Josep Borrell
políticu español From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Josep o José Borrell Fontelles[n. 1] (24 d'abril de 1947, La Pobla de Segur) ye un políticu socialista español, ministru d'Obres Públiques, Tresportes y Mediu Ambiente d'España de 1991 a 1996 mientres l'últimu Gobiernu de Felipe González y presidente del Parllamentu Européu ente 2004 y 2007. Tamién foi diputáu nel Congresu de los Diputaos y nel Parllamentu Européu, y voceru del Grupu Socialista nel Congresu de los Diputaos de 1998 a 1999.
.jpg)
.svg){kind=link}
.svg){kind=link}
_GC.svg){kind=link}
Remove ads
Biografía
Nació en La Pobla de Segur, provincia de Lleida, el 24 d'abril de 1947.[14]
Josep Borrell ye inxenieru aeronáuticu pola Universidá Politéunica de Madrid, máster en Investigación Operativa pola Universidá de Stanford en Palo Alto (California, EE. XX.), máster en Economía de la Enerxía pol Institutu Francés del Petroleu en París (Francia), doctor en Ciencies Económiques pola Universidá Complutense de Madrid en Madrid (España) y caderalgu en excedencia de Matemátiques Empresariales. Trabayó siete años pa CEPSA.
Trayeutoria política n'España
Militante nel Partíu Socialista Obreru Español dende 1975.[15][16] Conceyal nel Conceyu de Majadahonda a partir de les eleiciones municipales de 1979, pasó a ser responsable de la política fiscal de la provincia de Madrid nel periodu preautonómicu.
En ganando'l PSOE les eleiciones xenerales, en 1982 foi nomáu secretariu d'Estáu de Presupuestu y Gastu Públicu del Ministeriu d'Economía y Facienda. Foi Secretaría d'Estáu de Facienda secretariu d'Estáu de Facienda de 1984 a 1991. Tuvo gran repercusión medíática mientres el procesu xudicial por fraude fiscal contra l'artista flamenca Lola Flores. Foi utilizáu pol Ministeriu de Facienda como caso exemplificadora na so llucha contra'l fraude fiscal.[17][18]
En 1991 foi nomáu ministru d'Obres Públiques, Tresportes y Mediu Ambiente (1991-1996) nel tercer y cuartu gobiernu del Felipe González.[19]
Tando'l Partíu Socialista Obreru Español (PSOE) na oposición, ganó les eleiciones primaries del 24 d'abril de 1998 pa la eleición del candidatu a la Presidencia del Gobiernu en 2000, ganando por un 55% de votos a Joaquín Almunia, entós secretariu xeneral.[20] Almunia yera'l candidatu «oficialista» y cuntaba col sofitu del aparatu del partíu y ente otros l'antiguu presidente del gobiernu Felipe González. Esta foi la primer ocasión na qu'un partíu políticu d'España utilizaba un sistema de primaries abiertes a los militantes pa la eleición del so secretariu xeneral. Sicasí, Borrell acabó arrenunciando'l 14 de mayu del siguiente añu en favor de Almunia, por cuenta de la falta de sofitu de la direición, y al escándalu de fraude fiscal de José María Huguet, un antiguu collaborador so cuando yera secretariu d'Estáu de Facienda (pol mesmu casu, "Facienda Catalana", tuvo acusáu y finalmente absueltu, otru collaborador so, Ernesto de Aguiar).
Trayeutoria política na Unión Europea
En 2002 foi unu de los representantes del Parllamentu Español na Convención Europea encargada d'ellaborar el borrador de la Constitución Europea. Borrell participó dientro d'ésta nos grupos de trabayu de gobiernu económicu, Europa social, política esterior y defensa.
Foi cabeza de llista nes eleiciones al Parllamentu Européu de 2004, que ganó'l so partíu, y el 20 de xunetu de 2004 foi escoyíu presidente del Parllamentu Européu, llogrando 388 votos gracies a un alcuerdu ente'l Partíu Popular Européu, de centru derecha, y el Partíu Socialista Européu pa compartir el control del Parllamentu nel so mandatu de cinco años. Asocedió asina a Pat Cox, exerciendo'l cargu hasta 2007.[20] Pela so parte, el presidente del PPE, l'alemán Hans-Gert Poettering, el socesor de Borrell, llamó a la responsabilidá» de los socialistes por que sofiten al presidente de la Comisión Europea, José Manuel Durão Barroso, y asina contribuyan a la estabilidá de les instituciones comuñales».
Retirada de la política
.jpg)
Miembru del conseyu d'alministración d'Abengoa dende 2009, en 2010 convertir en presidente del so conseyu asesor internacional.[21][22][23] Ente xineru de 2010 y xunu de 2012 ocupó'l cargu de presidente del Institutu Universitariu Européu, con sede na ciudá italiana de Florencia.[20]
En 2015, coincidiendo coles eleiciones autonómiques de Cataluña, publicó xunto con Joan Llorach el llibru Les cuentes y los cuentos de la independencia, nel cual trata de desarticular supuestos del nacionalismu catalán, sobremanera a nivel económicu (por casu, el déficit fiscal o la falsa llende del 4% nel déficit de los estaos federaos alemanes col Gobiernu federal).[24]
Ministru d'Esteriores con Sánchez
Borrel foi escoyíu por Pedro Sánchez como ministru d'Esteriores del so nuevu gobiernu, tres l'ésitu de la moción de censura que'l PSOE presentó contra l'anterior gobiernu de Mariano Rajoy (PP) en xunu de 2018.[25]
Remove ads
Vida privada
Divorciáu de la francesa Carolina Mayeur y con dos fíos, na actualidá vive en pareya con Cristina Narbona, exministra de Mediu Ambiente d'España.
Obres
Ye autor de les siguientes obres:[26]
- Métodos matemáticos pa la economía. Programación matemática (1987) Ediciones Pirámide *
El modelu dinámicu multisectorial de crecedera económica, emplegu y redistribución de la renta (1981), con Antonio Abadía y O. Fanjul
- Al filu de los díes (1998)
- Escontra una nueva concepción del control del gastu públicu (1988)
- La república de Taxonia (1992)
- Construyendo la Constitución Europea (2003), con Carlos Carnero y Diego López Garrido; edición coordinada por Ramón Suárez Vázquez
- Parllamentos y rexones na construcción d'Europa (2003)
- Cambéu climáticu, comerciu d'emisiones y otros desafíos del sieglu XXI (2011)
- La crisis del Euru. D'Atenes a Madrid (2012), con Andreu Missé
- Les cuentes y los cuentos de la independencia (2015) con Joan Llorach
- Los idus d'ochobre: Reflexones sobre la crisis de la socialdemocracia y el futuru del PSOE (2017)
Reconocencies
Notes
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads