Lathrotriccus griseipectus
especie de páxaru From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.
Lathrotriccus griseipectus, tamién denomináu mosquerito pechigrís (Ecuador), mosquerito de pechu gris (Perú) o mosqueta de pechu gris,[2] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Lathrotriccus qu'integra la familia Tyrannidae. Ye nativu d'América del Sur.
Remove ads
Descripción
Mide 13 cm. Ye oliva abuxáu penriba, con aniellu ocular y rexón supraloral blancos; les ales son moriques con dos llamatives llistes blanques. El gargüelu ye gris maciu, el pechu gris y el banduyu blancu amarellentáu. Los xuveniles tienen les llista de les ales pardu amarellentáu y el banduyu más mariellu. En campu apaez como abondo gris, lo que combináu coles llistes de les ales, l'aniellu ocular y el mancha supraloral, eviten confundilo con, por casu, Contopus punensis.[3]
Remove ads
Distribución y hábitat
Alcuéntrase acutáu a la zona greba subtropical del oeste d'Ecuador (Esmeraldas, Pichincha, Manabí, Los Ríos, Guayas, Cañar, Azuay, El Oro y Loja) y norte de Perú (Baltes, Piura, Lambayeque y Cajamarca), na fastera occidental de los Andes y nos valles del ríu Marañón y de Chinchipe na fastera oriental.[4]
Habita na soviesca de montes tropicales caducifolios y semi-caducifolios, y tamién viesques húmedes, dende'l nivel del mar hasta los 2000 msnm.[4]
Remove ads
Estáu de caltenimientu
Esta especie foi calificada como “vulnerable” pol IUCN porque la so zona de distribución ye anguaño pequeña y severamente estazada como resultáu de la rápida y continua deforestación, y la so población total ye considerada declinante y envalorada ente 3500 y 15000 individuos.[4]
Amenaces
La tasa de deforestación embaxo de los 900 msnm nel oeste d'Ecuador, foi de 57% por década ente 1958-1988. La perda de hábitat sigui significativa, siquier n'árees non protexíes, tantu n'Ecuador como nel Perú, y depués sería retiráu casi tol monte de tierres baxes. La perturbación y degradación causaes pol llendo intensu de caprinos y bovinos tamién representen una seria amenaza al sotobosque de montes caducifolios. Inclusive árees protexíes son afeutaes por establecimientos illegales, deforestación y pastoreos. Les quemaes desafranaes empecipiaes pa llimpiar tierres p'agricultura o llendo, o pa esaniciar enrevesosos p'ameyorar pacionales pa ganáu, son una seria amenaza na Cordal Chongón Colonche.[4]
Aiciones de caltenimientu
Esta especie asocede en diverses árees de proteición: nel Perú, incluyendo'l parque nacional Cuetos de Amotape, el cotu de caza El Angolo, el abellugu de vida montesa Laquipampa, l'área de caltenimientu rexonal Salitral – Huarmaca, la reserva de vida montesa Montes Borrinosos de Udima (en parte reconocida por cuenta de la presencia de la presente especie) y l'área de caltenimientu rexonal Angostura - Faical; n'Ecuador, incluyendo'l parque nacional Machalilla, el monte proteutor Cerro Blanco, la reserva Jauneche y el monte proteutor Chongón-Colonche. Nesti postreru, los 776 Km² parcialmente forestaos pueden ayudar a la especie, sicasí la reforestación foi focalizada n'árboles non nativos y/o de valor comercial, como Cedrela odorata y Prosopis juliflora, lo qu'apurre pocu o nengún incentivu a caltener o arriquecer el monte nativu. La Fundación Pro-monte, n'Ecuador, restauró aproximao 250 ha del hábitat potencial de Lathrotriccus nel monte proteutor Cerro Blanco, utilizando 35 especies d'árboles nativos, y tamién caltién un programa d'educación ambiental pa los casi 3500 visitantes añales y los 2500 escolares na zona tampón de la reserva.[4]
Remove ads
Comportamientu
Puede realizar dellos movimientos estacionales y, a pesar de que la so exacta naturaleza nun ta clara, puede treslladase a montes más húmedos mientres la estación seca.[5] Usualmente alcuéntrase-y solitariu o en pareya, engaramáu de forma inconspícua na solombra d'enrevesosos de vexetación dende onde realiza vuelos escontra árees allumaes pol sol.[4]
Reproducción
Presumir que la nidificación asocede na estación lluviosa, ente xineru y mayu, yá que individuos neñones foron colectaos en marzu.[4]
Vocalización
El so cantar ye un espinosu “zhuiír zhuiir-zhuer-zhuer”. Ye más vocal mientres la estación lluviosa.[3]
Remove ads
Sistemática
Descripción orixinal
La especie L. griseipectus describióse per primer vegada pol ornitólogu d'Estaos Xuníos George Newbold Lawrence en 1870 sol nome científicu Empidonax griseipectus; llocalidá tipo «Isla Puná, Ecuador».[1]
Taxonomía
Enantes asitiada nel xéneru Empidonax. Ye monotípica.[1]
Referencies
Enllaces esternos
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads