Partíu Popular Européu
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
El Partíu Popular Européu (n'inglés European People's Party, embrivíu EPP) ye un partíu políticu européu de centroderecha y proeuropeo. Foi fundáu en 1976 por partíos demócrata-cristianos, pero darréu amplió la so composición pa incluyir a conservadores y otres perspectives del centroderecha.[1][3]
El PPE ye'l principal partíu de la Xunión Europea (XE), con más de 200 diputaos nel Parllamentu Européu, toos ellos presentes nel Grupu del Partíu Popular Européu. Amás cunta con 14 miembros de la Comisión Europea, incluyíu'l presidente Jean-Claude Juncker, y 7 nel Conseyu Européu, amás del so presidente.[4][5][6]
Con 75 partíos partíos en 40 países d'Europa, controla 10 estaos de tol continente y cuenta col mayor grupu de l'Asamblea Parllamentaria del Conseyu d'Europa, con más de 190 miembros nel Grupu del Partíu Popular Européu.[7][8]
El PPE inclúi partíos tan importantes como la Unión Demócrata Cristiana d'Alemaña, Los Republicanos de Francia o'l Partíu Popular d'España, y cuenta con miembros en tolos estaos miembros de la Unión Europea salvo'l Reinu Xuníu.[2]
Remove ads
Historia
Según la páxina web, el Partíu Popular Européu «ye la familia política del centru derecha, que les sos raigaños fundir no fondo de la hestoria y la civilización del continente européu y que foi pioneru nel proyeutu européu dende la so creación».[9]
Oríxenes
El partíu foi formalmente fundáu en Luxemburgu el 8 de xunetu de 1976 polos partíos alemanes Unión Demócrata Cristiana y Unión Social Cristiana de Baviera, polos belgues Cristianu Demócrata y Flamencu y Centru Democráticu Humanista, l'irlandés Fine Gael, l'italianu Democracia Cristiana (anguaño disueltu), el luxemburgués Partíu Popular Social Cristianu y los holandeses Partíu Popular Católicu, Unión Cristiana Histórica y Partíu Antirevolucionario, anguaño integraos na Llamada Demócrata Cristiana.[10]
Sicasí, munches asociaciones polítiques de centro-derecha yá esistíen aquel día y pueden ser vistes como predecesores del Partíu Popular Européu. L'exemplu más claru son los Nuevos Equipos Internacionales de 1947, tresformáu en 1965 na Unión Europea de Demócrates Cristianos, que de la mesma baxa del Secretariáu Permanente de los partíos d'inspiración social-cristiana, fundáu en 1925 pol italianu Luigi Sturzo y el francés Georges Bidault.[11] Tamién esistía'l Grupu demócrata-cristianu nel Parllamentu Européu, qu'hasta 1979 escoyer nos distintos parllamentos de los Estaos miembru de la Comunidá Europea.[12]
Magar, los entamos nun fueron senciellos, una y bones los partíos alemanes apostaben pola apertura del PPE a conservadores y lliberales pa evitar que'l Parllamentu Européu fuera controláu polos socialista, pero atoparon la oposición de la mayoría de los partíos. Esto dio como resultáu la creación de la Unión Demócrata Europea, con partíos d'Austria, Portugal, Reinu Xuníu, Suecia o Grecia, amás de los alemanes del PPE, qu'establecieron una doble militancia europea.[10]
Les primeres eleiciones del Parllamentu Européu
En 1979 celebráronse les primeres eleiciones direutes pa escoyer el Parllamentu Européu, llogrando'l Partíu Popular Européu 107 de los 410 escaños en disputa, aumentando a 117 de 434 tres la entrada de Grecia na Comunidá Europea. Estes eleiciones fueron ganaes pola confederación de partíos socialista que llograron 113 escaños.[13]
Nel V Congresu, celebráu en 1984 na ciudá italiana de Roma, el partíu adoptó un Programa d'aición pa les segundes eleiciones direutes al Parllamentu Européu, que se celebraron esi mesmu añu con 110 escaños de los 434 en disputa, 20 per debaxo de los llograos pol los socialistes.[14] Un añu más tarde sería escoyíu'l holandés Piet Bukman como líder del partíu.[11]
En 1986 producióse la entrada d'España y Portugal na Comunidá Europea, lo qu'amplió'l Parllamentu Européu hasta los 518 escaños, aumentando en 9 escaños la so presencia na cámara gracies a la entrada del portugués Partíu Social Demócrata y los españoles Partíu Demócrata Popular, la Unió Democràtica de Catalunya y el Partíu Nacionalista Vascu.[15][16]
En 1987, el Partíu Popular Européu escoyó nel VII Congresu, celebráu en Luxemburgu a Jacques Santer como presidente, durando trés años nel cargu y siendo sustituyíu por Wilfried Martens en 1990 nel VIII Congresu na ciudá irlandesa de Dublín.[11] Un añu antes, el PPE llograba 121 escaños de 518 nes eleiciones de 1989, casi 60 menos que los socialistes.[17]
Unificación del centru derecha européu
La división del centru derecha caltener hasta los años 90, cuando l'apertura ideolóxica del Partíu Popular en busca de llograr mayoríes que dexaren realizar les sos idees, y tres la entrada de nuevos países na Xunión Europea, fixo perder fuercia a la Unión Europea de Demócrates Cristianos qu'acabó per ser absorbida pol PPE en 1999.[9] Yá en 2002 el políticu finés Sauli Niinistö impulsó la fusión de la Unión Demócrata, de la cual yera presidente, y el Partíu Popular, con Wilfried Martens a la cabeza, que se fixo realizái n'ochobre de 2002, nel XV Congresu del PPE na ciudá portuguesa d'Estoril.[18] Como reconocencia a los sos esfuercios, Niinistö foi nomáu presidente honorariu del Partíu Popular Européu esi mesmu añu.[19]
Antes d'esta unión formal, el 1 de mayu de 1992 los grupos del PPE y de la UDE fundiéronse formando'l Grupu del Partíu Popular Européu y de los Demócrates Europeos, que tres la resultancia de les eleiciones de 1994, onde'l Partíu Popular llogró 157 escaños de los 567 en disputa y los Demócrates 26 diputaos,,[20] llogró ganar les eleiciones de 1999 consiguiendo 233 escaños de los 626 del Parllamentu Européu, frente a los 180 del Grupu del Partíu Socialista Européu.[21]
Mientres estos años, la familia popular foi ampliándose con entraes como les del Partíu Popular español y del Partíu Popular Austriacu en 1991, los partíos conservadores escandinavos, según el Partíu Popular del Tirol del Sur en 1993, l'Agrupación Democrática xipriota y el Partíu Demócrata Cristianu suizu en 1994, los partíos de los países del esti candidatos a entrar na Comunidá en 1996, o'l partíu italianu Forza Italia en 1999.[11][7]
Nesti periodu tamién se creó'l Comité de les Rexones (1994), onde'l PPE arrincó con 85 miembros y la presidencia a cargu del francés Jacques Blanc, y distintes asociaciones venceyaes al Partíu Popular Européu como la Unión Europea de Mayores en 1995 o la primer rede PYME Europa en 1996, eslleida en 2012.[22]
División pol federalismu européu
.jpg)
.jpg)
Tres la llegada del Sieglu XXI el Partíu Popular Européu apuesta pola construcción federal de la Xunión Europea cola Convención sobre'l futuru d'Europa pa la redaición de la Constitución Europea. Magar, el XV Congresu de la ciudá portuguesa d'Estoril apruébase'l documentu «Una Constitución pa una Europa fuerte» onde nun s'apuesta por un modelu determináu tres desavenencies ente los conservadores alemanes y los españoles, franceses, italianos y ingleses.[23]
Nes eleiciones europees de 2004, el PPE consiguió 268 diputaos, los sos meyores resultaos históricos, y llogrando una diferencia de más de 60 escaños col Partíu Socialista Européu. Antes d'estes eleiciones, entraron nuevos partíos como la italiana Unión de Demócrates per Europa, la francesa Agrupación pola República o los eslovacos Unión Demócrata y Cristiana Eslovaca-Partíu Democráticu y Movimientu Demócrata Cristianu, estos como observadores.[24]
En 2006 empezó una nueva división nel Partíu Popular Européu, esta vegada pola derecha, una y bones el Partíu Conservador británicu y el Partíu Democráticu Cívicu de la República Checa fundaron el Movimientu pa la Reforma Europea, una entidá de partíos euroescépticos al marxe del Parllamentu Européu que,[25] tres les eleiciones del 2009 formó'l Grupu de los Conservadores y Reformistes Europeos y darréu l'Alianza de los Conservadores y Reformistes Europeos.[26][27]
A pesar d'esta división, el Partíu Popular Européu nun sufrió descomanadamente y llogró formar un grupu políticu nel Parllamentu Européu de 265 escaños, frente a los 184 del Grupu de l'Alianza Progresista de Socialistes y Demócrates y los 55 diputaos del nuevu grupu euroescéptico.[28]
Tres la salida de los partíos más euroescépticos, nel Congresu de 2002 na ciudá rumana de Bucarest, el PPE aprobó un manifiestu onde, ente les prioridaes polítiques del partíu, incluyíense una Unión política europea», la realización del mercáu únicu européu», la eleición direuta del Presidente de la Comisión Europea» y el fortalecimientu de los partíos políticos europeos».[29][30]
Con estes bases, el Partíu Popular Européu encaró les eleiciones de 2014 col luxemburgués Jean-Claude Juncker como candidatu a la presidencia de la Comisión Europea y llogrando 212 diputaos y un grupu parllamentariu de 221 escaños, frente a los 184 del Partíu de los Socialistes Europeos y los 191 del Grupu de l'Alianza Progresista de Socialistes y Demócrates.[31][32]
Tres les eleiciones, populares, socialistes y lliberales llegaron a un alcuerdu col que Juncker consiguió ser escoyíu como presidente de la Comisión y el PPE llogró una gran cuota de poder cola presidencia del Parllamentu Européu los dos últimos años y mediu de llexislatura, según otros 6 miembros de la mesa,[33][34] y 13 comisarios de la Comisión Juncker, estos tres alcuerdu del Conseyu Européu.[35][36][37]
El 8 d'ochobre de 2013, Wilfried Martens dexó'l cargu de presidente del Partíu Popular Européu por motivos de salú, aquexáu d'un cáncer d'entrellenzu, finando dos díes depués.[38] En sustitución foi nomáu'l francés Joseph Daul, miembru de Los Republicanos, y siendo confirmáu pola Asamblea Política del PPE el 12 de payares col sofitu de 112 de los 124 representantes de los partíos integrantes.[39]
Remove ads
Líderes históricos
Dende la so fundación, el Partíu Popular Européu tuvo cinco presidentes y cinco secretarios xenerales:[40]
.jpg)
_Piet_Bukman_(CPTB)_-_NL-HaNA_Anefo_930-6917_WM357.jpg)
Remove ads
Llinies polítiques
.jpg)
.jpg)
El Partíu Popular Européu marca les sos llinies polítiques nos Congresos de la formación. Mientres el XX Congresu celebráu en 2012 en Bucarest, el partíu actualizó'l so programa base, dempués de 20 años tres la creación del anterior nel Congresu d'Atenes de 1992,[41] y aprobó un manifiestu políticu nel que se sintetizaron los sos principales valores y prioridaes polítiques.[42] Amás, como parte de la campaña escontra les eleiciones europees de 2014, na ciudá irlandesa de Dublín, el partíu aprobó'l postreru manifiestu eleutoral.[43]
Manifiestu
Ente los principales valores del PPE, el manifiestu destaca:[30]
- La llibertá como derechu humanu fundamental, xunida a la responsabilidá.
- El respetu a les tradiciones y al asociacionismo.
- La solidaridá p'ayudar a los más precisaos, quien de la mesma tienen d'esforciase n'ameyorar la so situación dientro de les sos capacidaes.
- L'aseguramientu d'unes finances públiques consolidaes.
- La preservación del mediu ambiente.
- La subsidiariedad.
- La democracia pluralista y la Economía Social de Mercáu.
Programa base
Nes prioridaes del programa base del Partíu Popular Européu méntense:[29]
- Una unión política europea.
- La eleición direuta del Presidente de la Comisión Europea.
- La realización del mercáu únicu.
- La promoción de la familia y el meyoramientu de la educación y la salú.
- El fortalecimientu de la una política común d'inmigración y asilu y la integración de los inmigrantes.
- La continuación de la espansión de la Xunión Europea, el desenvolvimientu de l'Asociación Oriental y de un marcu de rellación especial colos países que nun pueden o nun deseyen xuntase a la unión.
- La definición d'una política enerxética común.
- El fortalecimientu de los partíos políticos europeos.
Manifiestu eleutoral
A lo último, del manifiestu eleutoral del partíu pa les eleiciones al Parllamentu Européu de 2014, destácase:[44]
- Reforzar l'euru y reformar los mercaos financieros europeos.
- Construcción d'una Europa más abierta, receptiva y democrática, con mayores poderes pa la Xunión Europea.
- Favorecer la investigación y desenvolvimientu de les Pymes y ampliar los recursos en educación, investigación y teunoloxía.
- Mercáu enerxéticu únicu, con teunoloxíes menos contaminantes.
- Mayor control de la inmigración y de les fronteres.
- Llucha contra'l crime entamáu y el terrorismu.
- Prudencia nes futures ampliaciones de la Unión.
- Apueste por una Asociación Transatlántica pal Comerciu y la Inversión (TTIP), siempres que protexa los altos estándares europeos y los elementos de la identidá europea.
- Mayor efectividá de la política de desenvolvimientu de la Unión Europea.
.jpg)
Remove ads
Estructura
La organización interna del Partíu Popular Européu componer de tres estamentos estatutarios, la Presidencia, l'Asamblea Política y los Congresos, y de trés non reglamentados, que son los Cumes, les Xuntes ministeriales y los Grupos de Trabayu.[45]
Presidencia
.jpg)
La presidencia ye l'órganu executivu del partíu y decide les llinies xenerales de política del partíu y preside l'Asamblea Política. Ta formada pol presidente del partíu, diez vicepresidentes, los presidentes honorarios, el secretariu xeneral y el tesoreru. Amás, el presidente del Grupu del Partíu Popular Européu, los Presidentes de la Comisión, el Parllamentu y el Conseyu Européu, según el Alto representante de la Unión p'Asuntos Esteriores y Política de Seguridá (siempres que pertenezan al partíu) son vicepresidentes ex officio.[45]
Na actualidá, la presidencia del Partíu Popular Européu ta compuesta por:
- Presidente: Joseph Daul (
Francia - LR). - Secretariu Xeneral: Antonio López-Istúriz (
España - PP). - Tesoreru: Christian Schmidt (
Alemaña - CSU). - Vicepresidente: Mário David (
Portugal - PSD). - Vicepresidente: Kinga Gál (
Hungría - Fidesz). - Vicepresidente: Johannes Hahn (
Austria - ÖVP). - Vicepresidente: Jyrki Katainen (
Finlandia - KOK). - Vicepresidente: David McAllister ( Alemaña - CDU).
- Vicepresidente: Dara Murphy (
Irlanda - FG). - Vicepresidente: Jacek Saryusz-Wolski ( Polonia - PO).
- Vicepresidente: Antonio Tajani (
Italia - FI). - Vicepresidente: Marianne Thyssen (
Bélxica - CD&V). - Vicepresidente: Corien Wortmann-Kool (
Países Baxos - CDA). - Vicepresidente ex officio: Donald Tusk (
Polonia - PO) - Actual presidente del Conseyu Européu. - Vicepresidente ex officio: Jean Claude Juncker (
Luxemburgu - CSV) - Actual presidente de la Comisión Europea. - Vicepresidente ex officio: Manfred Weber ( Alemaña - CSU) - Actual presidente del grupu y futuru presidente del Parllamentu.
- Vicepresidente ex officio: Paulo Rangel ( Portugal - PSD) - Actual vicepresidente y futuru presidente del grupu.
- Presidente honorariu: Sauli Niinistö ( Finlandia - KOK).
- Presidente honorariu: Leo Tindemans ( Bélxica - CD&V).
Asamblea Política
L'Asamblea Política ye'l máximu órganu de decisión ente Congresos, definiendo les posiciones polítiques del partíu, decidiendo sobre solicitúes d'incorporación, llinies xenerales de política y presupuestu y aprobando los documentos de los grupos de trabayu. Axuntar ente trés y cinco veces al añu.[45]
Formen parte de l'Asamblea Política:
- Los miembros de la presidencia del partíu, incluyíos los vicepresidentes ex officio.
- Los miembros de la presidencia del Grupu del Partíu Popular Européu.
- Los presidentes de los partíos miembru y asociaos, lo mesmo que de les asociaciones miembru (o representante nel so nome).
- Los presidentes de les delegaciones nacionales del Grupu Políticu nel Parllamentu Européu.
- Los presidentes de los grupos del PPE nel Comité de les Rexones y n'otres asamblees parllamentaries.
Congresu
El Congresu ye l'órganu máximu de decisión, onde s'aprueben los principales documentos políticos, los programes eleutorales y escueye a los líderes del partíu. L'estamentu conformar los delegaos de los partíos y asociaciones miembro, tanto plenos, como acomuñaos o observadores, los líderes del partíu a nivel estatal y européu, los miembros del partíu nel Conseyu Européu, según persones individuales, yá sían ex officio, al ser escoyíos nuna llista del Partíu Popular Européu, o les que se-yos conceda esi estatus por alcuerdu de l'Asamblea Política.[46]
El Congresu tien de ser convocáu cada trés años, onde s'escueyen los cargos de la Presidencia, pero fíxose habitual que se convoque cuando se celebren eleiciones al Parllamentu Européu. Tamién puede ser convocáu de manera estraordinaria pola Presidencia o l'Asamblea Política del partíu.
El Partíu Popular Européu convocó 22 congresos dende'l fundacional, celebráu 1978 en Bruxeles. Este ye'l llistáu y lo más destacao de los mesmos:[45]
- I Congresu en Bruxeles (1978): Fundación del Partíu Popular Européu y aprobación del programa políticu.
- II Congresu en Bruxeles (1879): Aprobación del programa eleutoral pa les primeres eleiciones direutes al Parllamentu Européu.
- III Congresu en Colonia (1980): Alderique sol lema «La democracia cristiana nos años 80; asegurar la llibertá y paz pa completar Europa».
- IV Congresu en París (1982): Alderique sol lema «Caltener la paz; crear paz; xunir Europa».
- V Congresu en Roma (1984): Aprobación del Programa d'Aición del Partíu Popular Européu.
- VI Congresu en L'Haya (1986): Alderique sobre'l desenvolvimientu económicu y los problemes ambientales.
- VII Congresu en Luxemburgu (1988): Aprobación del documentu eleutoral «Al llau de los ciudadanos».
- VIII Congresu en Dublín (1990): Aprobación del documentu «Una Constitución federal pa la Unión Europea».
- IX Congresu n'Atenes (1992): Aprobación del Programa Básicu del Partíu Popular Européu.
- X Congresu en Bruxeles (1993): Aprobación del documentu eleutoral «Europa 2000: Unidá na diversidá».
- XI Congresu en Madrid (1995): Alderique sol lema «PPE: La fuercia de la unión».
- XII Congresu en Toulouse (1997): Aprobación del documentu «Toos somos parte d'un mundu».
- XIII Congresu en Bruxeles (1999): La Unión Europea de Demócrates Cristianos fundióse definitivamente col PPE y se apobó el documentu eleutoral «Nel camín al Sieglu XXI».
- XIV Congresu en Berlín (1999): Aprobación del documentu «Una unión de valores».
- XV Congresu en Estoril (2002): La Unión Demócrata fundir col Partíu Popular Européu y se alderique sol lema «Una Constitución pa una Europa fuerte».
- XVI Congresu en Bruxeles (2004): Aprobación del documentu eleutoral «Programa d'Aición 2004-2009».
- XVII Congresu en Roma (2006): Aprobación del «Manifiestu de Roma».
- XVIII Congresu en Varsovia (2009): Respaldu a la candidatura de José Manuel Durão Barroso pa una segunda llexislatura al mandu de la Comisión Europea y aprobación del documentu eleutoral «Fuertes pal pueblu».
- XIX Congresu en Bonn (2009): Aprobación del documentu «La economía social de mercáu nun mundu globalizáu».
- XX Congresu en Marsella (2011): Aprobación del documentu «Faer avanzar Europa».
- XXI Congresu en Bucarest (2012): Aprobación de los nuevos «Manifiestu» y «Programa Base» del Partíu Popular Européu.
- XXII Congresu en Dublín (2014): Eleición de Jean-Claude Juncker como candidatu a presidente de la Comisión Europea y aprobación del «Programa d'aición» y «Programa eleutoral» pa les eleiciones al Parllamentu Européu.
- XXIII Congresu en Madrid (2015): Aprobación d'una resolución d'emerxencia sobre la migración.
Cume
.jpg)
Dese 1980, de manera previa a les xuntes del Conseyu Européu, los líderes del Partíu Popular Européu (incluyíos vice primer ministros en gobiernos de coalición o líderes de la oposición onde'l PPE nun gobierne) axúntense con cuenta d'esaminar l'orde del día y coordinar les posiciones nes distintes temes a tratar.[47]
Amás, asisten a les xuntes la presidencia del partíu, los cargos más relevantes del Partíu Popular Européu nes instituciones, como son el Presidente de la Comisión Europea o del Conseyu Européu, y líderes de partíos miembru de países non comuñales.[48]
Xuntes ministeriales
Dende 2007, el Partíu Popular Européu entama de manera regular, xuntes ministeriales antes de les xuntes del Conseyu de la Unión Europea. Diches xuntes tienen los mesmos oxetivos del cume: l'analís del orde del día y la coordinación de posiciones a tratar.
Estes xuntes, a les qu'allega un representante de cada país miembru na caña a aldericar, xeneralmente un Ministru o un Secretariu d'Estáu, según miembros especializaos del Grupu del Partíu Popular Européu, estremar en 10 árees de trabayu configuraes de la siguiente manera:[49][48]
- Asuntos xenerales: presidida pola irlandesa Dara Murphy y el polacu Jacek Saryusz-Wolski.
- Asuntos esteriores: liderada polos austriacos Sebastian Kurz y Elmar Brok.
- Economía y finances: encabezada pol español Luis de Guindales y el letón Valdis Dombrovskis.
- Competitividá: presidida pol italianu Antonio Tajani y l'irlandés Richard Bruton.
- Defensa: liderada pola alemana Ursula von der Leyen.
- Agricultura: encabezada pola austriaca Andrä Rupprechter y l'irlandés Simon Coveney.
- Mediu Ambiente: presidida pol polacu Jacek Saryusz-Wolski.
- Xusticia y asuntos internos: liderada pol alemán Thomas de Maizièr y l'español Esteban González Pons.
- Comerciu: encabezada pol irlandés Richard Bruton y l'alemán Daniel Caspary.
Grupos de trabayu
Los grupos de trabayu, magar nun tán nos estatutos del partíu,[46] son la columna vertebral del llabor políticu de Partíu Popular Européu. Nellos, los representantes de los partíos miembru pueden desenvolver les posiciones estratéxiques comunes sobre determinaos aspeutos políticos y presentar encamientos p'aprobar na Asamblea Política.
Estos grupos tamién tienen mandatos específicos de trabayu pa la preparación de cumes y congresos del PPE, y son los responsables de la organización de conferencies, meses redondes o otros eventos que sían interesantes pa la organización.[45]
Anguaño esisten los siguientes grupos:
- Política Europea: Cropresidido por Joseph Daul y David McAllister, tien la xera de preparar los documentos políticos.
- Política económica y social: Copresidido por Dara Murphy y Corien Wortmann-Kool, centrar na crisis económico y financiero, temes de demografía y la investigación y el desenvolvimientu.
- Afiliación: Presidíu por Paulo Rangel, ye'l grupu encargáu de promover y facilitar la entrada de nuevos miembros al partíu.
.jpg)
Remove ads
Instituciones europees
El Partíu Popular Européu ostenta les presidencies de dos de los trés principales instituciones europees: la Comisión Europea, liderada pol presidente Jean-Claude Juncker (CSV), y el Conseyu Européu, encabezáu pol presidente Donald Tusk (PO).[50]
Conseyu Européu
El Partíu Popular européu tien siete xefes d'Estáu o de Gobierno qu'asisten a los cumes del Conseyu Européu,[7][6] amás del presidente de la Comisión Europea y el mesmu presidente del conseyu,[51][50] estos postreros ensin derechu a votu:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
Comisión Europea
Tres les eleiciones al Parllamentu Européu de 2014, Jean-Claude Juncker, candidatu del Partíu Popular, foi designáu pol Conseyu Européu como candidatu a presidente de la Comisión Europea,[52] siendo ratificáu pol plenu del Parllamentu Européu el 15 de xunetu de 2014.[51]
Tres esta eleición, que naz d'un alcuerdu del PPE con socialistes y lliberales,[33][34] Juncker presentó un llistáu con 14 miembros del Partíu Popular Européu, de los 28 comisarios que tien la comisión.[35][36][37]
.jpg)
.jpg)
_(2).jpg)
.JPG)
Parllamentu Européu
El Partíu Popular Européu tien el grupu políticu más grande del Parllamentu Européu, del que formen parte de manera obligada tolos partíos integrantes del PPE, que suman 221 escaños, según 3 eurodiputaos independientes, ente ellos l'español Francesc de Paula Gambús, y unu ensin adscripción europea, l'electu del Partíu Social Cristianu de Bélxica.[4] El presidente del grupu ye l'eurodiputáu alemán Manfred Weber.[53]
Amás, el partíu controla 6 vicepresidencies de les 14 del Parllamentu Européu, 2 de los 5 cuestores, 8 de les 22 presidencies de les comisiones parllamentaries y, a finales de 2016, el voceru del grupu va ser escoyíu presidente del Parllamentu, gracies al alcuerdu con socialistes y lliberales, sustituyendo al tamién alemán Martin Schulz.[33]
Comité de les Rexones
El Partíu Popular Européu tamién tien grupu políticu na Asamblea Parllamentaria del Comité de les Rexones, siendo'l mayor con 129 miembros plenos y 128 suplentes, qu'inclúin presidentes de gobiernos rexonales, alcaldes y miembros de conseyos municipales de los 27 estado miembro.[54][55] El PPE, que tien como voceru al alemán Michael Schneider,[56] controla tamién la presidencia del comité col finlandés Markku Markkula.[57]
Remove ads
Más allá de la Unión Europea
El Partíu Popular Européu tien numberoses presidencies más allá de la Xunión Europea,[7][6] y presencia n'otres cámares como'l Conseyu d'Europa, la Organización pa la Seguridá y la Cooperación n'Europa o l'Asamblea Parllamentaria de la OTAN.
Xefes d'Estáu y Gobiernu fora de la XE
Por aciu los sos partíos asociaos y observadores, el Partíu Popular Européu cunta con cuatro xefes d'Estáu o de Gobierno, amás del miembru croata de la presidencia tripartita de Bosnia-Herzegovina.[7][6]
.jpg)
Conseyu d'Europa
El Grupu del Partíu Popular Européu na Asamblea Parllamentaria del Conseyu d'Europa defende la llibertá d'espresión ya información, la llibertá de movimientu d'idees y la tolerancia relixosa, y promueve los principios de subsidiaridad y autonomía llocal, según la defensa de les minoríes nacional y social.[58][59]
El grupu, presidíu pol alemán Axel Eduard Fischer,[60] ta compuestu por más de 200 miembros escoyíos poles asamblees estatales de los partíos miembros del PPE, lo mesmo que de otros non adscritos como la Unión Patriótica de Liechtenstein o'l Horizonte Mónaco de Mónacu, y controla la presidencia de l'Asamblea col español Pedro Agramunt.[61][62]
Organización pa la Seguridá y la Cooperación n'Europa
El Grupu del Partíu Popular Européu y allegaos» na Organización pa la Seguridá y la Cooperación n'Europa componer de parllamentarios de 56 países, onde tán tolos de partíos miembru del PPE, según otros del Partíu Conservador del Reinu Xuníu, el Partíu Conservador de Canadá o'l Partíu Conservador de los Estaos Xuníos.
El grupu, que ta lideráu pol georgianu George Tsereteli, participó nes misiones d'observación d'eleiciones en Serbia, Macedonia, Rusia, Turquía, Kazajstán, Kirguistán y Tunicia, según na resolución de conflictos y l'afitamientu de les democracies.[61]
Asamblea Parllamentaria de la OTAN
El Partíu Popular Européu tamién ta presente na Asamblea Parllamentaria de la OTAN y forma parte del Grupu del Partíu Popular Européu y asociaos», qu'inclúi a tolos partíos miembru del PPE y otros como'l Partíu Conservador de Canadá y el Partíu Conservador de los Estaos Xuníos. El grupu ta lideráu pol alemán Karl A. Lamers, que ye tamién l'actual presidente de l'Asamblea.[61][63]
Rellación con Estaos Xuníos
.jpg)
El Partíu Popular Européu caltién estreches rellaciones col Institutu Republicanu Internacional (IRI), una organización financiada pol gobiernu d'Estaos Xuníos y que tien como oxetivu'l promover la democratización en tol mundu.[61][64][65]
Esta cooperación incluyó sofitos esplícitos del PPE a candidatos del Partíu Republicanu como John McCain, que recibió'l sofitu de Wilfried Martens na campaña de 2008. Dambos políticos realizaron declaraciones conxuntes espresando la so esmolición sobre la situación de la democracia n'Ucraína, col xuiciu políticu» a Yuliya Tymoshenko.[66]
Asociaciones internacionales
El Partíu Popular Européu ye tamién miembru d'otres asociaciones internacionales de centru derecha, como son la Unión Internacional Demócrata y la Internacional Demócrata de Centru, onde son l'ala europea de la entidá.[61][67][68]
Remove ads
Fundaciones
El Partíu Popular Européu, tres la revisión de la Regulación de la Unión Europea sobre partíos políticos, que dexó la creación de fundaciones venceyaes a los partíos, tien cuatro entidaes financiaes direutamente pol PPE.[69]
Centru d'Estudios Europeos Wilfried Martens
![Thumb](#/media/Ficheru:Flickr_-_europeanpeoplesparty_-_"I_Struggle,_I_Overcome"_-_book_launch_(53).jpg)
El Centru d'Estudios Europeos Wilfried Martens (que debe'l so nome al fundador del PPE, el belga Wilfried Martens) naz en 2007 como think tank oficial del Partíu Popular Européu como marcu pa les fundaciones de los partíos miembru, arrexuntando anguaño a más de 30 fundaciones y centros d'estudiu, ente elles la Fundación Konrad Adenauer y la Fundación Hanns Seidel d'Alemaña, la Fundación pal Analís y los Estudios Sociales d'España, l'Institutu pola Democracia Constantinos Karamanlis de Grecia, la Fundación Jarl Hjalmarson de Suecia o l'Academia política del Partíu Popular Austriacu, ente otros.[70]
Esti centru tien como oxetivos «faer avanzar el pensamientu de centru derecha, lo que contribúi a la formulación de polítiques nacionales y comuñales, que sirven como marcu pa les fundaciones y académicos polítiques nacionales y aguiyar l'alderique públicu sobre la Xunión Europea». Les sos actividaes estremar en dellos grupos temáticos: «estructures de partíu ya instituciones de la XE», «polítiques económiques y sociales», «política esterior», «mediu ambiente y enerxía», «valores y relixón» y «políticos y la opinión pública europea».[71]
El centru participa de la ellaboración de los documentos eleutorales del Partíu Popular Européu, crea campañes y aiciones como'l «tellbarroso.eu» («Di-y a Barroso»), sofitando a José Manuel Barroso pa la presidencia de la Comisión nes eleiciones de 2009, entama seminarios y formaciones polítiques sobre la Unión Europea, y produz estudios d'investigación y publicaciones delles vegaes al añu.[69]
Rede Europea d'Idees
.jpg)
La Rede Europea d'Idees (EIN pol so nome n'inglés European Idees Network) ye una entidá diseñao y financiao pol Grupu del Partíu Popular Européu en 2002, coles mires de promover les idees del PPE nos retos clave qu'encaren la Xunión Europea y les sos estado miembro. Anguaño cunta con más de 600 miembros, ente ellos responsables políticos, académicos, asesores, empresarios, periodistes y demás.[69]
La rede, liderada pol eurodiputáu Paulo Rangel, cuenta con diversos grupos de trabayu pa encetar les distintes cuestiones estatales, europees ya internacionales.[72] El Futuru d'Europa», «Inmigración», «Demografía», «Rellaciones tresatlántiques», «Dignidá humana y bioética» y «Círculu de pequeñes y medianes empreses» son dalgunos de los grupos más destacaos.[73]
Instituto Robert Schuman
L'Institutu Robert Schuman (embrivíu de Unión del Institutu Robert Schuman pal Desenvolvimientu de la Democracia n'Europa central y oriental) ye la institución pa la formación a nivel européu del Partíu Popular, con sede en Budapest, Hungría. Foi fundada en 1995 y la so actividá principal entiende la formación político y ciudadano, especialmente nos países del este y del sureste européu.[69]
Fundación Robert Schuman
La Fundación Robert Schuman (embrivíu de Fundación Robert Schuman pa la cooperación ente los demócrates cristianos n'Europa) ye un grupu de reflexón del Partíu Popular Européu qu'actúa en favor de la construcción europea, siempres basada nos principios de Robert Schuman, unu de los «"Padres de la Xunión Europea».[74] Tamién creó un sistema de práutiques nel Parllamentu Européu para mozos del centru y este d'Europa, lo mesmo que d'América Llatina o Rusia.[69]
Remove ads
Miembros
Nel senu del Partíu Popular Européu hai partíos políticos, asociaciones y, de manera escepcional, persones a títulu individual o entidaes como simpatizantes.[46][75]
Partíos políticos
Anguaño, el Partíu Popular Européu ta formáu por 75 partíos, estremaos en tres categoríes. Los miembros plenos son toos partíos d'Estaos miembru de la Unión Europea. Tienen derechu total de votu en tolos órganos y cuestiones, ente que los miembros asociaos tienen iguales derechos de votu, salvu nos asuntos tocantes a estructura y polítiques de la Xunión Europea, yá que son partíos d'estaos candidatos, de l'Asociación Europea de Llibre Comerciu o del Pactu d'Estabilidá pal Sureste d'Europa.
Per otra parte, esiste la categoría de miembru observador, tantu con partíos d'Estaos miembros como de fora de la XE. Estos partíos políticos pueden participar en toles actividaes del partíu y asistir a los Congresos y les Asamblees Polítiques, pero nun tienen derechu de votu.[46][75]
Miembros plenos
Miembros asociaos
Miembros observadores
Asociaciones
Les asociaciones miembru del Partíu Popular Européu son organizaciones específiques que s'enfoquen n'asuntos puntuales y que munches vegaes entamen, por sigo mesmes, seminarios, conferencies y otros eventos. Anguaño son 6 entidaes les que tienen esti estatus.[76]
Según el Reglamentu Internu del partíu, les asociaciones miembru «tendrán de dexar claramente patente na so denominación el so venceyu col PPE» y «dexar l'ingresu de les asociaciones nacionales correspondientes de los Partíos Miembros ordinarios y acomuñaos».[75]
Estudiantes Demócrates Europeos
.jpg)
Estudiantes Demócrates Europeos (EDS poles sos sigles n'inglés), ye la organización estudiantil del partíu. Dende la so fundación en 1958, l'asociación axunta a mozos estudiantes y líderes políticos pa promover intercambios políticos pro-europeos, valores xenerales como la llibertá, la democracia y los derechos humanos, y trabayar en pro de la educación, como ye'l casu del Procesu de Bolonia.[77]
La entidá, liderada pol xipriota Georgios Chatzigeorgiou,[78] nun ye una organización centralizada, si non una organización d'organizaciones” con una estructura de rede que'l so oxetivu ye harmonizar l'aición de tolos sos miembros pa dar a los estudiantes una voz más fuerte. La entidá cunta con 40 organizaciones miembro, representando a más de 500.000 d'estudiantes en más de 30 países.[79]
Mocedaes del Partíu Popular Européu
.jpg)
Les Mocedaes del PPE, (YEPP poles sos sigles n'inglés) ye la organización oficial de moces del Partíu Popular Européu y ta liderada pol griegu Konstantinos Kyranakis. La entidá, fundada en 1997 entamar según los sos propios estatutos, y escueye a los sos propios representantes, tanto internos como nos distintos estamentos del PPE.[80]
Como'l restu d'organizaciones del Partíu Popular, los sos miembros son organizaciones de mocedá de los partíos miembru. Con 51 organizaciones, el so oxetivu ye dar a los mozos un mediu pa influyir nes sos sociedaes con idees democristianas y conservadores. Axunta a ente unu y dos millones de mozos de 39 países d'Europa, lo que la convierte na organización xuvenil más grande del continente.[81]
Muyeres del Partíu Popular Européu
.jpg)
Les asociación Muyeres del Partíu Popular Européu (EPP Women poles sos sigles n'inglés) ye reconocida pol PPE como la so organización oficial de muyeres. Liderada pola eurodiputada Doris Pack, y con más de 50 organizaciones miembro de toa Europa, dedicar a la promoción de la participación política de les muyeres y d'asuntos rellacionaos coles muyeres.[82]
Pyme Europa
.jpg)
La rede Pyme Europa, tien como oxetivu ameyorar la política europea por que sía más abierta a los pequeños y medianos empresarios. Esta entidá tien una especial importancia pal PPE, yá que considera a les Pymes como una importante fonte de trabayu, prosperidá y crecedera.
Una de les principales prioridaes de l'asociación, dirixida pol eurodiputáu Bendt Bendtsen, propón reformar el marcu llegal de pequeñes y medianes empreses na Xunión Europea, y promover asina los sos intereses n'Europa por que sían verdaderu motor de la economía del continente.[83][84]
Unión Europea de Mayores
La Unión Europea de Persones Mayores (ESCU poles sos sigles n'inglés), foi fundada en Madrid nel añu 1995 y ta liderada por Ann Hermans del partíu belga Cristianu Demócrata y Flamencu. Ye la organización política más grande de persones mayores, con 36 organizaciones de 27 estaos, sumando más de 1.200.000 miembros.[85]
La ESCU ta dedicada a la llucha pol meyoramientu de los derechos de los mayores y la so incorporación na sociedá. Los sos oxetivos son la promoción del rol de los mayores nuna sociedá europea qu'avanza n'edá, la llucha contra la discriminación de los vieyos, el sistema de pensiones européu, rellaciones interxeneracionales y la participación.[86]
Unión Europea de Trabayadores Demócrata Cristianos
La Unión Europea de Trabayadores Demócrata Cristianos (EUCDW poles sos sigles n'inglés) ye la organización de trabayadores de lPartido Popular Européu, qu'arrexunta a 24 organizaciones de 18 países europeos, y ta liderada pol eurodiputáu alemán Elmar Brok.[87]
La EUCDW busca la unificación política d'una Europa democrática, promover el desenvolvimientu del PPE sobre les bases de la enseñanza social cristiana, representar y defender los intereses de los trabayadores na política europea, trabayar polos principios de la enseñanza social cristiana y aumentar la cooperación colos trabayadores y los sos representantes pa concretar el Modelu Social Européu.[88]
Miembros simpatizantes
A lo último, vale destacar que la comisaria europea búlgara Kristalina Georgieva nun forma parte de nengún partíu estatal nel so país, anque fuera propuesta por Ciudadanos pol Desenvolvimientu Européu de Bulgaria pal cargu, pero tien el cargu de miembru simpatizante del Partíu Popular Européu. Anteriores comisarios como Andris Piebalgs o Dacian Ciolos, tuvieron el mesmu estatus.
Remove ads
Referencies
Ver tamién
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads