Inocencio Burgos

Inocencio Burgos Riestra (13 de mayu de 1900, Cabueñes – 20 de febreru de 1988, Ciudá de Méxicu y Méxicu), foi un mineru y políticu socialista asturianu.

Inocencio Burgos
diputáu nes Cortes republicanes 25 febreru 1936 - 2 febreru 1939 Distritu: Uviéu Eleiciones: tercer llexislatura de la Segunda República Española
Vida
Nacimientu	Cabueñes[1], 13 de mayu de 1900[2]
Nacionalidá	España
Muerte	Ciudá de Méxicu[3] y Méxicu[1], 20 de febreru de 1988[1] (87 años)
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu
Oficiu	políticu, mineru
Llugares de trabayu	Madrid
Miembru de	Unión Xeneral de Trabayadores
Serviciu militar
Lluchó en	Guerra Civil Española
Creencies
Partíu políticu	Partíu Socialista Obreru Español

Biografía

A los 12 años incorporar a trabayar nes mines asturianes y, coles mesmes, al Sindicatu d'Obreros Mineros d'Asturies (SOMA-UXT). Dos años más tarde afilióse al Partíu Socialista Obreru Español (PSOE). En pasando dieciocho años trabayando en Duro Felguera, foi escoyíu vicepresidente del SOMA y secretariu xeneral de la Unión Xeneral de Trabayadores (UXT) asturiana. Miembru del sector prietista del PSOE, nes eleiciones municipales de 1931 que dieron llugar a la proclamación de la República, foi escoyíu conceyal de Siero y, dempués, alcalde, cargu qu'ocupó hasta la revolución de 1934 cuando foi deteníu mientres se desembarcaben armes del buque Turquesa. Tuvo presu hasta 1936, momentu nel que se presentó col PSOE na candidatura del Frente Popular nes eleiciones xenerales, llogrando l'escañu pola circunscripción d'Uviéu.

Cuando se produció'l golpe d'Estáu de xunetu de 1936 que dio llugar a la Guerra Civil, Inocencio atopábase en tren camín d'Asturies dende Málaga. Anque pudo llegar al so destín, el golpe trunfara n'Uviéu y nun pudo llegar hasta la so familia. Xunir a la resistencia a los sublevaos nel batallón de mineros Manuel Llaneza. Foi mancáu en dos causes, participó como comisariu nel Conseyu Soberanu d'Asturies y Lleón y, cola meyora sublevada, terminó combatiendo en Cataluña, llegando al grau de comandante encargáu de la defensa antiaérea de Barcelona. Terminada la guerra se exilió en Méxicu, onde s'estableció na hostelería pa trabayar más tarde nuna empresa constructora.