernu griegu tamién escoyó'l Eurofighter, pero'l pidíu retardar pol gastu causáu polos Xuegos Olímpicos d'Atenes 2004,[109] y pola compra posterior de 30 F-16, lo que paeció indicar un desinterés del gobiernu griegu pol Eurofighter.
- Noruega tamién espresó'l so interés, y participa nel programa de manera testimonial,[110] anque tamién lo fai nel Programa Joint Strike Fighter estauxunidense.
- Ente los países qu'amosaron interés nel Eurofighter destaca Turquía, de la que se diz qu'inclusive podría pasar a ser el quintu sociu del programa.
El Typhoon puede llegar a cumplir los requerimientos del programa pal futuru sistema ofensivu aereu del Reinu Xuníu, que busca reemplazar la capacidá d'ataque fondu, cubierta hasta'l momentu pol Tornado GR4. Si ye escoyíu, el Typhoon tendrá de ser reformáu pa modificar la carga interna d'armamentu según amontar la capacidá interna de combustible.
Remove ads
Problemes
Un periódicu alemán publicó en 2004 que los pocos Eurofighters en serviciu na Luftwaffe nun cumplíen les especificaciones riquíes. Por causa de dificultaes téuniques, los aviones solo podíen desapegar ensin munición pal cañón y con temperatures moderaes. De toes formes, ye importante destacar que les primeres aeronaves apurrir con acabáu básicu, cola posibilidá d'amontase gradualmente, ello ye que BAE afirmó que les capacidaes de les aeronaves van evolucionar más rápidu que l'entrenamientu de los pilotos.
En 2001, anuncióse que la RAF nun diba usar el cañón internu del avión. Esto nun se debía a que se percibiera'l cañón como non aparente sinón por consideralo innecesariu, una y bones l'armamentu con misiles considerábase más fayadizu pal rol de caza del Typhoon. De toes formes, la eliminación del cañón afectaría a les carauterístiques de vuelu del avión, riquiendo cambeos nel software de vuelu que tendrán de ser costeadas pola RAF. Precisamente, por cuenta de esta circunstancia, la RAF anunció que toles sos Typhoon llevaríen el cañón, anque nun sería utilizáu. Los téunicos de la RAF aseguraron qu'esto aforraría dineru al amenorgar el costu de los requerimientos pa los equipos de tierra y evitar los efeutos de fatiga al disparar el cañón. La RAF caltién la opción d'activar los cañones nun tiempu mínimu si los requerimientos operacionales variaren.[111]
Remove ads
Historial d'operaciones
- El 21 de payares de 2002, un Eurofighter Typhoon versión protótipo estrellar na Sierra de Altamira en Toledo. Afortunadamente los dos tripulantes pudieron eyectarse del avión primero que s'estrellara.[112]
- El 8 de febreru de 2007, trés Eurofighter Typhoon españoles participaron na so primer misión de reconocencia mientres el cume de la OTAN celebrada en Sevilla.[113]
- El 17 d'agostu de 2007, dos Eurofighter Typhoon pertenecientes al XI Squadron de la RAF interceptaron un Tupolev Tu-95 que s'averó al espaciu aereu británicu.[114]
- Alredor del 25 d'abril de 2008, un Eurofighter de la Royal Air Force sufrió daños al aterrizar na base Aeronaval de China Lake (Estaos Xuníos). El pilotu nun se vio obligáu a activar el so asientu eyectable y nun resultó mancáu.[115]
- En setiembre de 2009, la Royal Air Force esplegó na Base Aérea de Monte Prestosu (Islles Malvines) cuatro Eurofighter Typhoon pa la defensa del archipiélagu, en sustitución de los cuatro Panavia Tornado ADV que s'atopaben hasta esi momentu ellí.[116]
- El 24 d'agostu de 2010 un Eurofighter Typhoon d'entrenamientu estrellar na Base Aérea de Morón de la Frontera, na provincia de Sevilla (España). L'accidente asocedió mientres una sesión d'entrenamientu d'un pilotu d'Arabia Saudita, resultando ésti muertu ente que l'instructor de nacionalidá española pudo salvar la so vida al ser eyectado del avión.[117]
- El 9 de xunu de 2014 un Eurofighter Typhoon del Exércitu del Aire español estrellar na Base Aérea de Morón de la Frontera, na provincia de Sevilla (España). Nel accidente morrió'l pilotu del aparatu.[118]
- El 12 d'ochobre de 2017 estréllase un Eurofighter Typhoon de l'Ala 14 na base aérea de los Llanos (Albacete) en volviendo del desfile aereu de la fiesta nacional, el pilotu morrió nel aparatu accidentáu.
Remove ads
Especificaciones
Plantía:Especificaciones d'aeronave
Finxos del desenvolvimientu
- 1972
- La RAF presentó'l so requerimientu (AST-396) d'una aeronave con capacidaes STOVL pa sustituyir a la flota de Harrier y Xaguar revisóse la especificación AST-403 pa un caza de superioridá aérea. El requerimientu de STOVL sumió y la AST-409 desaguó nel desenvolvimientu del Harrier GR5
- Metá de los años 70
- Francia, Alemaña y Reinu Xuníu empecipiaron, conxuntamente, el programa pal Avión de Combate Européu (ECA, European Combat Aircraft)
- 1979
- Siguiendo los distintos requerimientos (en particular, el requerimientu francés de compatibilidá con portaviones) BAe y MBB propunxeron el Caza de Combate Européu (ECF - European Combat Fighter)
- 1981
- El desenvolvimientu de distintos prototipos nacionales y les continues diferencies sobre les especificaciones, llevaron a la cancelación del programa ECF
- Los socios de Panavia (Alemaña, Italia y Reinu Xuníu) llanzaron l'Avión de Combate Axilosu (ACA - Agile Combat Aircraft). Por cuenta de la falta de pagu del desenvolvimientu per parte d'Alemaña ya Italia, el Reinu Xuníu pagó'l prototipu de 80 millones de llibres, el Programa d'Aeronave Européu (EAP)
- 1983
- Mayu. Roblóse'l contratu de producción del prototipu del EAP
- Reinu Xuníu, Francia, Alemaña, Italia y España llanzaron el programa de Caza Européu del Futuru (F/EFA - Future European Fighter Aircraft). L'aeronave tendría de tener carauterístiques de Despegue Curtiu y Aterrizaxe (STOL) y capacidaes d'ataque más allá del rangu visual (BVR)
- 1984
- Francia repitió'l so requerimientu d'una versión con capacidá pa ser utilizáu en portaviones y esixe el 50% de la carga de trabayu. Reinu Xuníu, Alemaña ya Italia optaron por establecer un nuevu programa EFA
- 1985
- Francia abandonó oficialmente'l programa, empezando'l so proyeutu ACX que terminaría dando orixe al Dassault Rafale
- 27 d'ochobre. El demostrador EAP estrenar en BAe Warton
- 1986
- Xunu. Establecióse Eurofighter GmbH
- 8 d'agostu. EAP fixo'l so primer vuelu. La so configuración cuasi ye'l diseñu final del Eurofighter
- Rolls-Royce, MTU Aero Engines, FiatAvio (güei Avio) y ITP formaron la empresa EuroJet Turbo GmbH pal desenvolvimientu del Eurojet EJ200
- 1988
- 23 de payares. Robláronse los contratos pa la producción de motores de demostración
- 1990
- Constituyóse EuroRADAR pal desenvolvimientu del radar ECR-90 (darréu denomináu Euroradar CAPTOR)
- 1991
- 1 de mayu. Últimu vuelu del demostrador EAP.
- 1992
- Constituyóse EuroDASS pal desenvolvimientu de los Sub-Sistemes d'Ayuda Defensiva (DASS). Primeramente solo Reinu Xuníu ya Italia participaben. Col Eurofighter en serviciu solo los aviones de la RAF esploten toles posibilidaes del DASS.
- Julio. Alemaña anunció la so intención d'abandonar el proyeutu. Empezaron negociaciones p'amenorgar costos. Como aeronave de motor únicu, Alemaña decantar por sistemes más baratos como los F/A-18 APG-65 en llugar de los ECR-90, y retrasó la so entrada en servicio dos años. Alemaña participó en tolos sistemes.
- Avientu. Se renombró a Eurofighter 2000
- 1994
- 27 de marzu. Primer vuelu de la primer aeronave de desenvolvimientu, DA1 de DASA en Manching con motores RB199.[2]
- 6 d'abril. Primer vuelu del segundu avión de desenvolvimientu, DA2 de BAe Warton. El DA2 tamién voló con motores RB199
- 1995
- 4 de xunu. Primer vuelu del DA3 italianu, el primeru con motores EJ200
- 1996
- 31 d'agostu. El DA6 español foi'l primer doble asitio en volar.
- 1997
- 27 de xineru. Primer vuelu del DA7 dende Turín.
- 24 de febreru. Primer vuelu del DA5 alemán, el primeru forníu con ECR-90.
- 14 de marzu. Primer vuelu del DA4 británicu, el segundu dos asientos y el postreru de los siete aviones de desenvolvimientu.
- 1998
- Xineru. Primeros intentos de reabastecimiento en vuelu arreyaron al DA2 y un Vickers VC-10 de la RAF.
- 30 de xineru. NETMA y Eurofighter GmbH roblaron contratos pa la producción y soporte de 620 aeronaves.
- Setiembre. Adoptóse'l nome de Typhoon, anunciáu como nome definitivu pa la so esportación. Hubo discutiniu por que lo último n'aeronaves llevara'l nome del Hawker Typhoon, un avión de la Segunda Guerra Mundial.[119]
- 18 d'avientu. Robláronse los contratos de la fase.
- 1999
- Constituyóse la compañía Eurofighter International como única compañía pa la xestión de toles esportaciones.
- 2000
- 8 de marzu. Primer venta al estranxeru: 60 aviones adquiríos por Grecia con opción a otros 30.
- 16 de mayu. Reinu Xuníu encargó'l MBDA Meteor BVRAAM, llevando importantes beneficios pa los proyeutos d'esportación.
- 7 de xunetu. El DA2 remaneció dempués de 10 meses paráu, colo último de aviónica, pintáu en negru p'amenorgar l'efeutu visual de 490 transductores de presión instalaos na superficie.
- 2002
- 5 d'abril. El IPA2 realizó'l so primer vuelu dende Turín.
- 11 d'abril. El IPA3 realizó'l so primer vuelu dende Manching, Alemaña.
- 15 d'abril. El IPA1 realizó'l so primer vuelu dende BAE Warton.
- 2 de xunetu. Austria anunció l'adquisición de 24 Typhoon, darréu amenorgáu a 18.
- 23 de xunetu. El nome "Typhoon" adoptóse oficialmente como nome de serviciu polos cuatro países socios.
- 21 de payares. El DA6 español estrellar a 110 km (70 el mio) al suroeste de Madrid. El problema atribuyir a un modelu de desenvolvimientu inicial del motor EJ200, un problema que'l fabricante aportunó que nun puede asoceder colos motores en producción.[87]
- 11 d'avientu. Les pruebes de vuelu se reemprendieron.
- 2003
- 13 de febreru. El primer avión de serie, GT001, voló dende Manching. Foi'l primeru de los 180 aviones alemanes.
- 14 de febreru. N'espaciu d'una hora'l IT001 italianu y BT001 británicu realizaron el so vuelu inaugural.
- 17 de febreru. L'avión español ST001 voló dende EADS Military Aircraft, Getafe, España.
- 8 de marzu. Entra en serviciu activu na Luftwaffe alemana'l primera Eurofighter Typhoon.[3]
- 30 de xunu. Roblóse l'alcuerdu de receición, faciendo formal la entrega de les aeronaves a les naciones socies.
- Ochobre. Empezó la integración de Meteor.
- 2004
- 27 de mayu. Lleguen a la Base Aérea de Morón los trés primeros aviones Eurofighter españoles, adscritos al 111 Escuadrón de l'Ala 11 de Morón.
- 27 de xunu. Dos Typhoon T1 de la RAF salieron del Reinu Xuníu a Singapur pal so comercialización y entrenamientu.
- 15 d'avientu. Reinu Xuníu confirmó'l pidíu d'un segundu llote de 89 aviones, la última nación n'algamar la fase 2 de producción de 236 aeronaves
- 2005
- 16 d'avientu. L'Aeronautica Militara declaró al Eurofigther 'operativu' y establecer na fuercia d'alerta rápido de la base aérea de Grosseto
- 21 d'avientu. Arabia Saudita alcordó col Ministeriu de Defensa británicu la compra d'un númberu indetermináu d'aeronaves.
- 2006
- Xineru. Primer escuadrón operacional de la Aeronautica Militara.
- Febreru. Primer misión operacional realizada por un Eurofighter de la Fuercia Aérea Italiana al protexer l'espaciu aereu sobre Turín nos Xuegos Olímpicos d'iviernu de 2006.[120]
- Abril. Primer escuadrón operacional de la Royal Air Force.
- 18 d'agostu. Anuncióse la firma del contratu d'adquisición de 72 aviones per parte d'Arabia Saudita.[121]
- 3 d'ochobre. Apurrióse l'avión de producción número 100.[122]
- 2007
- Setiembre. El ministru de Defensa, José Antonio Alonso, preside la entrega del cazabombarderu 19 pa España.[123]
- 2008
- Xineru. Eurofighter GmbH anuncia la designación oficial del primer escuadrón Eurofighter d'España, perteneciente a l'Ala 11 con un total de 14 aviones. N'España l'avión foi designáu CE.16 Eurofighter, y el númberu de serie del primer aparatu apurríu a les fuercies armaes españoles yera CE16-01
- Marzu. Catorce Eurofighter Typhoon del Exércitu del Aire español, de l'Ala 11 de Morón, cuatro de l'Aeronáutica Italiana, trés de la Luftwaffe alemana y cuatro de la Royal Air Force vuelen per primer vegada xuntos nun exerciciu de defensa d'espaciu aereu. La Base Aérea de Morón (Sevilla) y los cielos d'Albacete son l'escenariu de les maniobres denominaes "Typhoon Meet", nes que se realicen simulacros de combates aéreos con F-18 y Harrier españoles y F-16 portugueses.[124]
- 11 d'agostu: Arabia Saudita empecipia los primeros contactos col enfotu de adquirir un segundu llote de Eurofighter de 72 o más unidaes.[24]
- 21 d'ochobre: Reinu Xuníu recibe los sos dos primeros aviones de la Tranche 2.[125]
Remove ads
Bibliografía
- Roy Boot (1990). From Spitfire to Eurofighter: 45 years of Combat Aircraft Design. AirLife Publishing Ltd.. ISBN 1-85310-093-5.
- Tony Buttler (2000). British Secret Projects: Jet Fighters Since 1950. Midland Publishing. ISBN 1-85780-098-8.
- Doug Richardson (2001). Stealth Warplanes: Deception, Evasion and Concealment in the Air. Salamander Press. ISBN 0-7603-1051-3.
- Mike Spick (2002). The Illustrated Directory of Fighters. Salamander Press. ISBN 1-84065-384-1.
- Hugh Harkins (2006). Eurofighter 2000, Europe's Fighter for the New Millennium. Midland Publishing. ISBN 1-85780-068-0.
Remove ads
Ver tamién
- Caza de cuarta xeneración
- British Aerospace EAP
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads